To 18 καθώς γυρνούσα εδώ και κει...
που σου φοβίζαν τις νύχτες
δεν θα ξαναρθούν, οι νύχτες
μικρύναν κι αλαφρώσαν, κι εμείς,
δεν...
το αισθάνθηκες ακόμη; ―γινήκαμε
οι ήρωες ενός καλού μεγάλου Ονείρου.
Τάκης Παπατσώνης
Το δικό μας όνειρο είναι η ανάπτυξη. Μόνο που είναι ομιχλώδες και δυσανάγνωστο. Γιατί δεν είναι δικό μας, ζούμε σε όνειρο άλλου. Εκεί οι προσδοκίες πέφτουν από τον ουρανό, μια μάγισσα καλή μας χτυπά με το ραβδί της και νάσου δουλειές, παροχές, υπηρεσίες, χρήμα, καταθέσεις, αγορές και ταξίδια. Όλα αυτά είναι ο άλλος κόσμος που είναι εφικτός και που το κράτος μπορεί να μας παρέχει. Αρκεί οι υπουργοί του να θέλουν και να ξέρουν τη συνταγή τη πονηρή. Κι εμείς, γεννημένοι δύσπιστοι, διαμαρτυρόμαστε αενάως ζητώντας το πολλαπλάσιο...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Λεωνίδα Καστανά, πατήστε εδώ
Σχόλια