«Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΑΣ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ Α Γ Ω Ν Α Σ !»

Να αγαπάτε την ειρήνη σαν μέσο για καινούργιους πολέμους. Και την σύντομη ειρήνη πιο πολύ από την μακρόχρονη.
Δε σας συμβουλεύω να εργάζεστε, μα να πολεμάτε. Δε σας συμβουλεύω την ειρήνη, μα την νίκη.
Η δουλειά σας να είναι ένας αγώνας και η ειρήνη σας να είναι μια νίκη!


Μα την μεγαλύτερη σκέψη σας πρέπει να με αφήσετε να σας την προστάξω και είναι τούτη εδώ: «Ο άνθρωπος είναι κάτι που πρέπει να ξεπεραστεί». Ζείτε, λοιπόν, την ζωή της υποταγής και του πολέμου! Τι σημασία έχει η μακρά ζωή! Ποιος πολεμιστής θέλει να τον λυπηθούν! Δε σας λυπούμαι, σας αγαπώ από καρδιάς, εν πολέμω αδερφοί μου!





Από όλα τα γραπτά αγαπώ μόνο αυτά που γράφτηκαν με αίμα. Γράψε με αίμα και θα ανακαλύψεις ότι το αίμα είναι πνεύμα. Δεν είναι εύκολο πράγμα να καταλάβεις το αίμα, που με αυτό δεν έχεις εξοικειωθεί.


Μισώ τους αργόσχολους αναγνώστες. Όποιος ξέρει τον αναγνώστη, δεν κάνει πια τίποτα περισσότερο για τον αναγνώστη.
Άλλος ένας ακόμη αιώνας από αναγνώστες και το ίδιο το πνεύμα θα βρωμίσει.
Το ότι όλοι μπορούν να μάθουν ανάγνωση, θα καταστρέψει μακρόπνοα όχι μόνο τα γραπτά, αλλά και την σκέψη το ίδιο. Κάποτε το πνεύμα ήταν Θεός, ύστερα γίνηκε άνθρωπος και τώρα έφτασε να γίνει όχλος.





Η θέληση απελευθερώνει, γιατί η θέληση είναι δημιουργία. Έτσι διδάσκω εγώ. Και θα μάθετε μόνο δημιουργώντας!


Αγαπώ τους γενναίους, αλλά δεν είναι αρκετό να είσαι ένας σπαθοφόρος. Θα πρέπει και μαζί να ξέρεις σε ποιον ενάντια κραδαίνεις το σπαθί!


Και είναι συχνά μεγαλύτερη παλλικαριά να συγκρατείσαι και να προσπερνάς με σκοπό να φυλάξεις τον εαυτό σου για κάποιον χειρότερο εχθρό, μα πιο αντάξιο σου. Θα πρέπει να έχεις εχθρούς που να τους μισείς, μα όχι εχθρούς που θα τους περιφρονείς. Πρέπει να είσαι υπερήφανος για τον εχθρό σου.
Έτσι δίδασκα κάποτε.





Θα πρέπει να φυλάτε τον εαυτό σας φίλοι μου, για έναν πιο άξιο εχθρό, για αυτό πρέπει να προσπερνάτε πολλά πράγματα. Ιδιαίτερα θα πρέπει να προσπερνάτε πολλά που ανήκουν του όχλου και που βουίζουν στα αυτιά σας για λαό και λαούς.


(Απόσπασμα από το έργο του Φρειδερίκου Νίτσε «Τάδε έφη Ζαρατούστρα»).


[Πηγή:http://'antepithesi.gr']