Το Παιχνίδι της Δύναμης: Κόλακες, Εχθροί και Φίλοι

Οι επιτυχημένοι επαγγελματίες αναπτύσσουν συνεχώς την δουλειά τους…
οι αποτυχημένοι προσπαθούν να σαμποτάρουν τις δουλειές των άλλων.
Οι επιτυχημένοι άνθρωποι βελτιώνουν συνεχώς την Ζωή τους…
οι αποτυχημένοι προσπαθούν να χαλάσουν τις ζωές των άλλων.
Οι επιτυχημένοι και δημιουργικοί άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι, για αυτό (και επειδή) ασχολούνται με τον Εαυτό τους και το Έργο τους…
οι αποτυχημένοι και ανίκανοι για Δημιουργία άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι και προσπαθούν να “βαμπιρίσουν” την Ευτυχία των επιτυχημένων και την Επιτυχία των ευτυχισμένων.
Για αυτό και ασχολούνται μονίμως με τους άλλους…
Η Ευτυχία δεν κλέβεται.
Κατακτάται…
Ο σώφρων άνθρωπος προσέχει τα νώτα του περισσότερο όταν έχει να κάνει με φίλους, παρά με εχθρούς.
Γιατί οι της δεύτερης κατηγορίας δεν ανήκουν ποτέ στην πρώτη, ενώ πολλοί της πρώτης είναι καταχωρημένοι κρυφά και στην δεύτερη.
Όποιος μιλάει για άλλους σε εσένα, είναι μαθηματικά βέβαιο πως μιλάει για εσένα σε άλλους, ένας Παίκτης γνωρίζει ΠΑΝΤΑ τί συμβαίνει στο Παρασκήνιο, έτσι ώστε να μπορεί να προσαρμόσει τον ρόλο του στην Σκηνή, εκεί όπου ισορροπεί μεταξύ εχθρών, κολάκων και φίλων.
Οι άνθρωποι πάντα θα μιλάνε πίσω από την πλάτη αυτών που προηγούνται, εκεί όπου οι δειλοί επιχειρούν πισώπλατα μαχαιρώματα φορώντας το προσωπείο του φίλου, γιατί δεν έχουν την Ανδρεία να σταθούν σαν δηλωμένοι εχθροί.
Η θέση τους, λόγω Ανανδρίας, είναι αυτή ακριβώς…
πίσω από την πλάτη των Πρωτοπόρων.

Η Προδοσία προέρχεται ΠΑΝΤΑ από τους φίλους…
γιατί από τους εχθρούς φυλάγεσαι.
Η απογοήτευση της Προδοσίας όμως μπορεί να γίνει εφαλτήριο για τον απλό άνθρωπο έτσι ώστε να μεταμορφωθεί σε έναν Νέο, αναβαθμισμένο Εαυτό.
Και να γίνει Παίκτης…
Η δεινότητα ενός Παίκτη δεν φαίνεται στο πόσο κοντά βρίσκεται στο Φως…
αλλά στο πόσο καλά γνωρίζει να κινείται στο Σκοτάδι.

Η Απογοήτευση και ο Πόνος, σωματικός, ψυχικός ή πνευματικός, είναι τα δίδακτρα που πληρώνει ο καθένας μας για τα μαθήματα που παρακολουθεί στο μεγάλο σχολείο που λέγεται Ζωή.
Ο καλύτερος δάσκαλος δεν είναι αυτός που σου προξενεί Χαρά…
είναι αυτός που σου προκαλεί Πόνο.
Γιατί αυτός σου δείχνει το πού βρίσκονται οι ρωγμές από όπου μπορούν να περάσουν οι εχθροί σου και να σου προκαλέσουν επώδυνες πληγές.
Η Οδύνη διδάσκει…
η Ηδονή όχι…
Ο μέσος άνθρωπος επιζητά να έχει φίλους, έτσι ώστε να περνά καλά…
ο Παίκτης επιζητά να έχει "φίλους", έτσι ώστε να γίνεται καλύτερος.
Ότι συμβαίνει στην μεγάλη, Ασπρόμαυρη Σκακιέρα της Ζωής, είναι αυτό που πρέπει να συμβεί…
ο τρόπος διαχείρισης του συμβάντος, είναι αυτό που ξεχωρίζει τους Παίκτες από τα πιόνια.


arkadian