Πάμε Σύνταγμα!...
Μέγα Βασίλειο θα χορηγηθεί πρωινό μετά τη Θεία Λειτουργία». Γιατί; Επειδή «πρέπει να έχουν πάρει γερό πρωινό, για να αντέξουν μέχρις τις 16.00 που λήγει το συλλαλητήριο, πιθανώς και αργότερα».
Λίγο μετά τις 9 το πρωί βρέθηκα έξω από το επιβλητικό κτίριο που στεγάζει τη Χριστιανική Φοιτητική Δράση Αθηνών, στην καρδιά των Εξαρχείων. Απέξω στέκονται 3-4 νέοι που δεν παραπέμπουν τόσο σε «χριστιανόπαιδα», αλλά σε φιγούρες της περιοχής. Σκισμένα τζιν, φούτερ και τσιγάρο στο στόμα. Στο παρεκκλήσι που βρίσκεται εντός του κτιρίου τελείται η λειτουργία. Λίγο αργότερα φτάνουν και παρκάρουν έξω από το κτίριο 4-5 ταξί. Κατά τις 10 η λειτουργία τελειώνει και βγαίνουν από το κτίριο λίγοι λίγοι οι πιστοί. Ανθρωποι όλων των ηλικιών, με τους γηραιότερους να κατευθύνονται στα ταξί για να τους εξυπηρετήσουν. «Σίγουρη κούρσα κάθε Κυριακή» με έχει πληροφορήσει νωρίτερα ένας από τους οδηγούς.
Αμέσως μετά αρχίζουν να βγαίνουν σε παρέες των 4-5 ατόμων και οι νεότεροι, από παιδιά 9-10 ετών έως και μεγαλύτερους, εκεί στα 20-22. Κρατάνε όλοι κάμποσα ελληνικά σημαιάκια στα χέρια. Ενας από αυτούς τρώει κόλλυβα. Παραδόξως δεν κατευθύνονται προς το Σύνταγμα, αλλά διασκορπίζονται στα στενά των Εξαρχείων. Μάλλον είναι νωρίς ακόμα.
Στη γωνία Διδότου και Χ. Τρικούπη στέκονται κάποιοι άνδρες των ΜΑΤ. Μια κυρία που βγήκε από την εκκλησία κρατώντας σημαία τούς προσεγγίζει και τους αρχίζει τη δική της διάλεξη για τη «Μακεδονία μας». Εκείνοι κουνάνε το κεφάλι συγκαταβατικά. Η κυρία, απτόητη, συνεχίζει με στόμφο το μονόλογό της.
Κατηφορίζουμε προς το κέντρο της πόλης. Οι δρόμοι είναι άδειοι. Κάνα ταξί πού και πού σε αναζήτηση μιας κούρσας. Φτάνω στην Πανεπιστημίου όπου δίνουν το δικό τους ρεσιτάλ οι πωλητές σημαιών. «Για την πατρίδα μας, για τη Μακεδονία, για τη βόρεια Ελλάδα μας» μου λέει ένας που πουλάει τη σημαία προς 5 ευρώ. Πιο δίπλα ένας Μπανγκλαντεσιανός προσφέρει τα σημαιάκια προς 3 ευρώ, «είναι καλύτερα», μου λέει με σπαστά ελληνικά. Δεν ξέρω σε τι διαφέρουν και είναι καλύτερα, καθώς την προσοχή μου τραβάει η κλούβα των ΜΑΤ έξω από την καθολική αρχιεπισκοπή του Αγίου Διονυσίου, την οποία έχουν περικυκλώσει αστυνομικοί, φοβούμενοι προφανώς κάποια προβοκάτσια των φανατικών ορθοδόξων.
Στη συμβολή Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου ένας νεαρός με γυαλάκια νουθετεί με τον δικό του τρόπο τους αστυνομικούς. «Αυτοί είναι εθνομηδενιστές, τους έχετε δει να κάνουν ποτέ το σταυρό τους;» ωρύεται με έναν φρέντο στο χέρι. Εν τω μεταξύ τα μεγάφωνα στο Σύνταγμα έχουν πάρει φωτιά. Συνθήματα,και η φωνή μιας κυρίας που δίνει τη δική της εκδοχή της Ιστορίας, αναφέροντας συχνά πυκνά πως «με τα Σκόπια δεν μπορείς να έχεις λογικά επιχειρήματα».
Παρέλαση ευζώνων
Φτάνοντας στη Βασιλίσσης Σοφίας, έξω από τη Βουλή, πέφτω πάνω στην Προεδρική Φρουρά, που εκείνη την ώρα κάνει την εθιμοτυπική κυριακάτικη παρέλασή της. Ο πατριωτισμός του κόσμου που αρχίζει να φτάνει στο Σύνταγμα, ξεχειλίζει από περηφάνια. Φωτογραφίες, βίντεο, χειροκροτήματα, κάποιοι στέλνουν και φιλιά στους τσολιάδες, ενώ την παρέλαση ακολουθούν καμιά 50αριά νέοι κάποιας χριστιανικής ένωσης που τραγουδάνε το «Μακεδονία ξακουστή». Για την ακρίβεια δεν τραγουδάνε, ξελαρυγγιάζονται.
Κατεβαίνω στο Σύνταγμα και με πνίγει η τσίκνα από τα σουβλάκια και τα ψημένα καλαμπόκια. Ενας Κρητικός, ντυμένος με παραδοσιακή φορεσιά προτιμά μια τυρόπιτα. Η ώρα είναι 11 και κάτι και το πραγματικό πανηγύρι δεν έχει αρχίσει ακόμα.
Πατήρ Αθανάσιε, πιο ψηλά τη σημαία!
Ανηφόρισα με τα πόδια από το Σύνταγμα έως την Καισαριανή. Πίσω μου άφησα τις ιαχές «Μακεδονία ξακουστή» και τα μεγάφωνα που έπαιζαν το «Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ». Ο ορισμός του σουρεαλισμού. Ανέβαινα αντίθετα με τον κόσμο που κατέβαινε στο συλλαλητήριο. Το να λοιδορήσεις είναι το μόνο εύκολο. Ναι, υπήρχαν άπειροι γραφικοί ανάμεσά τους, υπήρχαν φασίστες που δεν το έκρυβαν καθόλου. Υπήρχε ωστόσο και απλός κόσμος. Φαινόταν, ξεχώριζε μπροστά στις καρικατούρες που έμοιαζαν λες και ξεπήδησαν από κάποιο δυστοπικό σενάριο που πήρε σάρκα και οστά, χθες, στο κέντρο της Αθήνας.
Οι περισσότεροι με σημαίες στα χέρια, άλλοι -περισσότερο θερμόαιμοι- είχαν ντυθεί με αυτές και είχαν κοτσάρει και μια περικεφαλαία για να δείχνουν περισσότερο πατριώτες από τους υπόλοιπους. Κάποιοι κρατούν την εφημερίδα «Δημοκρατία». Οι ηλικίες που κυριαρχούσαν ανάμεσά τους ήταν άνω των 45-50. Είπατε κάτι για το αφήγημα της «ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς» που κυριαρχεί τόσα χρόνια; Πολλοί οι ιερείς ανάμεσά τους και άλλα τόσα τα πλακάτ. «Σύλλογος Σαρακατσαναίων», «Σύλλογος Μακεδόνων Βοιωτίας», «Τσίπρας και Καμμένος, οι προδότες που πουλάνε την Ελλάδα» κ.ά.
Κάθε δέκα μέτρα υπάρχουν πάγκοι που πουλάνε σημαίες. Κάποιος, προφανώς για να μειώσει το κόστος, χρησιμοποίησε... καλάμια για κοντάρια. «Δύο ευρώ η σημαία μας», φωνάζει και σφυρίζει δυνατά για να προκαλέσει την προσοχή του πλήθους. Λίγο πιο κάτω, στον Ευαγγελισμό, ένας κύριος, που αν τον συναντούσες μια οποιαδήποτε άλλη μέρα στον δρόμο δεν θα σου προκαλούσε εντύπωση, προχωρά τυλιγμένος με μια σημαία που έχει πάνω τον ήλιο της Βεργίνας και ψέλνει με όλη του τη δύναμη το Απολυτίκιο του αγίου Δημητρίου: «Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαρρύvας τὸν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε..»
Καταγράφω ατάκες που άκουσα περπατώντας
-«Είναι προδότες, πουλημένοι».
-«Για όλα φταίνε οι Αμερικάνοι. Μια ζωή αυτοί δεν είναι από πίσω;»
-«Πατήρ Αθανάσιε, πιο ψηλά τη σημαία!»
-«Ναι, Λέλα μου, μόλις γευμάτισα με τον Γαβρίλο και κατεβαίνουμε προς το Σύνταγμα».
-«Οι νέοι δεν ήρθαν. Αν φύγουμε εμείς, κανείς δεν θα κατεβαίνει στο δρόμο. Σε 50 χρόνια, ξέχνα την Ελλάδα».
-«Είμαστε 2 εκατομμύρια στον δρόμο. Κανείς δεν το περίμενε»...
efsyn.gr
Σχόλια