Δεν είμαστε στη φυλακή, είμαστε η φυλακή

«Όταν απελευθερωθούμε από αυτό που νομίζουμε πως είμαστε, γινόμαστε το καλύτερο που μπορούμε να γίνουμε»

Συνήθως είμαστε προσκολλημένοι στο παρελθόν μας, στον πόνο μας, και από την οθόνη του μυαλού μας περνούν, ξανά και ξανά, τα λάθη που έχουμε κάνει, ο θυμός μας, οι επιθυμίες μας, οι σχέσεις του παρελθόντος, η ανησυχία και οι φόβοι μας, γιατί όλ’ αυτά μας δίνουν μία αίσθηση ταυτότητας την οποία φοβόμαστε να χάσουμε.

Το να αφήσουμε πίσω την ταυτότητά μας και όλα τα γνωστά και οικεία είναι πολύ δύσκολο, αλλά ταυτόχρονα είναι απελευθερωτικό γιατί παραιτούμαστε από την αντίσταση και τη σύγκρουση. Το να κατανοήσουμε πως η στιγμή είναι ο δάσκαλος και να παραδοθούμε σε οτιδήποτε συμβαίνει την παρούσα στιγμή, μας προσφέρει τη δυνατότητα να επινοήσουμε ξανά τον εαυτό μας και να βρούμε την βαθιά κρυμμένη αλήθεια μας.

Το να ζούμε ανάμεσα στο «όχι πια» και στο «όχι ακόμα» μόνο θλίψη και άγχος μπορεί να μας προσφέρει. Ο αληθινός εαυτός μας είναι το μονοπάτι που ενώνει τις δύο πραγματικότητες, αυτό που έχει υπάρξει κι αυτό που θα υπάρξει. Ίσως πρέπει να αναρωτηθούμε «Μήπως όλα συμβαίνουν για να μας διδάξουν το πώς να αφυπνιστούμε;»

«Μήπως μας προκαλούν να στραφούμε μέσα μας και να βρούμε την συγχώρεση, την αγάπη, την αποδοχή και την δημιουργικότητα;» Η κάθε στιγμή μας προσφέρει μία ευκαιρία να αφήσουμε κάτω τις βαριές αποσκευές του παρελθόντος και να ελαφρύνουμε, και να νιώσουμε ελεύθεροι και ήρεμοι. Έτσι δημιουργούμε χώρο ώστε να γραφτεί η επόμενη σελίδα του βιβλίου της ζωής μας.

«Κάθε άνθρωπος έχει 4 χαρίσματα, 4 “δώρα”, τη συνείδηση, την αυτεπίγνωση, την ελεύθερη βούληση και τη δημιουργική φαντασία. Αυτά είναι που μας προσφέρουν την απόλυτη ελευθερία, τη δύναμη να επιλέξουμε, να ανταποκριθούμε και να αλλάξουμε.» – Stephen R. Covey



Συγγραφέας Βιολέττα Ψωφάκη