Στο 14ο Λεπτό
Kάτω από τα σύννεφα της μη-πραγματικότητας, όπου κινείται η Φοξ Νιους, πρώην αξιωματούχοι της CIA υπήρξαν ακόμη πιο ειλικρινείς, ενθουσιασμένοι να παραδεχτούν κάτι τόσο φυσιολογικό:
«Αν ρωτήσεις έναν μυστικό πράκτορα, αν έσπασαν τους κανόνες οι Ρώσοι ή έκαναν κάτι παράξενο, η απάντηση είναι όχι, καθόλου», είναι η άποψη του Steven L. Hall, που αποχώρησε από την CIA το 2015, μετά 30 χρόνια υπηρεσίας. Οι ΗΠΑ όχι μόνο είχαν «ασφαλέστατα» διεξαγάγει επιχειρήσεις επηρεασμού εκλογών –δήλωσε- αλλά «εξακολουθούμε να το κάνουμε».
Από μακρού μελετητής της CIA, ο Loch K. Johnson, περιγράφει τις μεθόδους τέτοιων παρεμβάσεων: « Έχουμε χρησιμοποιήσει αφίσες, προκηρύξεις, ταχυδρομείο, πανώ- ό,τι φανταστείτε. Δημοσιεύσαμε ψεύτικες ειδήσεις σε ξένες εφημερίδες. Χρησιμοποιήσαμε αυτό που οι Βρετανοί αποκαλούν «Το Ιππικό του Βασιλέως Γεωργίου», δηλαδή βαλίτσες με χαρτονομίσματα.»
Απαιτείται η σοβαρότητα μιας μελέτης όπως του Dov H. Levin για να καταδείξει πως οι μεγάλες δυνάμεις παρεμβαίνουν, επιβάλλουν και αναμιγνύονται με ακούραστο πείσμα: Μαστορέματα εκλογικών συστημάτων, πατρονάρισμα και προώθηση υποψηφίων, ενίσχυση των φίλων προς την ξένη δύναμη και δυσφήμηση και συκοφάντηση των μη φίλων της εντός του κράτους.
Τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι μεγάλα για τους μεγάλους «ξένους παίκτες», όπως γράφει ο Λέβιν, στην International Studies Quarterly (2016). Οι εκλογές σε μια χώρα «μπορεί να οδηγήσουν σε μείζονες αλλαγές» εσωτερικής ή εξωτερικής πολιτικής.
Οι μέθοδοι παρέμβασης κινούνται από την χρηματοδότηση της ευνοούμενης παράταξης (τακτική της Σοβιετικής ΄Ενωσης στις εκλογές του 1958 στην Βενεζουέλα), μέχρι τις δημόσιες απειλές για διακοπή της ξένης βοήθειας, σε περίπτωση νίκης της ανεπιθύμητης πλευράς, (όπως έκαναν οι ΗΠΑ στις εκλογές του Λιβάνου το 2009.»
Τέτοιες επεμβάσεις δεν μπορεί « να είναι για καλό», όπως μας θέλει να πιστέψουμε ο Γούλσυ της CIA. Και σε μερικές περιπτώσεις αποδείχθηκαν ολέθριες, εγκαθιστώντας δολοφονικά καθεστώτα, της ποιότητας του Πινοσέτ στην Χιλή.
Σε άλλες περιπτώσεις αποκαθιστούν την «καθεστηκυία τάξη» -διάβαζε την επανεπιβολή του καθεστώτος της υποτέλειας, όπως με την ανατροπή την κυβέρνησης Whitlam στην Αυστραλία, το 1975. Ο ρόλος της CIA στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι αδιάσειστα τεκμηριωμένος, αλλά ελάχιστα συζητιέται από τους Αυστραλούς, που τείνουν να παραβλέπουν τις αχρειότητες της πατρόνας υπερδύναμης.
Αυτό, ίσως περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι το τραγικό επίτευγμα της ξένης εκλογικής παρέμβασης. Χρεωκοπεί και διαβρώνει. Αλλά πολύ πιο ανησυχητικό για τους εισαγγελείς της ρωσικής επιχείρησης, επιβεβαιώνει ότι το σύστημα ήταν ώριμο για χρεωκοπία.
Επεξεργασία κειμένου έγινε για την μεταφορά σε πλατφόρμα blogger από FoulsCode.com
eurasiareview.com