Περί Ευρωπαϊκού Ανθελληνισμού ο λόγος

Ο λόγος σήμερα στον Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράυερ στον άνθρωπο που υπεστήριξε την εξαφάνιση των Ελλήνων: Οι απόψεις του Φαλμεράγιερ για τα αίτια του ευρωπαϊκού ανθελληνισμού είναι και σημαντικές και αποκαλυπτικές για πολλούς λόγους. Αφ’ ενός γιατί ο ίδιος είναι ανθέλληνας, αφ’ ετέρου γιατί τις γράφει στα 1827, μια ιστορική στιγμή υψίστης σημασίας για την πορεία του αναγεννώμενου ελληνισμού. Τα κείμενά του και η πολιτική του στρατηγική διαποτίζονται από ρωσοφοβία και σλαβοφοβία που απασχολούσε ιδιαίτερα αρκετούς διανοουμένους και πολιτικούς της εποχής.

Η προσπάθεια του να αποδείξει τη σλαβική καταγωγή του σύγχρονου ελληνισμού ήταν σαφώς μια προσπάθεια χρησιμοποίησης της ρωσοφοβίας και σλαβοφοβιας της Ευ-ρώπης εναντίον της Ελληνικής Επανάστασης και του δήθεν κινδύνου να γίνει η Ελλάδα το ορθόδοξο Ρώσικο προτεκτοράτο. Γι’ αυτό και θα χαιρετίσει ενθουσιώδους το ιστορικό γεγονός υψίστης σημασίας, την τοποθέτηση του Όθωνα, ενός καθολικού βασιλιά, όπως επισημαίνει, σ’ ένα βασίλειο της Ανατολής. Βέβαια όταν ο Οθωνας προσπάθησε να υπηρετήσει τα Ελληνικά συμφέροντα ...οδηγήθηκε σε ανείπωτες ταπεινώσεις και τελικά στην έξωση.

Στην Ιστορία της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, στη δεύτερη παράγραφο του προλόγου του, ο Φαλμεράγιερ, αναφερόμενος στους Έλληνες και στο μίσος των Ευρωπαίων απέναντι στους Έλληνες, γράφει στα 1827: «Ο χαρακτήρας τους είναι τραγικός, όπως και η όλη ιστορία της ελληνικής φυλής. Η ιστορία αυτή τραβάει την τελευταία κλωστή του μεγάλου πλέγματος της ατυχίας, που μετά από μια σύντομη φωτεινή περίοδο έχει εμπλέξει αυτό το λαό στον ιστό της και τον κρατάει αιχμάλωτό της μέχρι και σήμερα.

Με παρόμοια της ατυχίας τους μανία, σπρωγμένοι θαρρείς από κάποιο μυστικό ένστικτο, έσπευδαν βασιλιάδες και έθνη να καταπιέσουν και να αποθαρρύνουν το οργανωμένο με πολύ πνεύμα και φως αυτό τμήμα του ανθρώπινου γένους.

Οι βασιλιάδες ήθελαν να εκδικηθούν για την προσβολή που τους έγινε απ’ τους αρχαίους χρόνους από τα ελληνικά δημοκρατικά πολιτεύματα. Τα έθνη όμως τιμωρούν την πνευματική ανωτερότητα των κατοίκων της Ελλάδας απέναντι στους λαούς των άλλων χωρούν, μια ανωτερότητα που φαίνεται να έχει διαμορφώσει τη φύση του χαρακτήρα τους σαν μέρος από εκείνη την παλιά κληρονομιά.

Και δε σταμάτησαν τις επιδρομές τους σε αυτή τη χώρα, παρά μόνο όταν την είχαν καταπιέσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό ταπείνωσης, επιβάλλοντάς τους ξένους αποίκους και ξένα ήθη, ώσπου το κακό και η ταπείνωση της αφαίρεσαν όλο το αρχαίο μεγαλείο της. Η συμπόνια για το κατάντημά της τότε μόνο άρχισε, όταν πια το ίδιο το υλικό που τους προκαλούσε το μίσος και τη μανία καταδίωξης είχε εξαφανιστεί».


Γεώργιος Σκλαβούνος