Πόσο μεγάλη ληστεία δημοσίου χρήματος έγινε στα φάρμακα;

Οι βάσεις δεδομένων της Eurostat επιτρέπουν να συγκρίνουμε τις δημόσιες δαπάνες ανά κεφαλή στην χώρα μας με την πρακτική στην Ευρώπη. Έτσι μπορούμε να στοιχειοθετήσουμε μερικά αριθμητικά συμπεράσματα:
1. Η ζημιά στο δημόσιο συμφέρον είναι εξόφθαλμη καθώς χωρίς κανένα λόγο η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα εκτοξεύθηκε και έφτασε να είναι σημαντικά υψηλότερη από τον μέσο όρο της ευρωζώνης.

2. Στα άλλα κράτη της Ευρώπης την δεκαετία του 2000 *δεν* αυξήθηκαν (ή ελάχιστα αυξήθηκαν) τα κόστη των φαρμάκων σε αποπληθωρισμένα ευρώ. Όπως φαίνεται και εδώ ο ανταγωνισμός κράτησε τις τιμές χαμηλές.
3. Σχεδόν όλη η κατασπατάληση δημόσιου χρήματος έγινε επί κυβέρνησης Καραμανλή 2004-2009. Σε σύγκριση με την πρακτική της Ισπανίας η ζημιά στο δημόσιο συμφέρον είναι 8,2 δις δις ευρώ σε τιμές 2010 (και πάνω από 10 δις αν προσθέσουμε τους τόκους). Σε σύγκριση με την πρακτική του μέσου όρου της πλούσιας ευρωζώνης η ζημιά είναι 3,5 δις χωρίς τους τόκους.
4. Δεν ισχύει το “όχι μόνο ο Καραμανλής αλλά και ο Σημίτης διπλασίασε την φαρμακευτική δαπάνη”. Μέχρι το 2002 η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα ήταν χαμηλότερη της Ισπανίας και πολύ χαμηλότερη της ευρωζώνης. Μόνο το 2003, τελευταίο έτος της κυβέρνησης Σημίτη, βλέπουμε μια σημαντική αύξηση, αλλά και τότε χωρίς η δαπάνη να ξεπερνά τον μέσο όρο της ευρωζώνης. Ο εξόφθαλμος εκτροχιασμός και στα φάρμακα έγινε επί Καραμανλή.
5. Μου είναι δύσκολο να φανταστώ μια ληστεία περίπου 10 δις δημοσίου χρήματος χωρίς να έχει υπάρξει διαφθορά των υπεύθυνων πολιτικών. Εκτός αν πρόκειται για την απόλυτη ανικανότητα το οποίο όμως δεν μειώνει την ποινική τους ευθύνη.
6. Χάρη στις μεταρρυθμίσεις που άρχισε η κυβέρνηση Παπανδρέου και ολοκλήρωσε επάξια η κυβέρνηση Σαμαρά, η σπατάλη σταμάτησε και σήμερα η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη βρίσκεται πλέον σε λογικά επίπεδα (παραπλήσια της Ισπανίας). Όμως η διάρθρωση της δημόσιας δαπάνης υγείας παραμένει θεόστραβη: Όταν στην ευρωζώνη η δαπάνη για φάρμακα είναι το 18% του συνόλου της δαπάνης για υγεία, εδώ είναι το 30%.
Πράγματι η δαπάνη για υγεία πέραν των φαρμάκων έχει μειωθεί σε απαράδεκτα επίπεδα: 600 ευρώ ανά κεφαλή εδώ, 1.200 στην Ισπανία, 1.800 στον μέσο όρο της ευρωζώνης.
Άρα πρέπει να αυξηθεί σημαντικά η δημόσια δαπάνη για υγεία χωρίς όμως να αυξηθεί η φαρμακευτική.
Που είναι το αντίθετο που έκανε η κυβέρνηση Σύριζα την διετία 2015-2016 καθώς αύξησε την φαρμακευτική δαπάνη και μείωσε τις υπόλοιπες δαπάνες για υγεία.
7. Τέλος, επάνω συζητάμε μόνο την ζημιά λόγω της ληστείας του δημόσιου χρήματος. Αλλά καθώς οι κυβερνητικές πολιτικές καθορίζουν το κόστος των φαρμάκων στην αγορά έχει γίνει και μια παράλληλη ληστεία ιδιωτικού χρήματος καθώς ο μέσος πολίτης αναγκάζεται να πληρώνει και από την τσέπη του.