Ο Πόλεμος που Έρχεται θα Θέσει Τέρμα σε Όλους τους Πολέμους
Βαίνουμε προς έναν παγκόσμιο πόλεμο, που θα γίνει πυρηνικός εάν ένα διεθνές αντιπολεμικό κίνημα δεν ξεσηκωθεί γρήγορα για να τον σταματήσει
by Edward Curtin, Greanville Post, Zero Hedge
O ΄Εντουαρντ Κάρτιν είναι συγγραφέας, με ευρύ αναγνωστικό κοινό. ΄Εχει σπουδάσει κλασσική φιλολογία, φιλοσοφία, Θεολογία και Κοινωνιολογία. Διδάσκει Κοινωνιολογία στο Massachusetts College of Liberal Arts.
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Οι κυβερνήσεις Τραμπ και Νετανιάχου έχουν ένα πρόβλημα: Πως να αρχίσουν έναν πολύ διευρυμένο πόλεμο στην Μέση Ανατολή χωρίς πειστική δικαιολογία. Χωρίς αμφιβολία θα δουλεύουν σκληρά για να λύσουν αυτό το επείγον πρόβλημα. Εάν δεν μπορούν να βρουν μια δικαιολογία (που δεν μπορούν), θα πρέπει να δημιουργήσουν μία (επειδή το θέλουν). ΄Η, ίσως, θα βρουν αυτήν που έχουν ήδη δημιουργήσει. Όποια και να είναι η λύση, μπορεί να είμαστε σίγουροι πως δεν κάθονται άπραγοι. Η ιστορία διδάσκει αυτούς που νοιάζονται να μάθουν πώς όταν οι ληστές κρεμούν ένα τουφέκι στον τοίχο στην αρχή της παράστασης, στο τέλος της θα υπάρξει πυροβολισμός. Αυτοί οι δόλιοι παίκτες μας έδειξαν πολύ καθαρά που το πάνε. Όλα τα σημάδια δείχνουν προς μιαν ερχόμενη αμερικανο-ισραηλινή επίθεση μεγάλης κλίμακας στον Λίβανο και στην Συρία και όλα τα συστημικά ΜΜΕ της υπηρεσίας δουλεύουν στην κουζίνα ετοιμάζοντας το συμπόσιο. Η Ρωσία και το Ιράν είναι το κύριο πιάτο, με τον Λίβανο και την Συρία, που θα φαγωθούν πρώτα, να είναι τα ορεκτικά. Ως συνήθως τα μίντια σεγκοντάρουν, αν δεν ξέρουν ακόμη τι έρχεται. Όλοι που ξέρουν, ξέρουν τι, απλώς δεν ξέρουν ακριβώς το πότε. Και τα μίντια περιμένουν με κρατημένη την ανάσα, μετρώντας αφαιρετικά μέχρι τη δραματική στιγμή που θα μπορέσουν να δημοσιεύσουν το «επεισόδιο» που θα αναγκάσει τους «αθώους» να επιτεθούν στους «ενόχους».
Οποιοσδήποτε με μισό μυαλό, το βλέπει στην μεγάλη ένταση της αντιρωσικής προπαγάνδας αυτές τις τελευταίας εβδομάδες. Και αυτό συνέβη ενώ οι ισχυρισμοί για «Ράσιαγκέϊτ», (σκάνδαλο ρωσικής ανάμειξης στις προεδρικές εκλογές), κατέρρευσαν σε θρύψαλα, όπως τεκμηριώθηκε σχολαστικά από τον πρώην αναλυτή της CIA, Raymond McGovern, τον αείμνηστο δημοσιογράφο Robert Parry, τον Paul Craig Roberts και άλλους. Σε όλο τα φάσμα των ΜΜΕ, από τα μεγάλα φερέφωνα του οικονομικού κατεστημένου, όπως τα NewYork Times, CNN, National Public Radio, The Washington Post , μέχρι τα περιοδικά TheAtlantic και Nation και άλλες «αριστερές» δήθεν εκδόσεις, όπως τα Mother Jones και WhoWhat Why, η περιύβριση της Ρωσίας και του Πούτιν έχει ανέβει σε επίπεδα υστερίας. Και συνδυάζεται με την ψύχωση εναντίον του Τραμπ, ωσάν ο Τραμπ να ήταν φίλος της Ρωσίας και του Πούτιν και όχι στενός σύμμαχος της κυβέρνησης Νετανιάχου και των σχεδίων της για την Μέση Ανατολή. Και ωσάν ο Τραμπ να κρατούσε πράγματι τα ηνία της εξουσίας:
«Η Ρωσία Βλέπει τις (προσεχείς) Κοινοβουλευτικές Εκλογές σαν Ευκαιρία να Σπείρει Νέα Διχόνοια» (NY Times, 13/2), « Ο Πούτιν Εκτέλεσε Μια από Τις Μεγαλύτερες Ενέργειες Πολιτικού Σαμποτάζ στην Σύγχρονη Ιστορία» (The Atlantic, Jan. /Feb. 2018), «Η Τελευταία Απόφαση του (ανακριτή) Μούλερ Δείχνει ότι ο Τραμπ Βοήθησε τον Πούτιν στην Συγκάλυψη Εγκλήματος» (Mother Jones, 2/16/18), «Μια Ρωσική Περιοδεία για Ρεαλιστές» (whowhatwhy.com, 2/7/18), κ.λ.π. Μόνο κάποιος τελείως στερημένος της αίσθησης του γελοίου και τυφλός μπροστά στην προπαγάνδα δεν θα ξεκαρδιζόταν στα γέλια με τις σημερινές βλακείες των μίντια για την Ρωσία. Αλλά ένα τέτοιο γέλιο θα σκίαζε η σκέψη πως καθώς πάει να εκραγεί η Μέση Ανατολή και ο ουκρανικός στρατός με την υποστήριξη ΗΠΑ/ΝΑΤΟ ετοιμάζεται να επιτεθεί στις επαρχίες του Ντονμπάς, ο κόσμος μπαίνει σε μιαν πολύ επικίνδυνη περίοδο. Και φυσικά ο Τραμπ δήλωσε. «Οι ΗΠΑ έχουν μεγάλη δύναμη και υπομονή, αλλά αν αναγκαστεί να υπερασπίσει τον εαυτό της ή τους συμμάχους της, δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να καταστρέψει ολοκληρωτικά της Βόρειο Κορέα»
Να καταστρέψει ολοκληρωτικά 26 εκατομμύρια ανθρώπους. Eνώ ο φίλος του, Ισραηλινός τραμπούκος Νετανιάχου, δήλωνε πρόσφατα στην Διάσκεψη Ασφάλειας του Μονάχου ότι «το Ιράν είναι η μεγαλύτερη απειλή κατά του κόσμου» , συγκρίνοντάς το με την ναζιστική Γερμανία και ότι κατασκευάζει βαλλιστικούς πυραύλους για να χτυπήσει στην καρδιά των ΗΠΑ. «Το Ιράν –είπε- επιδιώκει να κυριαρχήσει στην περιοχή μας, στην Μέση Ανατολή και να επιβληθεί σε ολόκληρο τον κόσμο, με την επιθετικότητα και την βία». Και δεσμεύτηκε να δράσει εναντίον του Ιράν και οποιουδήποτε υποστηρικτή του –δηλαδή Λιβάνου και Συρίας.
Και ο Πούτιν επίσης, όπως όλα τα μυθικά τέρατα τρόμου, προβάλλεται σαν νέος Χίτλερ, που σχεδιάζει να κατακτήσει τον κόσμο. Εάν το αμερικανικό κοινό ήταν λιγότερο εξελιγμένο, θα βλέπαμε πάλι κάτι αφίσες του Πρώτου Παγκόσμιου πολέμου: Ρώσους στρατιώτες, με χαρακτηριστικά κτηνώδη γορίλα με αστραφτερά δόντια, να κρατούν στα θηριώδη τριχωτά μπράτσα τους πανικόβλητες Αμερικανίδες, έτοιμοι να τις σκοτώσουν ή να τις βιάσουν.
Πέρυσι, όταν ΄Ολιβερ Στόουν πρόσφερε στον κόσμο μια μεγάλη υπηρεσία, παρουσιάζοντας την τετράωρη συνέντευξη του με τον Πούτιν, φυσικά περιλούσθηκε με ύβρεις. Ακριβώς όπως συνέβη και με την ταινία του για τον Πρόεδρο Κένεντυ, την μόνη ταινία στην ιστορία για την οποία γράφτηκε δολοφονική κριτική ένα χρόνο πριν προβληθεί στις οθόνες, από έναν κινηματογραφικό κριτικό της Ουάσιγκτον Ποστ, που δεν είχε δει την ταινία αλλά είχε υποκλέψει ένα προσχέδιο του σεναρίου. Η Ουάσιγκτον Ποστ, η αγαπημένη φίλη της CIA.
Στις τέσσερεις συνεντεύξεις του Πούτιν, ο ΄Ολιβερ Στόουν, λειτουργός της αλήθειας και της τιμής, δίνει την ευκαιρία στον θεατή να αποκομίσει μιαν εικόνα του πραγματικού Βλαντίμιρ Πούτιν. Φυσικά ο Πούτιν είναι ένας πολιτικός και ηγέτης ενός μεγάλου και ισχυρού έθνους και κάποιος θα πρέπει να ακούει τα λόγια του με κάποιαν επιφύλαξη. Αλλά παρακολουθώντας τον Στόουν να εξετάζει τον Πούτιν επί τέσσερεις ώρες –αν και αμφιβάλλω ότι και λίγοι είδαν τις τέσσερεις ώρες- ο θεατής φεύγει έχοντας σχηματίσει μια λογικά σωστή ιδέα για τον άνθρωπο.
Και παραμερίζοντας τις εντυπώσεις κάποιου γι’ αυτόν, στην συνέντευξη επισημαίνει συγκεκριμένα γεγονότα που θα έπρεπε να δεσπόζουν στην κρίση οποιουδήποτε σκέπτεται και κρίνει με τα πραγματικά στοιχεία.
Πρώτο: Ότι οι ΗΠΑ χρειάζονται έναν εξωτερικόν εχθρό («Αυτό το ξέρω, το αισθάνομαι»)
Δεύτερο: Οι ΗΠΑ παρασκεύασαν το πραξικόπημα στην Ουκρανία, στα σύνορα της Ρωσίας.
Τρίτο: Οι ΗΠΑ περικύκλωσαν τη Ρωσία με αμερικανο-Νατοϊκά στρατεύματα και βάσεις, εξοπλισμένες με αντιβαλλιστικούς πυραύλους, που μπορούν –όπως σωστά λέει ο Πούτιν στον Στόουν- να μετατραπούν εντός ωρών σε κανονικούς επιθετικούς πυρηνικούς πυραύλους, με στόχευση την Ρωσία.
Αυτή είναι μια δήλωση ειλικρινής, που στηρίζεται στην πραγματικότητα και που θα πρέπει να κάνει οποιονδήποτε τίμια σκεπτόμενο άνθρωπο να αναπηδήσει με φρίκη. Εάν η Ρωσία είχε περικυκλώσει τις Ηνωμένες Πολιτείες με τέτοιους πυραύλους από την Κούβα, το Μεξικό κι τον Καναδά, ποιος Αμερικανός θα θεωρούσε ανεκτή μια τέτοια κατάσταση; Τι θα είχαν να πουν το CNN και οι New York Times ; Ωστόσο αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι εμφανίζονται ανίκανοι να δουν το δίκαιο στις θέσεις της Ρωσίας και καταφεύγουν σε υβριστικούς χαρακτηρισμούς και σε παράλογη ρητορική.
Η Ρωσία είναι περικυκλωμένη από πυραύλους των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και παρά ταύτα απειλή και επιδρομέας είναι η Ρωσία. Το ίδιο και το Ιράν, που είναι επίσης περικυκλωμένο. Επειδή αυτά τα ΜΜΕ είναι όργανα προπαγάνδας. Να γιατί. Πουλάνε πόλεμο, όπως πάντοτε έκαναν. Σπρώχνουν για πόλεμο με τη Ρωσία, μέσω Συρίας, Λιβάνου, Ιράν και Ουκρανίας. Και δαιμονοποιούν την Βόρειο Κορέα ( σε εφαρμογή του Σχεδίου Ομπάμα για την Ασία και την περικύκλωση της Κίνας, όπως πειστικά τεκμηρίωσε ο John Pilger στην ταινία του TheComing War on China (Ο Ερχόμενος Πόλεμος με την Κίνα), σε αυτό που αποτελεί μια συνωμοσία για την τέλεση γενοκτονίας, όπως οι Dr. Graeme MacQueen και ChristopherBlack αναπτύσσουν στην Open Letter to the International Criminal Court (Ανοικτή Επιστολή Προς το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο).
Βαίνουμε προς έναν παγκόσμιο πόλεμο, που θα γίνει πυρηνικός εάν ένα διεθνές αντιπολεμικό κίνημα δεν ξεσηκωθεί γρήγορα για να τον σταματήσει. Οι περισσότεροι άνθρωποι θρηνούν στην σκέψη ενός τέτοιου πολέμου που θα βάλει τέλος σε όλους τους πολέμους, αλλά αρνούνται να αναλύσουν τους παράγοντες που οδηγούν σ΄αυτόν. ΄Ερχεται βήμα προς βήμα, πολλά βήματα έγιναν ήδη και άλλα έρχονται σύντομα. Είναι τόσο προφανές που πολλοί δεν το βλέπουν, ή δεν θέλουν να το δουν. Τα συστημικά ΜΜΕ είναι εχθροί της Αλήθειας, Αποτελούν συνέχεια της επιχείρησης Operation Mockingbird της CIA, (Σημ: Για την στρατολόγηση δημοσιογράφων, εφημερίδων, οργανώσεων και φοιτητών, από τη δεκαετία του 1950). Και όσοι εξακολουθούν να τα εμπιστεύονται είναι χαμένοι.
Ο Douglas Valentine, στο βιβλίο του «Η CIA Ως Οργανωμένο ΄Εγκλημα», γράφει ότι από πολλού η CIA στόχευσε να προσεταιριστεί την «Συμβατή Αριστερά», που στην Αμερική σημαίνει φιλελεύθερους και ψευτο-διανοούμενους αριβιστές, που είναι εύκολα αλιεύματα». Προσθέτει όμως ότι προπαγάνδα παράγει όχι μόνο η CIA, αλλά και οι στρατιωτικοί, το Στέητ Ντιπάρτμεντ και οι διαφημιστικές εταιρείες. Τίποτα δεν έχει αλλάξει από τις αποκαλύψεις στις ακροάσεις της Επιτροπής Church, στην δεκαετία του 1970.
Όλα αυτά συνεχίζονται, παρά τις αποκαλύψεις, την τεχνολογική εξέλιξη στον τομέα της πληροφορίας, το παγκόσμια διαδίκτυο και πολύς κόσμος ούτε το υποπτεύεται ότι παπαγαλίζει το προπαγανδιστικό τροπάριο της «Εταιρείας»:
«Ο Ασαντ είναι σφαγέας», «ο Πούτιν σκοτώνει δημοσιογράφους» …
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Οι κυβερνήσεις Τραμπ και Νετανιάχου έχουν ένα πρόβλημα: Πως να αρχίσουν έναν πολύ διευρυμένο πόλεμο στην Μέση Ανατολή χωρίς πειστική δικαιολογία. Χωρίς αμφιβολία θα δουλεύουν σκληρά για να λύσουν αυτό το επείγον πρόβλημα. Εάν δεν μπορούν να βρουν μια δικαιολογία (που δεν μπορούν), θα πρέπει να δημιουργήσουν μία (επειδή το θέλουν). ΄Η, ίσως, θα βρουν αυτήν που έχουν ήδη δημιουργήσει. Όποια και να είναι η λύση, μπορεί να είμαστε σίγουροι πως δεν κάθονται άπραγοι. Η ιστορία διδάσκει αυτούς που νοιάζονται να μάθουν πώς όταν οι ληστές κρεμούν ένα τουφέκι στον τοίχο στην αρχή της παράστασης, στο τέλος της θα υπάρξει πυροβολισμός. Αυτοί οι δόλιοι παίκτες μας έδειξαν πολύ καθαρά που το πάνε. Όλα τα σημάδια δείχνουν προς μιαν ερχόμενη αμερικανο-ισραηλινή επίθεση μεγάλης κλίμακας στον Λίβανο και στην Συρία και όλα τα συστημικά ΜΜΕ της υπηρεσίας δουλεύουν στην κουζίνα ετοιμάζοντας το συμπόσιο. Η Ρωσία και το Ιράν είναι το κύριο πιάτο, με τον Λίβανο και την Συρία, που θα φαγωθούν πρώτα, να είναι τα ορεκτικά. Ως συνήθως τα μίντια σεγκοντάρουν, αν δεν ξέρουν ακόμη τι έρχεται. Όλοι που ξέρουν, ξέρουν τι, απλώς δεν ξέρουν ακριβώς το πότε. Και τα μίντια περιμένουν με κρατημένη την ανάσα, μετρώντας αφαιρετικά μέχρι τη δραματική στιγμή που θα μπορέσουν να δημοσιεύσουν το «επεισόδιο» που θα αναγκάσει τους «αθώους» να επιτεθούν στους «ενόχους».
Οποιοσδήποτε με μισό μυαλό, το βλέπει στην μεγάλη ένταση της αντιρωσικής προπαγάνδας αυτές τις τελευταίας εβδομάδες. Και αυτό συνέβη ενώ οι ισχυρισμοί για «Ράσιαγκέϊτ», (σκάνδαλο ρωσικής ανάμειξης στις προεδρικές εκλογές), κατέρρευσαν σε θρύψαλα, όπως τεκμηριώθηκε σχολαστικά από τον πρώην αναλυτή της CIA, Raymond McGovern, τον αείμνηστο δημοσιογράφο Robert Parry, τον Paul Craig Roberts και άλλους. Σε όλο τα φάσμα των ΜΜΕ, από τα μεγάλα φερέφωνα του οικονομικού κατεστημένου, όπως τα NewYork Times, CNN, National Public Radio, The Washington Post , μέχρι τα περιοδικά TheAtlantic και Nation και άλλες «αριστερές» δήθεν εκδόσεις, όπως τα Mother Jones και WhoWhat Why, η περιύβριση της Ρωσίας και του Πούτιν έχει ανέβει σε επίπεδα υστερίας. Και συνδυάζεται με την ψύχωση εναντίον του Τραμπ, ωσάν ο Τραμπ να ήταν φίλος της Ρωσίας και του Πούτιν και όχι στενός σύμμαχος της κυβέρνησης Νετανιάχου και των σχεδίων της για την Μέση Ανατολή. Και ωσάν ο Τραμπ να κρατούσε πράγματι τα ηνία της εξουσίας:
«Η Ρωσία Βλέπει τις (προσεχείς) Κοινοβουλευτικές Εκλογές σαν Ευκαιρία να Σπείρει Νέα Διχόνοια» (NY Times, 13/2), « Ο Πούτιν Εκτέλεσε Μια από Τις Μεγαλύτερες Ενέργειες Πολιτικού Σαμποτάζ στην Σύγχρονη Ιστορία» (The Atlantic, Jan. /Feb. 2018), «Η Τελευταία Απόφαση του (ανακριτή) Μούλερ Δείχνει ότι ο Τραμπ Βοήθησε τον Πούτιν στην Συγκάλυψη Εγκλήματος» (Mother Jones, 2/16/18), «Μια Ρωσική Περιοδεία για Ρεαλιστές» (whowhatwhy.com, 2/7/18), κ.λ.π. Μόνο κάποιος τελείως στερημένος της αίσθησης του γελοίου και τυφλός μπροστά στην προπαγάνδα δεν θα ξεκαρδιζόταν στα γέλια με τις σημερινές βλακείες των μίντια για την Ρωσία. Αλλά ένα τέτοιο γέλιο θα σκίαζε η σκέψη πως καθώς πάει να εκραγεί η Μέση Ανατολή και ο ουκρανικός στρατός με την υποστήριξη ΗΠΑ/ΝΑΤΟ ετοιμάζεται να επιτεθεί στις επαρχίες του Ντονμπάς, ο κόσμος μπαίνει σε μιαν πολύ επικίνδυνη περίοδο. Και φυσικά ο Τραμπ δήλωσε. «Οι ΗΠΑ έχουν μεγάλη δύναμη και υπομονή, αλλά αν αναγκαστεί να υπερασπίσει τον εαυτό της ή τους συμμάχους της, δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να καταστρέψει ολοκληρωτικά της Βόρειο Κορέα»
Να καταστρέψει ολοκληρωτικά 26 εκατομμύρια ανθρώπους. Eνώ ο φίλος του, Ισραηλινός τραμπούκος Νετανιάχου, δήλωνε πρόσφατα στην Διάσκεψη Ασφάλειας του Μονάχου ότι «το Ιράν είναι η μεγαλύτερη απειλή κατά του κόσμου» , συγκρίνοντάς το με την ναζιστική Γερμανία και ότι κατασκευάζει βαλλιστικούς πυραύλους για να χτυπήσει στην καρδιά των ΗΠΑ. «Το Ιράν –είπε- επιδιώκει να κυριαρχήσει στην περιοχή μας, στην Μέση Ανατολή και να επιβληθεί σε ολόκληρο τον κόσμο, με την επιθετικότητα και την βία». Και δεσμεύτηκε να δράσει εναντίον του Ιράν και οποιουδήποτε υποστηρικτή του –δηλαδή Λιβάνου και Συρίας.
Και ο Πούτιν επίσης, όπως όλα τα μυθικά τέρατα τρόμου, προβάλλεται σαν νέος Χίτλερ, που σχεδιάζει να κατακτήσει τον κόσμο. Εάν το αμερικανικό κοινό ήταν λιγότερο εξελιγμένο, θα βλέπαμε πάλι κάτι αφίσες του Πρώτου Παγκόσμιου πολέμου: Ρώσους στρατιώτες, με χαρακτηριστικά κτηνώδη γορίλα με αστραφτερά δόντια, να κρατούν στα θηριώδη τριχωτά μπράτσα τους πανικόβλητες Αμερικανίδες, έτοιμοι να τις σκοτώσουν ή να τις βιάσουν.
Πέρυσι, όταν ΄Ολιβερ Στόουν πρόσφερε στον κόσμο μια μεγάλη υπηρεσία, παρουσιάζοντας την τετράωρη συνέντευξη του με τον Πούτιν, φυσικά περιλούσθηκε με ύβρεις. Ακριβώς όπως συνέβη και με την ταινία του για τον Πρόεδρο Κένεντυ, την μόνη ταινία στην ιστορία για την οποία γράφτηκε δολοφονική κριτική ένα χρόνο πριν προβληθεί στις οθόνες, από έναν κινηματογραφικό κριτικό της Ουάσιγκτον Ποστ, που δεν είχε δει την ταινία αλλά είχε υποκλέψει ένα προσχέδιο του σεναρίου. Η Ουάσιγκτον Ποστ, η αγαπημένη φίλη της CIA.
Στις τέσσερεις συνεντεύξεις του Πούτιν, ο ΄Ολιβερ Στόουν, λειτουργός της αλήθειας και της τιμής, δίνει την ευκαιρία στον θεατή να αποκομίσει μιαν εικόνα του πραγματικού Βλαντίμιρ Πούτιν. Φυσικά ο Πούτιν είναι ένας πολιτικός και ηγέτης ενός μεγάλου και ισχυρού έθνους και κάποιος θα πρέπει να ακούει τα λόγια του με κάποιαν επιφύλαξη. Αλλά παρακολουθώντας τον Στόουν να εξετάζει τον Πούτιν επί τέσσερεις ώρες –αν και αμφιβάλλω ότι και λίγοι είδαν τις τέσσερεις ώρες- ο θεατής φεύγει έχοντας σχηματίσει μια λογικά σωστή ιδέα για τον άνθρωπο.
Και παραμερίζοντας τις εντυπώσεις κάποιου γι’ αυτόν, στην συνέντευξη επισημαίνει συγκεκριμένα γεγονότα που θα έπρεπε να δεσπόζουν στην κρίση οποιουδήποτε σκέπτεται και κρίνει με τα πραγματικά στοιχεία.
Πρώτο: Ότι οι ΗΠΑ χρειάζονται έναν εξωτερικόν εχθρό («Αυτό το ξέρω, το αισθάνομαι»)
Δεύτερο: Οι ΗΠΑ παρασκεύασαν το πραξικόπημα στην Ουκρανία, στα σύνορα της Ρωσίας.
Τρίτο: Οι ΗΠΑ περικύκλωσαν τη Ρωσία με αμερικανο-Νατοϊκά στρατεύματα και βάσεις, εξοπλισμένες με αντιβαλλιστικούς πυραύλους, που μπορούν –όπως σωστά λέει ο Πούτιν στον Στόουν- να μετατραπούν εντός ωρών σε κανονικούς επιθετικούς πυρηνικούς πυραύλους, με στόχευση την Ρωσία.
Αυτή είναι μια δήλωση ειλικρινής, που στηρίζεται στην πραγματικότητα και που θα πρέπει να κάνει οποιονδήποτε τίμια σκεπτόμενο άνθρωπο να αναπηδήσει με φρίκη. Εάν η Ρωσία είχε περικυκλώσει τις Ηνωμένες Πολιτείες με τέτοιους πυραύλους από την Κούβα, το Μεξικό κι τον Καναδά, ποιος Αμερικανός θα θεωρούσε ανεκτή μια τέτοια κατάσταση; Τι θα είχαν να πουν το CNN και οι New York Times ; Ωστόσο αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι εμφανίζονται ανίκανοι να δουν το δίκαιο στις θέσεις της Ρωσίας και καταφεύγουν σε υβριστικούς χαρακτηρισμούς και σε παράλογη ρητορική.
Η Ρωσία είναι περικυκλωμένη από πυραύλους των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και παρά ταύτα απειλή και επιδρομέας είναι η Ρωσία. Το ίδιο και το Ιράν, που είναι επίσης περικυκλωμένο. Επειδή αυτά τα ΜΜΕ είναι όργανα προπαγάνδας. Να γιατί. Πουλάνε πόλεμο, όπως πάντοτε έκαναν. Σπρώχνουν για πόλεμο με τη Ρωσία, μέσω Συρίας, Λιβάνου, Ιράν και Ουκρανίας. Και δαιμονοποιούν την Βόρειο Κορέα ( σε εφαρμογή του Σχεδίου Ομπάμα για την Ασία και την περικύκλωση της Κίνας, όπως πειστικά τεκμηρίωσε ο John Pilger στην ταινία του TheComing War on China (Ο Ερχόμενος Πόλεμος με την Κίνα), σε αυτό που αποτελεί μια συνωμοσία για την τέλεση γενοκτονίας, όπως οι Dr. Graeme MacQueen και ChristopherBlack αναπτύσσουν στην Open Letter to the International Criminal Court (Ανοικτή Επιστολή Προς το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο).
Βαίνουμε προς έναν παγκόσμιο πόλεμο, που θα γίνει πυρηνικός εάν ένα διεθνές αντιπολεμικό κίνημα δεν ξεσηκωθεί γρήγορα για να τον σταματήσει. Οι περισσότεροι άνθρωποι θρηνούν στην σκέψη ενός τέτοιου πολέμου που θα βάλει τέλος σε όλους τους πολέμους, αλλά αρνούνται να αναλύσουν τους παράγοντες που οδηγούν σ΄αυτόν. ΄Ερχεται βήμα προς βήμα, πολλά βήματα έγιναν ήδη και άλλα έρχονται σύντομα. Είναι τόσο προφανές που πολλοί δεν το βλέπουν, ή δεν θέλουν να το δουν. Τα συστημικά ΜΜΕ είναι εχθροί της Αλήθειας, Αποτελούν συνέχεια της επιχείρησης Operation Mockingbird της CIA, (Σημ: Για την στρατολόγηση δημοσιογράφων, εφημερίδων, οργανώσεων και φοιτητών, από τη δεκαετία του 1950). Και όσοι εξακολουθούν να τα εμπιστεύονται είναι χαμένοι.
Ο Douglas Valentine, στο βιβλίο του «Η CIA Ως Οργανωμένο ΄Εγκλημα», γράφει ότι από πολλού η CIA στόχευσε να προσεταιριστεί την «Συμβατή Αριστερά», που στην Αμερική σημαίνει φιλελεύθερους και ψευτο-διανοούμενους αριβιστές, που είναι εύκολα αλιεύματα». Προσθέτει όμως ότι προπαγάνδα παράγει όχι μόνο η CIA, αλλά και οι στρατιωτικοί, το Στέητ Ντιπάρτμεντ και οι διαφημιστικές εταιρείες. Τίποτα δεν έχει αλλάξει από τις αποκαλύψεις στις ακροάσεις της Επιτροπής Church, στην δεκαετία του 1970.
Όλα αυτά συνεχίζονται, παρά τις αποκαλύψεις, την τεχνολογική εξέλιξη στον τομέα της πληροφορίας, το παγκόσμια διαδίκτυο και πολύς κόσμος ούτε το υποπτεύεται ότι παπαγαλίζει το προπαγανδιστικό τροπάριο της «Εταιρείας»:
«Ο Ασαντ είναι σφαγέας», «ο Πούτιν σκοτώνει δημοσιογράφους» …
infognomonpolitics.blogspot.gr
Κατηγορίες:
Σχόλια