Το γόρδιο... κουβάρι και ο Μεγαλέξανδρος...
Το συλλαλητήριο ανήκει πια στην ιστορία. Θα έρθει η ώρα του να αποτιμηθεί νηφάλια από τους επιστήμονες. Αφήνει δυστυχώς και μια στυφή γεύση. Ενιοι πολιτικοί αλλά και οι «πολλαπλασιαστές» των απόψεών τους...μίλησαν πολύ και συχνά μ’ έναν λόγο που τρόμαζε.
Που θύμιζε εποχές της μετεμφυλιακής υστερίας, όπου η εκφορά ενός αντιρρητικού λόγου ή η έκφραση επιφυλάξεων εκλαμβανόταν ως συνοδοιπορία με τους «όξω από δω». Τους τρισκατάρατους που εργάζονταν για την αποδόμηση των εθνικών αξιών. Αναντίρρητα, η διολίσθηση σε τέτοιου είδους επιχειρήματα υπενθυμίζει πως η εκτίμηση για την επικράτηση του Διαφωτισμού στη χώρα τίθεται εν αμφιβόλω.
Ταυτόχρονα, θυμίζει πως ο λαϊκισμός, που αποτέλεσε το όχημα για την εξαπόλυση σφοδρών αντικυβερνητικών επιθέσεων, αποδεικνύεται εφτάψυχος και προσαρμοστικός, καθώς τα πρόσκαιρα οφέλη και οι φιλοδοξίες για την ηγεμονία σε επιμέρους πολιτικούς χώρους ή στο εθνικό επίπεδο υπονόμευσαν τις γνωστές συντεταγμένες στην οργάνωση του πολιτικού χώρου. Αρκεί μια πρόχειρη ματιά στη σύνθεση του συλλαλητηρίου.
Πρόκειται για την εκτίμηση των αυταπατών που αποτέλεσαν την κρούστα της μεταπολιτευτικής, ιδιαίτερα, περιόδου. Σ’ αυτό το σημείο πιάστηκε αδιάβαστη η κυβερνώσα Αριστερά.
Διαβάστε αναλυτικότερα εδώ
efsyn.gr
Σχόλια