ΟυρανοΜίκης...
Τα τελευταία χρόνια είχε χάσει κάπως το κέφι του. Ήρθαν και κάποιες αρρώστιες και τον καθήλωσαν. Αλλά η κύρια αρρώστια του ήταν τα...
γηρατειά.
Τα γηρατειά είναι μακελειό.
Δεν κάνει να τρως, δεν κάνει να πίνεις, δεν κάνει να καπνίζεις, δεν μπορείς να κάνεις έρωτα, ενώ οι φίλοι σου και οι γνωστοί σου τα τινάζουν ένας-ένας.
Κι εσύ μένεις με τις αναμνήσεις της πρότερης δύναμής σου. Με τις αναμνήσεις της δόξας.
Ήταν ατελείωτες οι ώρες που περνούσε με τις αναμνήσεις του.
Αλλά του έλειπε ο λαός. Η μάζα. Το μεγάλο πλήθος.
Πάντα του άρεσαν τα πλήθη. Αυτός επάνω στη σκηνή και τα πλήθη να τον αποθεώνουν.
Δεν τον ενδιέφεραν τα πρόσωπα. Μόνο τα πλήθη.
Όλοι αυτοί οι καημένοι που έβλεπαν σε αυτόν τον ψηλό ευθυτενή άνδρα αυτό που οι ίδιοι δεν θα γίνονταν ποτέ.
Ναι, του είχαν λείψει τα πλήθη.
Και τότε ήρθε η πρόσκληση για το συλλαλητήριο.
«Θα πας;»
«Θα έχει κόσμο;’
«Πολύ»
«Θα πάω»
«Μα εσύ, πριν από είκοσι χρόνια, έλεγες πως το όνομα δεν έχει και μεγάλη σημασία»
«Και ποιος θυμάται τι έλεγα πριν από είκοσι χρόνια; Άσε που τότε είπα πως το όνομα δεν έχει σημασία επειδή έδινα συναυλία στα Σκόπια και ήθελα να γλυκάνω τους Σκοπιανούς. Εγώ θέλω να ικανοποιώ το εκάστοτε κοινό, για να πέφτει χειρόκρότημα.»
«Μα θα αλλάξεις θέση;»
«Γιατί, αυτό δεν κάνουν συνέχεια οι Έλληνες; Όπου φυσάει ο άνεμος. Εκφράζω την ψυχή του Έλληνα.»
«Και τώρα τι θα πεις;»
«Τι κόσμο θα έχει;»
«Πατριώτες, εθνικιστές, ναζιστές, παπάδες, πολιτικούς που ψάχνουν για ψήφους, άσχετους, απογοητευμένους, τέτοιους…»
«Θα πω αυτά που θέλουν να ακούσουν. Κάτω τα χέρια από την Μακεδονία.»
«Και οι αριστεροί;»
«Τους αριστερούς τους έχω. Τώρα να πιάσω και τους άλλους.» ΄
Ήταν πολύ χαρούμενος που θα βρισκόταν ξανά μπροστά σε μεγάλο πλήθος.
Οι νέοι δεν ξέρουν πως είναι να είσαι σε μια καρέκλα όλη μέρα, κλεισμένος σ’ ένα σπίτι και να μην χτυπάει και το τηλέφωνο.
Δεν ήθελε, όμως, να ασχοληθούν όλοι μαζί του μόνο για λίγες ώρες.
Ήθελε να ασχοληθούν για αρκετές μέρες.
Να κάθεται στην τηλεόραση, να τους βλέπει να μιλάνε γι’ αυτόν και να το απολαμβάνει.
Ήξερε τι θα κάνει.
Πάντα ήξερε.
Ήξερε να τους παίζει όλους στα δάχτυλα. Μεγάλος προβοκάτορας. Troll πριν από τα troll.
Ξεκίνησε να γράφει την ομιλία του: «Αδέρφια μου, φασίστες…»
(Γεια σου Μίκη. Σε αγαπάω αλλά ποτέ στη ζωή μου δεν θα έπαιρνα στα σοβαρά έναν άνδρα που τον λένε Μίκη.)
pitsirikos.net
Σχόλια