Το «συριζέικο» δημόσιο που όμως είναι… γαλάζιο!

Δεκαετίες ολόκληρες οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν χωρισμένοι σε δυο κύριες πολιτικές ομάδες, σχεδόν ίσες σε αριθμό. Πασόκοι και νεοδημοκράτες. Με αποτέλεσμα όποιος ήθελε να διοριστεί ή να προωθηθεί εντάσσονταν σε ένα από τα δυο αυτά κόμματα εξουσίας και όταν έρχονταν η ώρα του, αν στο Μαξίμου βρίσκονταν οι δικοί του, ζούσε το όνειρο. Αν όχι, έκανε υπομονή μέχρι την επόμενη αλλαγή κυβέρνησης. Πάντα δηλαδή, οι πιθανότητες των επιτήδειων καιροσκόπων αφισοκολλητών για ανέλιξη ήταν στο 50-50.

Παράλληλα, ανέκαθεν υπήρχε και ένα μικρό σχετικά ποσοστό «πούρων» αριστερών, που άσχετα αν πολλοί εξ αυτών έμπαιναν (τα πολύ παλιά χρόνια) στο δημόσιο με τηλεφώνημα κυβερνητικού βουλευτή, στην συνέχεια δήλωναν αριστεροί αγωνιστές (ΚΚΕ, ΣΥΝ, κλπ.).

Τα αναφέρω αυτά για να ξεκαθαριστεί ότι το δημόσιο δεν είναι άντρο συριζαίων, όπως αναμασούν συνεχώς όλο και πιο πολλοί συμπατριώτες μας που όμως δεν έχουν ξεκάθαρη εικόνα, αλλά απλά αναπαράγουν μια ακόμη «σαχλαμάρα» που κυκλοφορεί ευρέως.

Σίγουρα οι συριζαίοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι πάρα πολλοί, κι αυτό οφείλεται στο ότι η πλειονότητα των πρώην οπαδών του Πασόκ (και αρκετοί νεοδημοκράτες) εντάχθηκε με τα μπούνια στον Σύριζα όταν το Πασόκ έγινε μνημονιακό, ψηφίζοντας τις συνιστώσες του Αλέξη, που ανάθεμά με αν ήξεραν τι πρεσβεύουν, πιστεύοντας στα φληναφήματα για νέους διορισμούς, αυξήσεις μισθών, σκίσιμο του μνημονίου, κατάργηση των ιδιωτικοποιήσεων κ.ο.κ. Οι περισσότεροι «συριζαίοι» δημόσιοι υπάλληλοι δηλαδή είναι απλά πρώην πασόκοι, κι όχι αγριεμένοι κομμουνιστές οπαδοί της ΡΟΖΑ ή του Σκουρλέτη…

Παρ’ όλες αυτές τις σεισμικές μετατοπίσεις, ανέκαθεν το δημόσιο είχε και συνεχίζει να έχει στις τάξεις του ένα σημαντικό ποσοστό υπαλλήλων που ψηφίζει σταθερά και διαχρονικά την Νέα Δημοκρατία. Ο καθένας για διάφορους λόγους. Γι' αυτό και ο οποιοσδήποτε σοβαρός δεξιός πολιτικός δεν μασάει από τις ανερμάτιστες κραυγές κάποιων ακραίων «νεοφιλελεύθερων», που στα καλά τα χρόνια δεν πλήρωναν ούτε ΙΚΑ, ούτε ΤΕΒΕ, ούτε απέδιδαν ΦΠΑ και σήμερα ανακάλυψαν ότι για όλα φταίνε οι «αργόμισθοι» δημόσιοι υπάλληλοι «που είναι όλοι συριζαίοι», άρα θα πρέπει να απολυθούν πάραυτα και απαξάπαντες…

Κραυγές που τα τελευταία χρόνια, που σφίξανε κυριολεκτικά οι κώλοι και οι πρώην μπρούκληδες φοροφυγάδες γίνανε πένητες, έχουν μεγεθυνθεί και πολλαπλασιαστεί, με απειλές του τύπου «αν δεν βγει ο Κυριάκος να υποσχεθεί 300.000 τουλάχιστον απολύσεις, εγώ δεν τον ψηφίζω»!

Πάνω σε αυτό έχει κάνει θαύματα ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του Σύριζα, ο οποίος σε αυτόν τον τομέα ( μόνο) δουλεύει επαγγελματικά και μεθοδικά. Αναπαράγοντας τον φόβο του «μπαμπούλα» Κυριάκου ο οποίος μόλις γίνει πρωθυπουργός θα πάρει σκούπα και φαράσι και θα διώξει το «κηφηναριό». Μια προπαγάνδα που κάνει θαύματα, αφού τρομάζει ακόμη κι εκείνους τους υπαλλήλους που είναι πάππου προς πάππου δεξιοί ή νεοδημοκράτες, στέλνοντάς τους στην αγκαλιά του Αλέξη (ή και του ΚΚΕ, που τελευταία θεριεύει στο δημόσιο).

Και δεν πάει να λέει ο Μητσοτάκης (π.χ. στη ΔΕΘ) ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει, και οι μόνοι που κινδυνεύουν είναι οι (παράνομοι) συμβασιούχοι, οι επίορκοι κλπ; Ο μέσος ψηφοφόρος, αυτός δηλαδή που ψήφισε δυο φορές σύριζα και μια την δραχμή για να επανέλθουμε ως διά μαγείας στην εποχή της τεχνητής ευμάρειας, και των δανεικών κι αγύριστων, επιμένει στο βιολί του… ότι για όλα φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι και πως ο «Κούλης» πρέπει να τους καθαρίσει.

Συγχέοντας στο μυαλό του τον δάσκαλο, τον αστυνομικό, τον γιατρό, τον υπάλληλο σε υπουργείο, τον κλητήρα, με εκείνους των ΔΕΚΟ, των Δήμων, των Οργανισμών, της ΕΡΤ, τις χιλιάδες των μετακλητών συμβούλων υπουργών, τους νερουλάδες της βουλής… Μπερδεύοντας δηλαδή πορτοκάλια με αγγούρια, αφού είναι εντελώς διαφορετικό το εργασιακό καθεστώς (και το μισθολογικό) των υπαλλήλων του αμιγούς δημόσιου τομέα με εκείνων των ΔΕΚΟ κ.ά. που λέγαμε…

Τέλος πάντων, τον εν λόγω μύθο λοιπόν έρχεται να ανατρέψει η σαρωτική νίκη που πέτυχε η «γαλάζια» παράταξη ΔΑΚΕ στις πρόσφατες εκλογές της ΑΔΕΔΥ. Εκεί όπου ήρθε πρώτη με 18 έδρες ενώ για 1 ψήφο έχασε την 19η έδρα. Δεύτερη ήρθε η συνδικαλιστική παράταξη του ΚΚΕ, και τρίτη η ΠΑΣΚΕ (ΠΑΣΟΚ). Τέταρτη και καταϊδρωμένη η συνδικαλιστική παράταξη που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ.

Αναλυτικά:

ΔΑΚΕ (ΝΔ) 136-18 έδρες

ΔΑΣ (ΚΚΕ) 112 -15 έδρες

ΠΑΣΟΚ 106 -14 έδρες

ΣΥΡΙΖΑ 95 -13 έδρες

(Αριστεριστές) 70 -9 έδρες

(ΛΑΕ) 57 -8 έδρες

Ανατροπή (ανεξάρτητοι) 40 -6 έδρες

ΕΑΚ 13 -1 έδρα

ΕΡΓΑΣ (αριστεριστές) 3 -0 έδρες

Για πρώτη φορά λοιπόν (αν δεν κάνω λάθος) στην ιστορία της ΑΔΕΔΥ αναλαμβάνει καθήκοντα προέδρου ένας υπάλληλος-συνδικαλιστής που πρόσκειται στη Νέα Δημοκρατία.

Ανάλογη νίκη πέτυχαν οι «γαλάζιοι δεξιοί» και στα Περιφερειακά Υπηρεσιακά Συμβούλια αλλά και στο Κεντρικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο στην Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Όπως επίσης στις εκλογές της πανελλήνιας ομοσπονδίας εφοριακών τον περασμένο μήνα.

Συνεπώς, και με βάση τα παραπάνω, ας σταματήσουν κάποιοι την καραμέλα ότι το δημόσιο είναι συριζέικη σφηκοφωλιά, γιατί πολύ απλά αυτό δεν ισχύει… Και το μόνο που κάνουν είναι να ρίχνουν νερό στον μύλο του Σύριζα.