Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ,Η ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΦΥΛΩΝ

Η προέλευση, η ανθρωπολογία και η γλώσσα των Τουρκικών φυλών 

Τουρκική ή τουρανική ονομάζεται μια οικογένεια δεκάδων νομαδικών φύλων με καταγωγή από τη Μογγολία και τη ΝΑ Σιβηρία, τα οποία μετανάστευαν κατά κύματα καθ' όλη τη διάρκεια του μεσαίωνα, κυρίως μεταξύ 6ου και 11ου αιώνα. Μιλούσαν διάφορες διαλέκτους της αρχαίας τουρκικής γλώσσας, οι οποίες στη συνέχεια διαφοροποιήθηκαν δημιουργώντας τις σύγχρονες τουρκικές γλώσσες (ή τουρανικές). Η θρησκεία τους ήταν σαμανιστική με ανώτατο θεό τον Τένγκρι, άρχοντα του γαλάζιου ουρανού. Στην πορεία όμως η πλειοψηφία, ιδιαίτερα όσοι μετακινήθηκαν προς δυσμάς, ασπάσθηκε τον Ισλαμισμό από τους Άραβες και τους Πέρσες (που είχαν εξισλαμιστεί νωρίτερα). Κατά την περίοδο της μετανάστευσής τους τα τουρκικά φύλα - πολλές φορές σε σύγκρουση μεταξύ τους - απλώθηκαν σε μία τεράστια έκταση από τη Μικρά Ασία και τον Εύξεινο Πόντο έως τα παράλια του Αρκτικού Ωκεανού, ιδρύοντας τα δικά τους κρατικά μορφώματα (χαγανάτα ή χανάτα) και ελέγχοντας τους εμπορικούς δρόμους ανάμεσα στην Ευρώπη, την Περσία και την Κίνα. Τα περισσότερα υπήρξαν βραχύβια και με το πέρασμα των αιώνων προσαρτήθηκαν από δυνατότερα βασίλεια (Ρωσία, Γεωργία, Κίνα), κάποια όμως επιβίωσαν και έγιναν η μήτρα που γέννησε έξι σημερινά κράτη: Αζερμπαϊτζάν,  Καζακστάν, Κιργιζία, Ουζμπεκιστάν, Τουρκία, Τουρκμενιστάν. Το Χανάτο, απαντάται και χαγανάτο είναι τουρκο-μογγολική λέξη που περιγράφει μια πολιτική οντότητα που κυβερνιόταν από ένα Χαν. Αυτή η πολιτική οντότητα είναι τυπική για τους λαούς της ευρασιατικής στέπας και μπορεί να αντιστοιχεί στην περιοχή μιας φυλής, σε βασίλειο ή σε αυτοκρατορία. Ένα από τα πιο ξακουστά χανάτα ήταν το Χανάτο της Κριμαίας. Ιδιαίτερα γνωστά επίσης είναι τα τέσσερα χανάτα (ή ulus, μογγολ. uls = χώρα, περιοχή), τα οποία απάρτιζαν τη Μογγολική αυτοκρατορία κατά τον 13ο και τον 14ο αιώνα. Με τον θάνατό του, ο Τζένγκις Χαν μοίρασε την αυτοκρατορία του στους τέσσερις γιους και εγγονούς του. Επίσης οι Βούλγαροι υπήρξαν τουρκικό φύλο στο παρελθόν, αλλά μετά την εγκατάστασή τους στα Βαλκάνια (τέλη 7ου αι.), παρότι κυριάρχησαν στο κράτος που δημιούργησαν,
εκσλαβίσθηκαν σε τέτοιο βαθμό που το μόνο τουρκικό χαρακτηριστικό που κράτησαν είναι το όνομά τους. Τα τουρκικά φύλα δεν πρέπει να συγχέονται με το σύγχρονο τουρκικό έθνος - το δεύτερο είναι απλά ένας κλάδος των πρώτων. Οι ουραλοαλταϊκές γλώσσες είναι Ομογλωσσία που αποτελείται από τις επιμέρους οικογένειες των ουραλικών και των αλταϊκών γλωσσών. Ως προς την ενότητα των δύο γλωσσικών οικογενειών, οι γνώμες των γλωσσολόγων διχάζονται, καθώς ορισμένοι μελετητές την αρνούνται, θεωρώντας ότι δεν υπάρχουν ισχυρά συνδετικά στοιχεία, ενώ άλλοι πάλι έχουν τη γνώμη ότι πρέπει να περιληφθούν στην ομογλωσσία η ιαπωνική, η κορεατική και η αϊνού, οι οποίες συνδέονται με τον αλταϊκό κλάδο. Η ονομασία της ομογλωσσίας σχετίζεται με την εδαφική επικράτεια που αποτέλεσε την αρχική κοιτίδα των λαών που μιλούν αυτές τις γλώσσες, η οποία είναι μια εκτεταμένη περιοχή της δυτικής Ασίας που ορίζεται από τις οροσειρές των Ουραλίων και των Αλτάι.
Την ουραλική γλωσσική οικογένεια συγκροτούν οι φινο-ουγγρικές και οι σαμογετικές γλώσσες και είναι διαδεδομένη σε μια εκτεταμένη ζώνη, από τη βορειοανατολική Ευρώπη έως τη Σιβηρία. Στην αλταϊκή γλωσσική οικογένεια ανήκουν οι τουρκικές, οι μογγολικές και οι τουγκουζικές γλώσσες. Η ομάδα αυτή καταλαμβάνει μια ευρεία ζώνη στην κεντρική Ασία και σημαντικό τμήμα στη βόρεια, σε μια εκτεταμένη αλλά ασυνεχή περιοχή. Η ταξινόμηση των γλωσσών αυτών καθίσταται ιδιαίτερα δύσκολη εξαιτίας της εθνικής ετερογένειας αυτών που τις μιλούν (οι γλωσσικές ενότητες δεν συμπίπτουν με τις πολιτικές) και της μεγάλης μετακίνησης των λαών, ιδιαίτερα κατά το παρελθόν. 
Στα κυριότερα χαρακτηριστικά της ουραλοαλταϊκής ομογλωσσίας συγκαταλέγονται η συγκολλητική δομή (οι λέξεις διατηρούν ίδιο τύπο, με διαφορετικό πρόθεμα ή επίθεμα για τις επιμέρους έννοιες), η χρήση επιθημάτων, η φωνηεντική αρμονία (η μεταβολή των φωνηέντων του επιθήματος υπό την επίδραση του φωνήεντος της ρίζας) και η απουσία γραμματικού γένους.
Οι Τόχαροι ήταν ένας ευρωπαϊκός λαός, εγκατεστημένος στην κοιλάδα του Ταρίμ, όπως ονομάζεται σήμερα η περιοχή της Κίνας που βρίσκεται στα σύγχρονα σύνορα της Κίνας με την Ινδία, το Θιβέτ, το Κυργιζιστάν, το Τατζικιστάν και το Πακιστάν. Στην κοιλάδα αυτή ανακαλύφθηκε τον προηγούμενο αιώνα, ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα της σύγχρονης ανθρωπογεωγραφίας: τα ίχνη ανθρώπων που άνηκαν στην ευρωπαϊκή φυλή. Ή έκπληξη των επιστημόνων που ανακάλυψαν ίχνη Ευρωπαίων ανάμεσα σε μογγολικούς και κινεζικούς πληθυσμούς που ζουν στην περιοχή, ήταν μεγάλη, καθώς δεν γνώριζαν σε ποιο έθνος  άνηκαν αυτές οι μούμιες. Ένα έθνος, του οποίου το όνομα είχε ξεχαστεί, καθώς είχαν εξαφανιστεί χίλια χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια των μογγολικών και τουρκικών μετακινήσεων στη περιοχή. Οι επιστήμονες αναζητώντας μαρτυρίες στους αρχαίους συγγραφείς για την  ύπαρξη Ευρωπαίων τόσο βαθιά στην Ασία, στα σύνορα της Κίνας, βρέθηκαν μπροστά στο όνομα «Τόχαροι». Ο δρόμος του μεταξιού περνούσε από τα τοχαρικά βασίλεια, ήταν αυτός που τους έδωσε πλούτο αλλά και ουσιαστικά αυτός που συντέλεσε στην εξαφάνισή των  Τόχαρων. Λόγω του εμπορίου και του πλούτου που αυτό απέφερε στα τοχαρικά βασίλεια πολλοί λαοί ενδιαφέρθηκαν για την περιοχή. Ο Μέγας Αλέξανδρος ίδρυσε το 329 π.Χ. την Αλεξάνδρεια την εσχάτη στην είσοδο της κοιλάδας της Φεργκάνας, στο σημερινό Τατζικιστάν. Ο Ευθύδημος ο βασιλιάς του Ελληνιστικού βασιλείου στη Βακτριανή επέκτεινε το βασίλειο του στη Σογδιανή και έκανε εκστρατείες ως το Σόλεκ. Αλλά και η Κίνα είχε εμπορικές συναλλαγές με τους Τόχαρους. Οι Κινέζοι έστελναν πρεσβείες για να πάρουν τα «θεϊκά» τοχαρικά,  όπως τα αποκαλούσαν, άλογα, που ήταν μεγαλύτερα από τα μογγολικά και κρατούσαν πάνω τους κατάφρακτους ιππείς της Σογδιανής, της Φεργκάνα και της Παρθίας. Με την τοχαρική αυτοκρατορία του Κουσάν, η βόρεια Ινδία ενώθηκε με τη Κεντρική Ασία και την κοιλάδα του Ταρίμ. Οι Τούρκοι εισβολείς, ενδεείς, όπως ήταν στην πατρίδα τους, στις όχθες του Ορχόν ποταμού της Μογγολίας, όπου ζούσαν νομαδική ζωή, και ιδιαιτέρως μετά την κατασκευή του Σινικού τείχους που τους απέτρεπε από το να λεηλατούν κινεζικές περιοχές στράφηκαν προς τη Δύση και άρχισαν να επεδράμουν στα τοχαρικά βασίλεια, με σκοπό το εύκολο κέρδος  από τα πλούτη που άκουγαν ότι υπήρχαν κατά μήκος του δρόμου του μεταξιού στα βασίλεια της Δύσης. Με την επέκταση των Αράβων του Χαλιφάτου της Βαγδάτης (Ομεϊαδών) και των Μουσουλμάνων Τούρκων στην Κεντρική Ασία τον 10 αι. μ.Χ., οι Τόχαροι εξαφανίστηκαν από το χάρτη, ενώ η ασφάλεια για τα καραβάνια στο δρόμο του μεταξιού έπαυσε να υφίσταται και ο βουδισμός των Τοχαρων εξαλείφθηκε από την περιοχή. Οι τόποι βουδιστικής και χριστιανικής λατρείας έχουν συληθεί, οι τοιχογραφίες των μοναστηριών στις οποίες απεικονίζονται ψηλόσωμοι άντρες με ξανθά και κόκκινα μαλλιά, Τόχαροι στη καταγωγή, έχουν καταστραφεί καθώς τα πρόσωπα είναι χαραγμένα από τους μουσουλμάνους Τούρκους εισβολείς της περιοχής, καθώς με βάση το Κοράνι και την ισλαμική παράδοση οποιαδήποτε απεικόνιση του θείου είναι βλάσφημη. Στο Ντιβανου Λουγκχάτ ατ Τουρκ, ο Τούρκος συγγραφέας του 11ου αι. μ.Χ. Μαχμουντ αλ Κασγκάρι, αναφέρει:  «Σαν ορμητικά ποτάμια, πλημμυρήσαμε τις πόλεις τους και πήραμε τα μοναστήρια τους και τους είπαμε να μην λατρεύουν τα αγάλματα του Βούδα». Σήμερα πλέον στο πρώην έδαφος των τοχαρικών βασιλείων κατοικούν οι Ουιγούροι Τούρκοι, απόγονοι αυτών που εισέβαλλαν στα τοχαρικά βασίλεια το 840 μ. Χ.. Ομιλούν την αλταϊκή μογγολική τουρκική γλώσσα και φέρουν αναμεμειγμένα ευρωπαϊκά και μογγολικά χαρακτηριστικά. Η δε τοχαρική έχει εξαλειφθεί και οι Τόχαροι εξαφανιστεί. Βέβαια υπάρχει εκεί ένας πληθυσμός 30.000 ανθρώπων της φυλης Aynu που ειναι λευκοί ευρωπαίοι.Το γειτονικό μας "κράτος"  Τουρκια αποτελεί ένα μωσαϊκό εθνοτήτων και φυλών. Το παραδέχονται συχνά και οι ίδιοι κάτοικοι της Τουρκίας, αποδεχόμενοι ότι ο κύριος συνθετικός κρίκος είναι η θρησκεία και όχι η φυλή. Τελικά τι σημαίνει να είσαι "Τούρκος"; Τούρκοι αρχικά ονομάζονταν μογγολικοί πληθυσμοί από την κεντρική Ασία, που αποτελούσαν μέρος των μογγολικών ορδών που ξεχύθηκαν κατακτώντας τεράστιες περιοχές από την Κίνα μέχρι την Ευρώπη. Μάλιστα ως τουρκικοί πληθυσμοί ονομάζονται σήμερα κάτοικοι σε Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν και στην ευρύτερη περιοχή. Συνεπώς Τούρκοι στην πραγματικότητα είναι αυτοί που ανήκουν στην Τουρανική φυλή. Δηλαδή οι αρχικοί Τούρκοι είναι μογγολικό φύλο. Η Τουρανική φυλή έχει ελαφρό επίκανθο στα μάτια, μεσοπροσωπία και κάπως πιο προεξέχουσα μύτη σε σχέση με τις συνήθεις μογγολικές. Εύκολα διακρίνεται ο Τουρανικός ως μογγολικός τύπος, αλλά μερικές φορές συγχέεται με τον Αλπικό τύπο. Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν συνδυάσει τους Τούρκους με μεγάλες γαμψές μύτες, μελαψό δέρμα, έντονο πηγούνι, μαύρη και έντονη τριχοφυΐα, αλλά μάτια χωρίς επίκανθο, πολλές φορές μάλιστα πολύ ανοιχτά. Αυτά τα χαρακτηριστικά ανήκουν στον Αρμενοειδή γηγενή φυλετικό τύπο, ο οποίος αποτελεί την πλειοψηφία στην Τουρκία και την χαρακτηρίζει, παρότι έχει κρατήσει ως εθνικό προσδιορισμό και γλώσσα τους μογγολικούς. Είναι αυτός που κάνει την Τουρκία να φημίζεται για το χαμηλό επίπεδο πολιτισμού και τον εν γένει ανατολίτικο τρόπο ζωής. Στην Τουρκία υπάρχουν επίσης πολλοί Αλπικοί και αρκετοί Μεσογειακοί, Καυκασοειδείς και Ιρανικοί(Πέρσες).
Πηγή: https://el.m.wikipedia.org/wiki/Τουρκικά_φύλα
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Χανάτα
http://www.ygeiaonline.gr/component/k2/item/40660-oyraloaltaikes_glvsses
http://fyletika.blogspot.gr/2013/10/blog-post_16.html
http://stopsachno1.blogspot.gr