Πετυχημένο, αλλά... πιο γραφικό από ποτέ...
1. Είχε πολύ πολύ λιγότερο κόσμο απ’ τα παλιότερα συλλαλητήρια.
Παρ’ όλα αυτά πρέπει να τονιστεί ότι...
εκείνα της δεκαετίας του ’90 είχαν υποστήριξη και απ’ τα κόμματα αλλά κι ότι επίσης έγινε καθημερινή που τα σχολεία σταμάτησαν τα μαθήματα και μας υποχρέωσαν να πάμε όλοι οι μαθητές.
Πάντως ο κόσμος, τουλάχιστον στα αριστοτεχνικά πλάνα του Βεργίνα TV, ήταν πολύς, συγκεντρωμένος βασικά γύρω απ’ το Άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
2. Συγκινητική η προσήλωσή τους στο σκοπό τους.
Όλων αυτών των ανθρώπων -κυρίως ανδρών απ’ ό,τι είδα στα πλάνα. Μπορεί να μην είναι ζήτημα ζωής και θανάτου (και να μην έχουμε πάθει τίποτα που όλος ο κόσμος λέει την πΓΔΜ σκέτο «Μακεδονία» εδώ και 20 χρόνια) όμως έχουν βρει έναν στόχο που τους δίνει ένα επιπλέον νόημα στη ζωή τους. Δεν συμφωνώ καθόλου μαζί τους, αλλά τους κατανοώ. Αισθάνονται πως προστατεύουν τη χώρα τους και τιμούν την ιστορία της...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Άρη Δημοκίδη, πατήστε εδώ
Σχόλια