Η σέκτα της πολιτικής ορθότητας και οι μπολσεβίκοι του σήμερα

ΚΟ: Είναι λυπηρό και ταυτόχρονα εξοργιστικό να βλέπεις στην πατρίδα μας ανθρώπους της Εκκλησίας και της Παράδοσης να μιλάνε για τον «φασισμό» της πολιτικής ορθότητας, για «φασιστική» λογοκρισία, «φασιστικούς» νόμους, μέχρι και «φασίστες» της Αριστεράς. Ο παρακάτω ορθόδοξος ιερέας από τις ΗΠΑ λέει την λέξη που ξέχασαν (;) ή φοβούνται να πουν. Δεν είναι «φασίστες», είναι οι μπολσεβίκοι του σήμερα. Γιατί φοβάστε τόσο να το πείτε;




Του π. Johannes Jacobse / ΚΟ



Η πολιτική ορθότητα είναι η πολιτισμική πτυχή του φιλελευθερισμού (λιμπεραλισμού) και του προοδευτισμού, κυρίως επειδή προσπαθεί να ελέγξει τη σκέψη μέσω της γλώσσας. Έχουμε έναν Orwell, αλλά σε βαθύτερο επίπεδο έναν Dostoevsky και ακόμη και έναν Nietzsche. Εκτοξεύοντας τους πιο σκληρούς όρους – «ρατσιστή!», «σεξιστή!», «ομοφοβικέ!», «ισλαμοφοβικέ!», «φασίστα!» κλπ – οι λίμπεραλ «ηθικολόγοι» του «προοδευτισμού» προσπαθούν να τερματίσουν την συζήτηση και να λογοκρίνουν την σκέψη. Η γλώσσα χρησιμοποιείται χωρίς αμφισβήτηση, δεμένη με ηθική αμφισβήτηση και άλλες αδικαιολόγητες αυταπάτες. Είναι ένας μπολσεβίκικος εκφοβισμός.



Η αλλοίωση της γλώσσας είναι και η αιτία και το αποτέλεσμα της ηθικής αντιστροφής. Ο Ντοστογιέφσκι είναι ο σαφέστερος εκθέτης της σήψης της σέκτας και κατά συνέπεια προσφέρει έτσι και το αντίδοτο. Εκθέτει τα όξινα κοιλώματα από τα οποία διαρρέουν οι φθορές και αποκαλύπτει πώς το θάρρος και άλλες αρετές μπορούν να την νικήσουν - αρετές που αντλούν δύναμη από το σκάνδαλο του Σταυρού. Μια δύναμη μέσω της αδυναμίας, μια επαναντιστροφή της αντιστροφής που κάνει όλα τα πράγματα πλήρη και νέα.




Η πολιτική ορθότητα είναι σέκτα επειδή βλέπει τον κόσμο σε στενά πλαίσια και περιορισμένα. Έτσι η συνήθεια του να γίνεται «Χίτλερ» όποιος πολιτικός δεν συμφωνεί μαζί της, είναι κάτι που φαίνεται σωστό στους οπαδούς αυτής της σέκτας. Εκείνοι που είναι αιχμάλωτοι από τον τρόπο σκέψης αυτής της σέκτας αποκαλούν όσους ανθρώπους έχουν ακόμα ελεύθερη την σκέψη και δεν μοιράζονται τις «προοδευτικές» τους πεποιθήσεις «ρατσιστές», «μισογύνηδες», «ομοφοβικούς», «ισλαμοφοβικούς» (και άλλες φοβίες που δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί) ώστε να κλείσουν γρήγορα κάθε συζήτηση. Όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί δεν έχουν νόημα παρά μόνο για εκείνους που έχουν ήδη ενθουσιαστεί από αυτή την σέκτα.



Ο προοδευτισμός και ο φιλελευθερισμός αντιπροσωπεύουν την διαδικασία αυτού που ο Nietzsche ονόμαζε «επανεκτίμησης αξιών» (“transvaluation of values”), αυτό που αποκαλώ ηθική αντιστροφή. Χρησιμοποιεί τη γλώσσα της ηθικής παράδοσης,αλλά σημαίνει διαφορετικά πράγματα από αυτήν (ο θάνατος του αγέννητου είναι πράξη «καλοσύνης», η άρνηση του φύλου με το οποίο γεννιέται ο άνθρωπος είναι μια πράξη «συμπόνιας», το να είναι υποχρεωτικό οι άντρες να χρησιμοποιήσουν τις τουαλέτες που χρησιμοποιούνται από μικρά κορίτσια είναι μια πράξη «ανοχής», για να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα).



Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλοί προοδευτικοί / φιλελεύθεροι έχουν κάποιου είδους «ανοσία» με τα γεγονότα. Δεν τους αγγίζουν.



Η σύγχυση εισέρχεται επειδή το λεξιλόγιο της παράδοσης και το λεξιλόγιο των προοδευτικών / φιλελεύθερων είναι το ίδιο. Αυτό δίνει την εικόνα ότι οι αξίες που ενημερώνουν το φιλελεύθερο / προοδευτικό κοινωνικό όραμα προέρχονται από την παράδοση (και συνδέονται με την ιστορία). Αυτές οι αξίες λειτουργούν στο επίπεδο της θρησκευτικής πεποίθησης και έτσι δίνουν την όραση στην ηθική εξουσία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τόσοι προοδευτικοί / φιλελεύθεροι έχουν «ανοσία» στα γεγονότα και γιατί οι πράξεις που θεωρούνταν παράνομες στο παρελθόν (π.χ. άμβλωση) θεωρούνται «κοινωνικό αγαθό».




Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τόσοι πολλοί φιλελεύθεροι και προοδευτικοί που βλέπουν τον περιορισμό της μετανάστευσης μουσουλμάνων ως μια "επικείμενη καταστροφή" (έρχονται οι φασίστες!) Ενώ έχουν «ανοσία» για τη σφαγή των χριστιανών στη Μέση Ανατολή λόγω της ιδεολογίας ή των πολιτικών που υποστηρίζουν ή ζητούν την οικονομική καταστροφή μιας οικογενειακής επιχείρησης λόγω της άρνησής της να φτιάξει μια «γαμήλια» τούρτα σε ζευγάρι ομοφυλόφιλων. Η σκέψη παίρνει έναν χαρακτήρα σέκτας, όπου το πραγματικό κόστος των γεγονότων της πραγματικής ζωής αξιολογείται και κρίνεται μόνο μέσα στα όρια της πολιτικά ορθής ιδεολογίας. Γι 'αυτό η πολιτική ορθότητα είναι στην πραγματικότητα μια πολιτική σέκτα.



Η σέκτα τους στην Αμερική απερρίφθη με πάταγο όταν εξελέγη ο Ντόναλντ Τραμπ. Αφού οι «προοδευτικοί» δεν θέλουν να ακούνε κανέναν (στην πραγματικότητα είναι τόσο αυτοπεριοριζόμενοι που δεν μπορούν να ακούσουν), έτσι οι άνθρωποι της παράδοσης («συντηρητικοί») πήραν τα πράγματα στα χέρια τους.