Η κόρη, η Αθηνά, και η Γλαύκα...

«Η εξέλιξη είναι μια ώθηση απο την περιφέρεια προς το κέντρο».
D. Fortune





Η «κόρη» Περσεφόνη καλυμένη με πέπλο. Η λέξη «κόρη», ίσως συνδέεται ετοιμολογικά με το ρήμα «κορέννυμι» που σημαίνει «τρέφω, κάνω κάτι να μεγαλώσει». Ο σπόρος είναι αφανής δεν φαίνεται, παρά μόνο όταν η «ζωή αφυπνιστεί μέσα του», σπάσει το κέλυφος, αποτινάξει από πάνω του το χώμα που το κρατά δεσμευμένο στην λήθη, ώστε να συναντήσει τον προορισμό του, ατενίζοντας πλέον τον Ουρανό. Μητέρα του η γαία, πατέρας του ο Ζωοδότης Ήλιος πλέον. Η Ύλη είναι ο φορέας για την εκδήλωση της Ψυχής σ αυτό το πεδίο ύπαρξης. Η ψυχή σ ενα ανώτερο πεδίο, είναι ο φορέας για την εκδήλωση του Πνεύματος. Και αυτά τα τρία συντίθενται σε μια τριπλότητα απο την Ζωή που τα διαπερνά όλα.


Στο ανατολικό αέτωμα του Παρθενώνα, είναι λαξευμένες σε ενιαίο κομμάτι μαρμάρου η Περσεφόνη, και η Δήμητρα (Εικ. 1). Φορούν και οι δύο, πέπλο και ιμάτιο πλούσιαo σε πτυχές. Η Δήμητρα είναι στραμμένη προς το μέσο του αετώματος, και σηκώνει ζωηρά το αριστερό της χέρι, τονίζοντας στην κόρη της Περσεφόνη, το εξαιρετικό γεγονός της γέννησης της Αθηνάς (Εικ. 1). Η Θεά της Σοφίας γεννιέται, και τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο, για όσους έχουν μάτια να δουν, νου να προστατέψουν, καρδιά να αναγεννήσουν, και αυτιά να ακούσουν.




Ο κικκαβισμός της γλαύκας ακούστηκε...

Εικ. 1




Εικ. 2