Επιλογές... Κείμενο της Ρούλας Δημάκη

Επιλογές

Οι επιλογές μας γίνονται εμπειρίες. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Μήπως το πεπρωμένο ή η μοίρα ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το, μας οδηγεί σε καταστάσεις που αναγκαστικά επιλέγουμε κάτι συγκεκριμένο;


Ή ίσως κάποιες φορές ανάλογα με την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε μας δίνεται η ευκαιρία να διαλέξουμε περισσότερες από μία επιλογές; Πιστεύω πως είναι όλα αυτά…


Αν μεμονωμένα πάρουμε σαν παράδειγμα την τελευταία εκδοχή, δηλαδή ότι μπορούμε να επιλέξουμε ότι θέλουμε εμείς, αυτόματα η επιλογή μας καθορίζει. Μας καθορίζει σαν ανθρώπους. Να πω κάτι απλό. Έχω πει αρκετές φορές «ήταν από τις χείριστες επιλογές μου». Ενώ ενδόμυχα ήξερα πως δε θα είναι για καλό αυτό που επέλεξα να κάνω, ωστόσο το έκανα και πέρασε μέσα μου σαν εμπειρία. Σαν βίωμα…


Ευτυχώς που υπάρχουν οι καλές και οι κακές εμπειρίες στη ζωή, επειδή προσωπικά πιστεύω ακράδαντα στην ισορροπία των πραγμάτων, των καταστάσεων και των προσωπικοτήτων. Φανταστείτε να ήμασταν αποδέκτες μόνο καλών εμπειριών. Θα γινόμασταν αλαζόνες και εγωιστές. Ή αποδέκτες κακών εμπειριών. Θα γινόμασταν καχύποπτοι, κακότροποι και κακόψυχοι.


Ένας φίλος ή συγγενής που θα ακούσει την εμπειρία μας ή την επιλογή μας το πρώτο που θα σκεφτεί να κάνει είναι να μας κρίνει. Κακό μεν, αλλά γίνεται. Λόγω του ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί και αντιδράμε διαφορετικά στις καταστάσεις αυτό δε μας δίνει το δικαίωμα να κρίνουμε τους άλλους. Πολλές φορές έχω ακούσει να μου λένε «Δεν έπρεπε να κάνεις αυτό. Εγώ στη θέση σου θα έκανα εκείνο». Σέβομαι το γεγονός, πως το λέει προφανώς καλοπροαίρετα αλλά αυτοστιγμεί αποδεικνύεται η διαφορετικότητα του καθένα μας. Δυστυχώς σε μας τους ανθρώπους αρέσει να κάνουμε τον υποβολέα στους άλλους και σπεύδουμε να γίνουμε οι αυστηροί κριτικοί των επιλογών του φίλου μας ή του συγγενή μας προκειμένου να μας βγάλει από τη δύσκολη θέση που τυχόν αντιμετωπίζουμε…


Ωστόσο κάθε επιλογή έχει το ρίσκο και τις συνέπειές της…


Έχει τύχει πολλές φορές να γίνω καυστική και σκληρή με κάτι που μου έχουν πει… Γιατί; Οχι για να επιβληθώ. Δεν είχα ούτε θέλω να έχω τέτοιο δικαίωμα πάνω στους ανθρώπους και ούτε θέλω φυσικά να αλλάξω κανέναν. Να πείσω ίσως; Ούτε! Να προβληματίσω τους άλλους; Αυτό ναι! Να προσπαθήσω να βοηθήσω; Ναι. Επομένως το να τους υποδείξω το τι θα πρέπει να κάνουν το θεωρώ άκρως σχετικό και υποκειμενικό. Εσύ είσαι αυτός που είσαι και εγώ αυτή που είμαι. Εφόσον σε νοιάζομαι, θα προσπαθήσω μεν να σου δώσω να καταλάβεις πως αυτό που σκέφτεσαι να πράξεις (σαν παράδειγμα ας πούμε) σου βγει σε κακό, θα σου επισημάνω τις συνέπειες σύμφωνα με τον τρόπο που λειτουργώ. Αλλά μέχρι εκεί… Το τι θα κάνεις από κει και μετά είναι αποκλειστικά δικό σου θέμα.


Είναι σημαντικό να μην υπερβαίνουμε τα όρια, να σεβόμαστε τις επιλογές των άλλων και ποτέ να μη λέμε ποτέ. Γιατί ακόμα κι αν πούμε πως θα κάνουμε κάτι που θα μας βγει σε καλό, ξεχνάμε κάτι σημαντικό. Η ζωή είναι απροσδόκητη. Δε ξέρουμε τι μας ξημερώνει και… τα απαράβατα πιστεύω μας θα πρέπει να είναι πιο ελαστικά… Να είμαστε απόλυτοι ΜΟΝΟ σε αυτές τις καταστάσεις που είμαστε σίγουροι πως ΔΕΝ μεταβάλλονται.


Επομένως, στα υπόλοιπα θα πρέπει να λέμε «βλέποντας και κάνοντας». Τίποτε άλλο…










Ρούλα