Γυναίκες... Κείμενο της Ρούλας Δημάκη

Γυναίκες…
Καλά… Τι να πρωτοπω! «Πυρ γυνή και θάλασσα», «άβυσσος η ψυχή της γυναίκας», «αν ο άντρας είναι το κεφάλι, η γυναίκα είναι ο λαιμός»…


Ξεκίνησα λίγο άγρια ε; Ε δε πειράζει, συμβαίνουν κι αυτά! Όμορφες, γλυκές, διπλωματικές, πονηρές, γκρινιάρες, ζηλιάρες… Πιθανόν να μου βγουν κι άλλες λέξεις στη πορεία… Θα φανεί…


Στα μάτια του κάθε άντρα, η γυναίκα του ή η φιλενάδα του φαντάζει όμορφη… Έτσι πάει κι έτσι είναι. Η γυναίκα από τη φύση της περιποιείται τον εαυτό της. Πρώτα κοιτάνε τη γυναίκα και ύστερα τον άντρα. Και μετά βλέπεις το σύντροφο ή το σύζυγο να καμαρώνει σα κόκορας που έχει τέτοια όμορφη παρουσία δίπλα του… Ωραίο είναι αυτό! Ανεβάζει ψυχολογικά τους άντρες…


Είναι ικανές να μιλάνε στο τηλέφωνο για ώρες. Ρούχα, παπούτσια, τι έκανε η κοινή γνωστή που έχει με την κολλητή της και γενικά η προέκταση του χεριού της είναι το ακουστικό του τηλεφώνου. Είμαστε πολύ ομιλητικά πλάσματα και κυρίως αναλύουμε τα πάντα… Αυτό για τους άντρες είναι κουραστικό… Ένας άντρας στο τηλέφωνο θα κανονίσει το ραντεβού του με το φίλο του σε λιγότερο από 1 λεπτό. Είναι σύντομοι και περιεκτικοί σε αντίθεση με μας τις γυναίκες που ξεψειρίζουμε τα πάντα…


Ένα παρακλάδι της φλυαρίας των γυναικών είναι η γκρίνια… Άσχημο πράγμα αυτό. Μπίρι μπίρι μέσα στο αυτί του άλλου όλη την ώρα… Σας μιλάω ειλικρινά δε το έχω. Να σας δώσω και το προφίλ του άντρα μου να τον ρωτήσετε προσωπικά αν θέλετε! Πού την βρίσκουν την όρεξη και γκρινιάζουν όλη την ώρα δε το καταλαβαίνω! Ούτε αν έπαιρνα βιταμίνες δε θα το έκανα αυτό… Ή και παπαγαλίνη να έπαιρνα να φάω και πάλι δε θα το έκανα!


Κορίτσια; Λίγο κράτει ε; Χαλαρά… Η γκρίνια απομακρύνει το σύντροφό σας από δίπλα σας. Δε το βλέπετε; Οχι να λέμε μόνο για τους άντρες ότι είναι φειδωλοί και λακωνικοί. Και ποιος μου λέει εμένα ότι δεν είναι αυτός ο λόγος που οι άντρες είναι απόμακροι; Μήπως φταίμε σε αυτό το σημείο; Λέω εγώ τώρα…


Η γυναίκα τον φτιάχνει η γυναίκα τον χαλάει τον άντρα. Οι άντρες το παραδέχονται. Και έτσι είναι. Είμαστε διπλωματικές… Μπορούμε να τουμπάρουμε εύκολα τους άντρες προκειμένου να κάνουνε αυτό που θέλουμε. Οι άντρες ως γνωστόν έχουν λιγότερες αντιστάσεις και καταθέτουν σχετικά εύκολα τα όπλα… Η γνωστή ατάκα των αντρών «Δε μπορώ να βγάλω άκρη μαζί σου, κάνε ότι θες» ακούγεται συχνά πυκνά…Και οι γυναίκες χοροπηδάνε από τη χαρά τους που επιτέλους θα γίνει το χατίρι το δικό τους…


Υπάρχουν βέβαια στιγμές που ο άντρας λέει… Παράδειγμα… «Πάμε οπου θες εσύ» όταν είναι να βγουν οι δυο τους έξω και φυσικά το αποτέλεσμα είναι αρνητικό… «Όλο εγώ θα λέω; Εσύ δεν έχεις άποψη;»


Τι θες κυρία μου; Τη μία τον πρήζεις και τον μεταπείθεις να σου κάνει το χατίρι και από την άλλη όταν σου αφήνει το ελεύθερο αντιδράς! Ε ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ επιτέλους!


Για όνομα του Θεού δε ξέρουμε τι θέλουμε! Μία έτσι μία αλλιώς, θα τρελαθεί ο χριστιανός στο τέλος…


Θα μου πείτε. Τα έχεις με τις γυναίκες; Οχι ρε παιδιά! Καμία σχέση! Λέω ότι μου λένε «Γράψε Ρούλα» γράφω εγώ. Και στο κάτω κάτω της γραφής, οφείλω να είμαι αντικειμενική. Εντάξει, να ευλογάμε τα γένια μας αλλά ως ενός σημείου… Σωστά;


Πανέξυπνες… Γενικά ναι. Και ηρωίδες. Πολύστροφες στο μυαλό, μπορούν να τελειώσουν εκκρεμότητες πιο εύκολα από τους άντρες… Το καλύτερο σημείο των αντρών. «Δε ξέρω, η γυναίκα μου το έχει αναλάβει». Το βλέπω και από τον άντρα μου. Πασάς στα Γιάννενα… Σε αρκετά θέματα είμαι κάτι σαν ασπίδα και να δείτε πώς το ευχαριστιέται… Μήπως τελικά εμείς οι γυναίκες είμαστε για τα πολλά και οι άντρες για τα λιγότερα; Δε ξέρω! Ίσως…


Πάντα προσπαθούμε για το καλύτερο όμως, αυτό να το ξέρετε. Έχουμε πολλά στο κεφάλι μας και πρέπει να τα φέρουμε εις πέρας… Εφόσον μας αφήνετε τα ηνία να αναλάβουμε αρμοδιότητες πρέπει και σεις οι άντρες με τη σειρά σας να δείχνετε κατανόηση. Ναι ξέρω. Ξεσπάσματα και φωνές και ότι άλλο συνεπάγεται κάτω από την ομπρέλα του στρες. Κάπου στη μέση είναι η αλήθεια και κάπου στη μέση είναι και το δίκιο. Και εσείς έχετε δίκιο και εμείς… Αυτό να θυμόμαστε και οι δύο πλευρές!


Πονηρές… Με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό… Η πονηριά και κυρίως η αμαρτία υπάρχει στη φύση της γυναίκας όσο και στου άντρα… «Πονηρό θηλυκό κατεργάρα γυναίκα» τίτλος ταινίας… Σας αφήνω να το σκεφτείτε και να αφήσετε τη φαντασία σας ελεύθερη…


Ζηλιάρες… Ωχ αμάν αμάν. Ζηλιάρες και κτητικές και άστα να πάνε και αν καταλάβουν τίποτα, να πας να κρυφτείς στου βοδιού το κέρατο! Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα με το ξέσπασμά τους! Το φυλάνε γενικά και την κατάλληλη στιγμή θα στο πετάξουν, αν δε σε έχουν ήδη πετάξει έξω κλωτσηδόν… Και το θέμα είναι ότι αυτά τα κάνουν σε ανύποπτη στιγμή γιατί… Οι γυναίκες δε ξεχνάνε… Δε ξέρω αν αυτό είναι μνησικακία… Δε το έχω σκεφτεί… Απλά… Στο κομμάτι της εκδίκησης, δε πιάνονται! Αυτό είναι σίγουρο! Οπότε… Προσοχή!


Υπάρχει και κάτι άλλο που θέλω να θίξω… Οχι ότι τα άλλα θέματα δεν είναι σοβαρά! Είναι… Κουβεντιάζοντας με κόσμο και παίρνοντας στοιχεία, έχω καταλάβει ότι κάποιες γυναίκες προσπαθούν να επιβληθούν…


ΛΑΘΟΣ… Αν το κάνετε αυτό να το σταματήσετε. Μη προσπαθείτε να κλείσετε σε ένα κλουβί τους συντρόφους σας… «Που θα πας; Πάλι στο γήπεδο; Γιατί; Τι ώρα θα γυρίσεις;» Και φυσικά και οι άντρες το κάνουν αυτό στις γυναίκες. Αλλά τώρα μιλάω για τις γυναίκες!


Άστον γλυκιά μου να πάει στο γήπεδο! Στο κάτω κάτω της γραφής ξέρεις πού πηγαίνει! Άστον τον χριστιανό! Έχει μια αδυναμία! Σεβάσου την επιτέλους! Και μη μου πεις πως δε το ήξερες! Το ήξερες και τον ερωτεύτηκες! Και όταν ερωτεύεσαι, ερωτεύεσαι, τα πάντα πάνω του. Πώς ξαφνικά θέλεις να του κόψεις την έφεση που έχει; Την κλίση; Πες ότι του αρέσει κάποιο μουσικό όργανο. Κι αυτό κακό είναι;; Δώσε του χώρο να ανασάνει, να γεμίσει η ψυχή του και θα σου έρθει στο σπίτι πάλι πίσω με διάθεση… Μη ξεχνάς πως κι εκείνος ερωτεύεται τα πάντα πάνω σου…


Ναζιάρες, γλυκές… Και τα δύο είναι… Νιώθει ο άντρας σα μωρό παιδί. Γιατί οι άντρες είναι σαν μωρά παιδιά και δε το λέω καθόλου υποτιμητικά. Κρίνω από τον δικό μου τον άντρα… Περιμένετε αγκαλίτσες και χαδάκια και ναζάκια… Και σεξάκι και κολπάκια… Και είναι ωραίο αυτό… Η γυναίκα είναι λιμάνι για τον άντρα. Κυρία στο σπίτι και από το άλλο στο κρεβάτι. Μη τα λέω τα πρόστυχα παιδιά, δε τα μπορώ…


So let’s summon… Λίγο πιο ελαστικές οι γυναίκες με τους άντρες και λιγότερο απρόσιτοι οι άντρες ως προς τις γυναίκες και δε θα υπήρχαν διαζύγια, ούτε καβγάδες ούτε τίποτα. Κοινή προσπάθεια και από τους δύο χρειάζεται και θέληση… Εφόσον το βασικό συστατικό υπάρχει βέβαια. Για την αγάπη μιλάω…






Ρούλα