Η δυστυχία των Βαλκανίων...
Τα Βαλκάνια είναι η λερή ουρά της Ευρώπης, η μαύρη τρύπα μιας ηπείρου που αναπτύχθηκε άνισα – με φαρδιές πλάτες παιδοβούβαλου στον...
Βορρά, στενή λεκάνη και ισχνά πόδια στον Νότο. Τα Βαλκάνια είναι ο σκαντζόχοιρος του εθνικισμού. Με χώματα ποτισμένα από καταιγίδες αίματος. Με λίμνες υπερχειλισμένες από το ίδιο αίμα και από δάκρυα που
έχυσαν οι λαοί τής Βαλκανικής για αναρίθμητες χαμένες ζωές. Όπως η Λίμνη των Γιαννιτσών, για παράδειγμα, τόπος σύγκρουσης Ελλήνων και Βουλγάρων, που με δεξιότητα περιγράφει η Πηνελόπη Δέλτα «Στα Μυστικά του Βάλτου».
Τα Βαλκάνια είναι μια πηγή στα βάθη της θάλασσας της Ευρώπης που εκλύει ανά τους αιώνες αδιάκοπα μίσος –την τοξίνη τής ψυχής που διαποτίζει γενεές, από εδώ και από εκεί. Οι Βαλκάνιοι πίνουν το δηλητήριο με της μάνας τους το γάλα, τροφοδοτώντας συνέχεια το σπιράλ του εθνικισμού. Και αυτό φέρνει εσωστρέφειες, πολέμους, σφαγές, Σρεμπρένιτσες, μεγαλοϊδεατισμούς. Οι μαθητές στα Σκόπια (το είδαμε σε ρεπορτάζ της Σοφίας Παπαϊωάννου) διδάσκονται για τη «Μεγάλη Μακεδονία» και όταν ερωτώνται έως πού πιστεύουν ότι επεκτείνεται ιστορικά η χώρα τους, απαντούν έως τον Όλυμπο και τη Χαλκιδική, ενώ κάποιος είπε έως τη Λάρισα και τη Δυτική Βουλγαρία!
Ο μικρομεγαλισμός των φτωχών Βαλκάνιων (με τη «Μεγάλη Αλβανία» των πανηγυρισμών του Λίλα και του Κασάμι ή τη «Μεγάλη Βουλγαρία») εκτόξευσε τις αντιθέσεις σαν λάβα ηφαιστείου όταν η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης συμπαρέσυρε τη Γιουγκοσλαβία που έσπασε σε πέντε κομμάτια (αργότερα έξι με την ανεξαρτητοποίηση του Μαυροβουνίου), όπως θα έσπαγε ένα πορσελάνινο βάζο ζωγραφισμένο με χάρτες.
Και κάθε λίγο, ο εθνικισμός ζωντανεύει σαν σφηκοφωλιά που κάποιος την κλώτσησε ξαφνικά. Μαζί ενεργοποιείται περισσότερο η πηγή του μίσους που καίει το μυαλό και δηλητηριάζει τα λόγια. Έτσι, ακούγονται τα περί «γυφτοσκοπιανών» και «πιθήκων» που πηδούσαν στα δέντρα «όταν εμείς κάναμε εγκαίνια στην Ακρόπολη».
Γι' αυτό, στα καθυστερημένα Βαλκάνια, που για δεκαετίες τώρα κάνουν εξαγωγή μεταναστευτικής δυστυχίας ανάμικτης με μίση (στη Μελβούρνη συγκρούστηκαν ελληνικής και σκοπιανής καταγωγής Αυστραλοί πολίτες σε διαδήλωση για το Μακεδονικό), ζουν σε μια διαρκή κόντρα Φτωχών κατά Απελπισμένων. Πάνω σε αυτήν τζογάρουν οι επιτήδειοι και παίζονται παιχνίδια πολιτικά, εθνικιστικά, εξοπλιστικά, οικονομικά κ.ά. Και η τύφλωση δεν αφήνει τους Βαλκάνιους να καταλάβουν ότι αυτό που τους επιτρέπουν τα μίση να δουν γύρω τους, είναι απείρως λιγότερο από αυτό που κοιτάνε και από εκείνο που υπάρχει. Όπως δεν τους αφήνει να κάνουν πράξη τη γνωστή σοφία: «Αν δεν έχεις δίπλα σου αυτόν που αγαπάς, αγαπάς αυτόν που έχεις».
Διον. Βραϊμάκης
Το άρθρο δημοσιεύεται και στη Live Sport της Πέμπτης.
Στην πρώτη φωτογραφία πανηγυρισμοί Αλβανών όταν ένα drone κατέβασε μέσα στο γήπεδο της Παρτιζάν, στο Βελιγράδι, τη σημαία της «Μεγάλης Αλβανίας». Ήταν στη διάρκεια αγώνα Σερβίας-Αλβανίας (δεύτερη φωτο), που διεκόπη. Στην τρίτη φωτογραφία συμβολισμός φιλίας των βαλκανικών λαών. Ουτοπία;...
harddog-sport.blogspot.gr
Σχόλια