Θα δούμε το 2018 την εκπλήρωση της «προφητείας» του Economist για το νέο παγκόσμιο νόμισμα;

YourNewsWire / ΚΟ



Το περιοδικό Economist, (που ελέγχεται από την ισχυρή οικογένεια Rothschild, που θεωρούν τους εαυτούς τους ως «κηδεμόνες της κληρονομιάς του περιοδικού The Economist»), δημοσίευσε ένα άρθρο πριν από 30 χρόνια, το οποίο υπογράμμισε το ενδεχόμενο ενός παγκόσμιου νομίσματος μέχρι το έτος 2018.


Παρακάτω κάποια αποσπάσματα του άρθρου που εμφανίστηκε στο περιοδικό στις 9 Ιανουαρίου 1988, τεύχος 306, σελ. 9-10.

Προσθήκη λεζάντας


Ready for the Phoenix / Έτοιμοι για το Φοίνιξ


Τριάντα χρόνια από τώρα, οι Αμερικανοί, οι Ιάπωνες, οι Ευρωπαίοι και οι άνθρωποι σε πολλές άλλες πλούσιες χώρες, και κάποιες σχετικά φτωχές, πιθανότατα θα πληρώνουν για τα ψώνια τους με το ίδιο νόμισμα. Οι τιμές θα αναφέρονται όχι σε δολάρια, γιεν ή γερμανικά μάρκα, αλλά με, ας πούμε, τον Φοίνικα. Ο Φοίνικας θα ευνοηθεί από τις εταιρείες και τους αγοραστές, διότι θα είναι πιο βολικό από τα σημερινά εθνικά νομίσματα, τα οποία μέχρι τότε θα φανούν σαν μια ιδιόρρυθμη αιτία μεγάλης διατάραξης της οικονομικής ζωής τον τελευταίο εικοστό αιώνα.
……
Στις αρχές του 1988, αυτή είναι μια περίεργη πρόβλεψη. Οι προτάσεις για ενδεχόμενη νομισματική ένωση πολλαπλασιάστηκαν πριν από πέντε και δέκα χρόνια, αλλά σχεδόν δεν προέβλεπαν τις αποτυχίες του 1987. Οι κυβερνήσεις των μεγάλων οικονομιών προσπάθησαν να μετακινήσουν μια ίντσα ή δύο προς ένα πιο διαχειριζόμενο σύστημα συναλλαγματικών ισοτιμιών - ένα λογικό προκαταρκτικό, προς την ριζική νομισματική μεταρρύθμιση.


Εξαιτίας της έλλειψης συνεργασίας στις βασικές οικονομικές πολιτικές τους προκάλεσαν την άνοδο των επιτοκίων που έφεραν τη συντριβή του χρηματιστηρίου τον Οκτώβριο. Αυτά τα γεγονότα τιμώρησαν τους μεταρρυθμιστές των συναλλαγματικών ισοτιμιών. Η συντριβή της αγοράς τους έμαθε ότι η προσήλωση της πολιτικής συνεργασίας μπορεί να είναι χειρότερη από το τίποτα και ότι μέχρις ότου η πραγματική συνεργασία είναι εφικτή (δηλ. έως ότου οι κυβερνήσεις παραδώσουν κάποια οικονομική κυριαρχία), θα επιχειρήσουν να πετύχουν περαιτέρω προσπάθειες για να συνδέσουν τα νομίσματα.
...


The New World Economy / Η νέα παγκόσμια οικονομία


Η ζώνη Phoenix θα επέβαλλε αυστηρούς περιορισμούς στις εθνικές κυβερνήσεις. Δεν θα υπήρχε μια εθνική νομισματική πολιτική. Η παγκόσμια προσφορά φοίνικα θα καθοριζόταν από μια νέα κεντρική τράπεζα, που θα προερχόταν ίσως από το ΔΝΤ…. Κάθε χώρα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει φόρους και δημόσιες δαπάνες για να αντισταθμίσει την προσωρινή πτώση της ζήτησης, αλλά θα έπρεπε να δανειστεί αντί να εκτυπώσει χρήματα για να χρηματοδοτήσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού…. Αυτό σημαίνει μεγάλη απώλεια της οικονομικής κυριαρχίας, αλλά οι τάσεις που κάνουν τον Φοίνικα τόσο ελκυστικό καταργούν αυτή την κυριαρχία μακριά σε κάθε περίπτωση. Ακόμη και σε έναν κόσμο περισσότερο ή λιγότερο κυμαινόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών, οι κυβερνήσεις έχουν δει την ανεξαρτησία της πολιτικής τους να ελέγχεται από έναν εχθρικό εξωτερικό κόσμο.–


Καθώς έρχεται ο επόμενος αιώνας, οι φυσικές δυνάμεις που πιέζουν τον κόσμο προς την οικονομική ολοκλήρωση θα προσφέρουν στις κυβερνήσεις μια ευρεία επιλογή. Μπορούν να πάνε με τη ροή, ή μπορούν να χτίσουν οδοφράγματα. Το να προετοιμάσεις το δρόμο για το Φοίνικα σημαίνει λιγότερες υποτιθέμενες συμφωνίες για την πολιτική και περισσότερες πραγματικές. Αυτό σημαίνει να επιτρέπεται και στη συνέχεια να προωθείται ενεργά η ιδιωτική χρήση ενός διεθνούς χρήματος παράλληλα με τα υπάρχοντα εθνικά κονδύλια. Αυτό θα επιτρέψει στους ανθρώπους να ψηφίσουν με τα πορτοφόλια τους για την ενδεχόμενη μετάβαση στην πλήρη νομισματική ένωση. Ο Φοίνιξ πιθανότατα θα ξεκινούσε ως ένα κοκτέιλ εθνικών νομισμάτων, ακριβώς όπως είναι σήμερα το Ειδικό Σχέδιο Δράσης. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, η αξία του έναντι των εθνικών νομισμάτων θα πάψει να έχει σημασία, γιατί οι άνθρωποι θα το επέλεγαν για την ευκολία τους και τη σταθερότητα της αγοραστικής του δύναμης.
...


Τσεκάρετε για το Φοίνικα περίπου το 2018, και καλωσορίστε όταν έλθει.

Μόλις δέκα χρόνια αργότερα, το 1998, ο Economist προβάλει και πάλι στο κοινό του μια προσπάθεια προώθησης της ατζέντας των globalists με ένα άρθρο με τίτλο “One world, onemoney” / "Ένας κόσμος, ένα χρήμα".


Όπως και με το άρθρο του 1988, αυτό το άρθρο επιχειρεί να εξηγήσει γιατί ένα πολύ πιο συγκεντρωτικό και ελεγχόμενο σύστημα θα ωφελούσε την παγκόσμια οικονομία, αγνοώντας εντελώς το γεγονός ότι ένα τέτοιο κεντρικό διεθνές νόμισμα θα αποτελούσε ένα τεράστιο πραξικόπημα για το διεθνές τραπεζικό καρτέλ και την οικονομική βάση της τραπεζικής αυτοκρατορίας των Rothschild.

Επιπλέον, πρέπει να σημειωθεί ότι η δημιουργία ενός παγκόσμιου νομίσματος θα έδινε υπερβολικό ποσό γεωπολιτικού κεφαλαίου σε μη εκλεγμένους διεθνείς τραπεζίτες και, στη συνέχεια, θα αφαιρούσε την εξουσία από τους πολίτες κάθε έθνους και τους αντίστοιχους κυβερνητικούς εκπροσώπους τους.


Μήπως κάποιος θέλει πραγματικά οι διεθνείς τραπεζίτες να έχουν τόσο τεράστια πολιτική δύναμη πάνω από την τεράστια οικονομική επιρροή και την εξουσία που ήδη κατέχουν στις αίθουσες εξουσίας;

"Δώστε μου τον έλεγχο του χρήματος οποιασδήποτε χώρας και δεν με ενδιαφέρει ποιος κάνει τους νόμους της", δήλωσε ο Mayer Amschel Rothschild, ιδρυτής της τραπεζικής δυναστείας των Rothschild.

Παρόλο που η οικογένεια Rothschild έχει γενικά πολύ χαμηλό δημόσιο προφίλ, εξακολουθούν να έχουν σημαντικές επιχειρηματικές δραστηριότητες σε ένα ευρύ φάσμα τομέων. Παρόλο που δεν μπορείτε να βρείτε κάποιον συγκεκριμένο Rothschild στον κατάλογο με τους πιο πλούσιους του Forbes, εκτιμάται ότι η οικογένεια ελέγχει περιουσία ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων στην υφήλιο, έχοντας έτσι μια ισχυρή φωνή σε όλο το γεωπολιτικό φάσμα που πολλοί αντιλαμβάνονται ως ένα κρυφό χέρι που χειρίζεται γεγονότα σιωπηλά πίσω από ένα πέπλο μυστικότητας και σιωπής.

Πηγή ΚΟ