Η Φρασίκλεια και ο Κούρος τα γλυπτά που θάφτηκαν για να γλυτώσουν από τους Πέρσες
Το 1968 ανακαλύφθηκε μια αρχαία μαρμάρινη επιγραφή τοποθετημένη ως οικοδομικό υλικό στην εκκλησία της Παναγία της Μερέντας, στο ομώνυμο βουνό, κοντά στο Πόρτο Ράφτη.
Η επιγραφή αποκολλήθηκε από την εκκλησία και μεταφέρθηκε στην αρχαιολογική υπηρεσία για μελέτη. Οι αρχαιολόγοι διαπίστωσαν πως επρόκειτο για τη βάση ενός αγάλματος που ανέφερε:
«Μνήμα της Φρασίκλειας, θα καλούμαι κόρη για πάντα, αφού αντί για γάμο οι θεοί αυτό το όνομα μου όρισαν».
Η ανακάλυψη της επιγραφής ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσουν ανασκαφές στην περιοχή που έφεραν στο φως σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα.
Τα δύο γλυπτά χρονολογούνται το 540 π.Χ. και ανακαλύφθηκαν το 1972. Ο ανασκαφέας Ε. Κακαβογιάννης και ο έφορος Αρχαιοτήτων Ε. Μαστροκώστας την ώρα της αποκάλυψης των αγαλμάτων. Επιγραφικό Μουσείο, Αρχείο Ευθ. Μαστροκώστα. Από το βιβλίο Οι μεγάλες στιγμές της ελληνικής αρχαιολογίας, εκδόσεις Καπόν.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 1972, ο αρχαιολόγος Ευθύμος Μαστροκώστας και ο βοηθός του Ευάγγελος Κακαβογιάννης ανακάλυψαν σε βάθος 200 μέτρων, σε έναν λάκκο 1,95 Χ 0,90 μ. έναν μαρμάρινο κούρο και το άγαλμα μιας κόρης τοποθετημένα αντικριστά, σε κοντινή απόσταση το ένα από το άλλο.
Και τα δύο γλυπτά, από μάρμαρο Πάρου, είναι έργα του Αριστίωνα και χρονολογούνται μεταξύ 540 και 530 π.Χ.
Στον κούρο ύψους 1,89 μ. διακρίνονται υπολείμματα χρωμάτων κάτι που κάνει τους αρχαιολόγους να συμπεραίνουν ότι ήταν ζωγραφισμένος με έντονα χρώματα σε διάφορα σημεία του σώματός του, όπως τα μαλλιά και το λαιμό. Το γλυπτό της κόρης έχει ύψος 1,79 μ. χωρίς τη βάση. Σώζονται χρωστικά υπολείμματα που δείχνουν την άλλοτε πολύχρωμη εμφάνισή της ενώ τα κοσμήματα που φέρει δηλώνουν κόρη από πλούσια οικογένεια. Τα δύο αγάλματα, θεωρούνται από τα ωραιότερα δείγματα της αρχαϊκής γλυπτικής. Γι’ αυτό άλλωστε κι όταν τα ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι σήμανε «συναγερμός». Ο διευθυντής και το συνεργεία της ανασκαφής έμειναν με το στόμα ανοιχτό όταν βρέθηκαν μπροστά στα δύο αριστουργήματα.
Εκτιμάται ότι ο Κούρος και η Κόρη ενταφιάστηκαν το 480 – 490 πΧ στην αρχαία Μυρρινούς – σημερινή Μερέντα – λίγο πριν από την εισβολή των Περσών.
Ήταν μια τακτική που ακολουθούσαν οι Αθηναίοι σε περιόδους πολέμων όταν αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν την πόλη: έκρυβαν πολύτιμα αντικείμενα ώστε να μην τα καταστρέψουν οι εισβολείς και να τα βρουν οι ίδιοι αν και όταν επιστρέψουν. Και πράγματι τα δύο γλυπτά διασώθηκαν από την καταστοφική μανία των εισβολέων που έφτασαν μέχρι την Ακρόπολη και έσφαξαν και έκαψαν τα πάντα στο πέρασμα τους το 480 πΧ.
Η επιγραφή αποκολλήθηκε από την εκκλησία και μεταφέρθηκε στην αρχαιολογική υπηρεσία για μελέτη. Οι αρχαιολόγοι διαπίστωσαν πως επρόκειτο για τη βάση ενός αγάλματος που ανέφερε:
«Μνήμα της Φρασίκλειας, θα καλούμαι κόρη για πάντα, αφού αντί για γάμο οι θεοί αυτό το όνομα μου όρισαν».
Η ανακάλυψη της επιγραφής ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσουν ανασκαφές στην περιοχή που έφεραν στο φως σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα.
Τα δύο γλυπτά χρονολογούνται το 540 π.Χ. και ανακαλύφθηκαν το 1972. Ο ανασκαφέας Ε. Κακαβογιάννης και ο έφορος Αρχαιοτήτων Ε. Μαστροκώστας την ώρα της αποκάλυψης των αγαλμάτων. Επιγραφικό Μουσείο, Αρχείο Ευθ. Μαστροκώστα. Από το βιβλίο Οι μεγάλες στιγμές της ελληνικής αρχαιολογίας, εκδόσεις Καπόν.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 1972, ο αρχαιολόγος Ευθύμος Μαστροκώστας και ο βοηθός του Ευάγγελος Κακαβογιάννης ανακάλυψαν σε βάθος 200 μέτρων, σε έναν λάκκο 1,95 Χ 0,90 μ. έναν μαρμάρινο κούρο και το άγαλμα μιας κόρης τοποθετημένα αντικριστά, σε κοντινή απόσταση το ένα από το άλλο.
Και τα δύο γλυπτά, από μάρμαρο Πάρου, είναι έργα του Αριστίωνα και χρονολογούνται μεταξύ 540 και 530 π.Χ.
Στον κούρο ύψους 1,89 μ. διακρίνονται υπολείμματα χρωμάτων κάτι που κάνει τους αρχαιολόγους να συμπεραίνουν ότι ήταν ζωγραφισμένος με έντονα χρώματα σε διάφορα σημεία του σώματός του, όπως τα μαλλιά και το λαιμό. Το γλυπτό της κόρης έχει ύψος 1,79 μ. χωρίς τη βάση. Σώζονται χρωστικά υπολείμματα που δείχνουν την άλλοτε πολύχρωμη εμφάνισή της ενώ τα κοσμήματα που φέρει δηλώνουν κόρη από πλούσια οικογένεια. Τα δύο αγάλματα, θεωρούνται από τα ωραιότερα δείγματα της αρχαϊκής γλυπτικής. Γι’ αυτό άλλωστε κι όταν τα ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι σήμανε «συναγερμός». Ο διευθυντής και το συνεργεία της ανασκαφής έμειναν με το στόμα ανοιχτό όταν βρέθηκαν μπροστά στα δύο αριστουργήματα.
Εκτιμάται ότι ο Κούρος και η Κόρη ενταφιάστηκαν το 480 – 490 πΧ στην αρχαία Μυρρινούς – σημερινή Μερέντα – λίγο πριν από την εισβολή των Περσών.
Ήταν μια τακτική που ακολουθούσαν οι Αθηναίοι σε περιόδους πολέμων όταν αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν την πόλη: έκρυβαν πολύτιμα αντικείμενα ώστε να μην τα καταστρέψουν οι εισβολείς και να τα βρουν οι ίδιοι αν και όταν επιστρέψουν. Και πράγματι τα δύο γλυπτά διασώθηκαν από την καταστοφική μανία των εισβολέων που έφτασαν μέχρι την Ακρόπολη και έσφαξαν και έκαψαν τα πάντα στο πέρασμα τους το 480 πΧ.
Τα γλυπτά ανασύρθηκαν σε αρκετά καλή κατάσταση αλλά εικάζεται ότι όποιος τα έθαψε, τα σήκωσε βιαστικά από τη θέση τους και άθελά του έσπασε τα άκρα.
Πρόκειται για επιτύμβιο μνημείο, στο βάθρο του οποίου έχει χαραχθεί επίγραμμα με το όνομα της νεκρής Φρασίκλειας και το όνομα του γλύπτη που το φιλοτέχνησε, Αριστίωνα του Πάριου.Επιγραφή: Σήμα Φρασίκλειας,| κόρη κεκλήσομαι,| αιεί αντί γάμου | παρά Θεών τούτο | λαχουσ’ όνομα Αριστίων Πάρι[ος μ’ επ]ό[ε]σε (Μτφρ.: Μνήμα της Φρασίκλειας, θα καλούμαι κόρη για πάντα, αφού αντί για γάμο οι θεοί αυτό το όνομα μου όρισαν. Με έφτιαξε ο Αριστίων ο Πάριος.
Η Μερέντα που βρέθηκαν τα γλυπτά είναι βουνό της Αττικής ανάμεσα στους οικισμούς Μαρκόπουλο Μεσογαίας, Καλύβια Θορικού, Πόρτο Ράφτη και Κουβαρά.
Το όνομά της οφείλεται σε παραφθορά της ονομασίας του παρακείμενου αρχαίου Αθηναϊκού δήμου, της Μυρρινούντας. Το άγαλμα αυτό είναι από τα ωραιότερα δείγματα του τύπου της κόρης της αρχαϊκής γλυπτικής. Ξεχωρίζει για την καλή κατάσταση διατήρησης και το ζωγραφικό διάκοσμο του, που σώζεται σε αρκετά σημεία. Πρόκειται για επιτύμβιο μνημείο, στο βάθρο του οποίου έχει χαραχθεί επίγραμμα με το όνομα της νεκρής Φρασίκλειας και το όνομα του γλύπτη που το φιλοτέχνησε, Αριστίωνα του Πάριου.
Το άγαλμα αυτό είναι από τα ωραιότερα δείγματα του τύπου της κόρης της αρχαϊκής γλυπτικής. Ξεχωρίζει για την καλή κατάσταση διατήρησης και το ζωγραφικό διάκοσμο του, που σώζεται σε αρκετά σημεία.
Ο κούρος της Μερέντας και η κόρη Φρασίκλεια φιλοξενούνται στην έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.
Πηγή
Πρόκειται για επιτύμβιο μνημείο, στο βάθρο του οποίου έχει χαραχθεί επίγραμμα με το όνομα της νεκρής Φρασίκλειας και το όνομα του γλύπτη που το φιλοτέχνησε, Αριστίωνα του Πάριου.Επιγραφή: Σήμα Φρασίκλειας,| κόρη κεκλήσομαι,| αιεί αντί γάμου | παρά Θεών τούτο | λαχουσ’ όνομα Αριστίων Πάρι[ος μ’ επ]ό[ε]σε (Μτφρ.: Μνήμα της Φρασίκλειας, θα καλούμαι κόρη για πάντα, αφού αντί για γάμο οι θεοί αυτό το όνομα μου όρισαν. Με έφτιαξε ο Αριστίων ο Πάριος.
Η Μερέντα που βρέθηκαν τα γλυπτά είναι βουνό της Αττικής ανάμεσα στους οικισμούς Μαρκόπουλο Μεσογαίας, Καλύβια Θορικού, Πόρτο Ράφτη και Κουβαρά.
Το όνομά της οφείλεται σε παραφθορά της ονομασίας του παρακείμενου αρχαίου Αθηναϊκού δήμου, της Μυρρινούντας. Το άγαλμα αυτό είναι από τα ωραιότερα δείγματα του τύπου της κόρης της αρχαϊκής γλυπτικής. Ξεχωρίζει για την καλή κατάσταση διατήρησης και το ζωγραφικό διάκοσμο του, που σώζεται σε αρκετά σημεία. Πρόκειται για επιτύμβιο μνημείο, στο βάθρο του οποίου έχει χαραχθεί επίγραμμα με το όνομα της νεκρής Φρασίκλειας και το όνομα του γλύπτη που το φιλοτέχνησε, Αριστίωνα του Πάριου.
Το άγαλμα αυτό είναι από τα ωραιότερα δείγματα του τύπου της κόρης της αρχαϊκής γλυπτικής. Ξεχωρίζει για την καλή κατάσταση διατήρησης και το ζωγραφικό διάκοσμο του, που σώζεται σε αρκετά σημεία.
Ο κούρος της Μερέντας και η κόρη Φρασίκλεια φιλοξενούνται στην έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.
Πηγή
Κατηγορίες:
Σχόλια