Οι φτωχοί … φτωχότεροι και οι πλούσιοι … πλουσιότεροι

Μήπως κάτι πάει πολύ λάθος;;;


Η ανισότητα όλο και χειροτερεύει…



Το 82% του πλούτου που δημιουργήθηκε πέρυσι ανά τον κόσμο πήγε στα χέρια του 1% του πιο πλούσιου πληθυσμού παγκοσμίως, ενώ οι 3,7 δισεκατομμύρια άνθρωποι, που αποτελούν μόνο το 50% των πιο φτωχών της ανθρωπότητας, έμειναν με τα χέρια άδεια.



Η οικονομία μας νοσεί, και ως νοσούσα διευρύνει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Δίνει τη δυνατότητα σε μια μικρή ελίτ να συσσωρεύει τεράστιο πλούτο σε βάρος εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, συχνά γυναικών, που ψευτοζούν με αμοιβές πείνας και με στερήσεις σε βασικά δικαιώματα.


Ζούμε σε έναν κόσμο που γίνεται συνεχώς όλο και πιο άνισος!



Η κακά αμειβόμενη εργασία των πολλών στηρίζει τον εξαιρετικά μεγάλο πλούτο των λίγων. Η οικονομία μας είναι χτισμένη στην πλάτη των απλών εργατών που είναι παγιδευμένοι στη φτώχεια τους, ενώ τα οφέλη της οικονομικής ανάπτυξης εξακολουθούν να συγκεντρώνονται σε όλο και λιγότερα χέρια στην κορυφή.



Οι γυναίκες είναι οι πιο αδικημένες όλων, καθώς αντιμετωπίζουν αξιοσημείωτες διακρίσεις στον χώρο εργασίας, και αναλαμβάνουν δυσανάλογο όγκο μη αμειβόμενης δουλειάς στο σπίτι.



Οι μεγάλες εταιρείες και οι πολύ πλούσιοι άνθρωποι διαδραματίζουν βασικότατο ρόλο στη διεύρυνση αυτού του χάσματος. Χρησιμοποιούν τη δύναμη και την επιρροή τους για να εξασφαλίζουν ότι η κυβερνητική πολιτική θα λειτουργεί προς το συμφέρον τους. Οι μεγάλες επιχειρήσεις, δηλαδή, στοχεύουν και πραγματοποιούν με τρόπο αμείλικτο τη μεγιστοποίηση των αποδόσεων προς όφελος των μετόχων τους - ασχέτως αν αυτό οδηγεί σε μείωση μισθών ή σε ‘παράκαμψη’ του εκάστοτε φορολογικού καθεστώτος.



Αυτό που εκτυλίσσεται, λοιπόν, μπροστά στα μάτια μας είναι μια ακραία φτώχεια έναντι ενός ακραίου πλούτου. Πόσο μεγάλο, όμως, είναι το χάσμα της ανισότητας;



Αύξηση Δισεκατομμυριούχων

Πέρυσι παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη αύξηση δισεκατομμυριούχων στην ιστορία της ανθρωπότητας … ένας κάθε 2 ημέρες. Οι δισεκατομμυριούχοι είδαν τον πλούτο τους να αυξάνεται κατά 762 δισεκατομμύρια δολάρια σε μόλις 12 μήνες, από Μάρτιο του 2016 μέχρι Μάρτιο του 2017.



Αυτή η τεράστια αύξηση θα μπορούσε να έχει τερματίσει την ακραία φτώχεια σε παγκόσμιο επίπεδο … πάνω από 7 φορές. Την τελευταία δεκαετία οι απλοί εργάτες είδαν τα εισοδήματά τους να αυξάνονται κατά 2% κάθε χρόνο, ενώ οι δισεκατομμυριούχοι κατά 13% το χρόνο.



Εργαζόμενες Γυναίκες

Οι γυναίκες ανά τον κόσμο συνεχίζουν να βγάζουν λιγότερα από τους άνδρες και να εργάζονται στις πιο χαμηλόμισθες και στις πιο επισφαλείς θέσεις.

Παγκοσμίως, η συμμετοχή των γυναικών στο επίσημα καταγεγραμμένο εργατικό δυναμικό είναι κατά 26% χαμηλότερη έναντι των ανδρών.



Επίσης, το χάσμα που δημιουργείτε ανάμεσα στα 2 φύλα όσον αφορά στις επαγγελματικές αμοιβές τους ανέρχεται στο 23% υπέρ των ανδρών.

Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οικονομικό Forum αν ο ρυθμός διατηρηθεί στα ίδια επίπεδα, αυτό το χάσμα του 23% θα καλυφθεί … μετά από 217 χρόνια.



Μικροπαραγωγοί Τροφίμων

Πάρα πολλοί φτωχοί άνθρωποι εισπράττουν εισοδήματα από γεωργικές καλλιέργειες και από παραγωγικές μονάδες μικρής κλίμακας. Δυστυχώς, όμως, αποτελούν μέρος ενός παγκόσμιου συστήματος στην Παραγωγή Τροφίμων που τους κρατά δέσμιους σε συνθήκες φτώχειας και αδυναμίας.



Για παράδειγμα, στην παγκόσμια αλυσίδα υπεραξίας του κακάο, το 75% του παγκόσμιου εμπορίου ελέγχεται μόνο από 8 εμπορικές εταιρείες και εταιρείες επεξεργασίας.

Επίσης, λιγότερο από το 6% της αξίας μιας σοκολάτας φτάνει ως κέρδος στους αγρότες που ασχολούνται με το κακάο. Τη δεκαετία του 1980 το ποσοστό αυτό ήταν 18%.



Εργαζόμενοι Φτωχοί

Το να εργάζεσαι, λοιπόν, δε σημαίνει ότι δεν είσαι φτωχός. Συχνά, οι εργάτες που καταφέρνουν να ξεφύγουν από την ακραία φτώχεια παραμένουν φτωχοί, με χρέη και καθημερινό αγώνα να ταΐσουν τις οικογένειές τους.



Περίπου το 56% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει με κάτι ανάμεσα σε 2 και 10 δολάρια την ημέρα.

Ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας εκτιμά ότι σχεδόν 1 στους 3 εργάτες στις αναπτυσσόμενες χώρες ζει σε συνθήκες φτώχειας.



Ένας Διευθύνων Σύμβουλος (CEO), για παράδειγμα, που εργάζεται σε μια από τις 5 κορυφαίες εταιρείες μόδας στον κόσμο χρειάζεται μόνο 4 μέρες εργασίας για να εισπράξει ό,τι θα έχει εισπράξει ένας εργάτης από το Μπαγκλαντές, στον τομέα της ένδυσης, μέχρι το τέλος της ζωής του.



Δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή πολιτικός ή επιχειρηματίας που να μην ισχυρίζεται ότι ανησυχεί για την ανισότητα. Όμως, οι πράξεις και όχι οι λέξεις είναι αυτό που μετράει!



Αν δεν κλείσει η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, ο στόχος της εξάλειψης της ακραίας φτώχειας δε θα επιτευχθεί, και σχεδόν μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι το 2030 θα ζουν ακόμα με λιγότερα από 1,90 δολάρια την ημέρα.



Μπορούμε, όμως, να το αλλάξουμε αυτό. Για να βάλουμε ένα τέλος στην ανισότητα θα πρέπει να χτίσουμε μια πιο ανθρώπινη οικονομία που να λειτουργεί για όλους και όχι μόνο για τους λίγους τυχερούς…

…μια οικονομία που να ανταμείβει την εργασία και όχι τον πλούτο.



Πηγή: Oxfam International




Αυτήν την πολύ ενδιαφέρουσα στατιστική ανάλυση μας τη δίνει ο διεθνής οργανισμός Oxfam, που δρα ενάντια στην ακρότητα της φτώχειας.

Όλοι … αλίμονο! … γνωρίζουμε την ύπαρξη της φτώχειας, αλλά ελάχιστοι τα βάθη της ανέχειας που κυκλοφορούν παγκοσμίως.



Είναι τόσο στενάχωρα τα στοιχεία που πραγματικά απορείς για τη διάχυτη απάθεια στους κλειστούς άνωθεν κύκλους … εκεί που τα δισεκατομμύρια ρέουν με ευκολία.



Αυτά τα εκατομμύρια των ταλαίπωρων σχοινοβατών … ωσάν καταραμένοι … γεννήθηκαν στον πάτο του πηγαδιού. Εκεί στο μαύρο σκοτάδι του ‘zero point’ η σωτηρία ΔΕΝ είναι … σε καμία περίπτωση!!! … προσωπική τους υπόθεση.



Εδώ, “ΚΑΠΟΙΟΙ” πρέπει να σηκώσουν το πεταμένο γάντι, που όλοι κοιτούν απορημένοι, και να απλώσουν χείρα βοηθείας.



Η 32χρονη γυναίκα παρακάτω είναι η Lan από το Βιετνάμ. Σύζυγος άρρωστου άνδρα και μητέρα 2 παιδιών.



Εργάζεται σε εργοστάσιο υπόδησης 9 ώρες τη μέρα, 6 μέρες την εβδομάδα. Επιπλέον 2 βράδια την εβδομάδα δουλεύει ως ράφτρα και την Κυριακή ως σερβιτόρα σε εστιατόριο. Ζει και εργάζεται μακριά από την οικογένειά της, την οποία βλέπει που και που, μιας και πρέπει να διανύσει 1500 χιλ. για να βρεθεί κοντά τους.



Φτιάχνει 1200 παπούτσια ημερησίως, αλλά η ίδια δεν μπορεί να αγοράσει ούτε ένα ζευγάρι για τα παιδιά της, καθότι η αμοιβή της στο εργοστάσιο είναι ... 1 δολάριο την ώρα!!!

Δε χρειάζονται παρά μόνο 3 λεπτά για να ‘έρθουμε στα ίσα μας’: