Ένα κόμμα, πολλά στρατόπεδα...
Αντιμέτωπος με την επιλογή του να μην προχωρήσει σε ιδεολογικό, πολιτικό και οργανωτικό ξεκαθάρισμα της Ν.Δ. και να επιχειρεί συνεχώς να καλύπτει τις...
τεράστιες αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις που υπάρχουν μεταξύ των διαφορετικών στρατοπέδων της συντηρητικής παράταξης βρίσκεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Με αφορμή το νομοσχέδιο για τη διευκόλυνση αλλαγής της έμφυλης ταυτότητας στη Νέα Δημοκρατία εμφανίστηκε το μεγάλο χάσμα που χωρίζει τη σκληρή Δεξιά, που αγγίζει την Ακροδεξιά, όπως την εκφράζουν στελέχη σαν τον Άδωνι Γεωργιάδη, τον Μάκη Βορίδη και πολλούς σαμαρικούς βουλευτές, από στελέχη όπως η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης και ο Κωστής Χατζηδάκης, που βρίσκονται πιο κοντά στην κεντροδεξιά καραμανλική παράδοση.
Παρά τον χαρακτήρα ανανέωσης που θέλησε να δώσει ο Μητσοτάκης, το κόμμα σε ένα μεγάλο βαθμό μένει προσκολλημένο σε παραδοσιακές συντηρητικές ιδεοληψίες, αρνούμενο να δει την εξέλιξη αλλά και την πορεία των άλλων κεντροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη, τα οποία, παρ’ ότι πιέζονται από την άνοδο των ακροδεξιών - μισαλλόδοξων - ρατσιστικών και λαϊκίστικων κομμάτων, επιχειρούν να μην αποκρούσουν ζητήματα κοινωνικά και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης των τομεαρχών την περασμένη Τετάρτη έγινε αρχικά γνωστό ότι υπήρξε μεγάλη συζήτηση για το ζήτημα της έμφυλης ταυτότητας. Σιγά - σιγά όμως άρχισαν να βγαίνουν οι πληροφορίες ότι υπήρξε έντονη αντιπαράθεση των σκληρών δεξιών, με επικεφαλής τον Γεωργιάδη, που είπαν ευθέως και χωρίς περιστροφές πως δεν πρόκειται να το ψηφίσουν.
Ήταν τόση η ένταση, ώστε ο Βαρβιτσιώτης, εξηγώντας γιατί η Ν.Δ. πρέπει να ακολουθήσει την κοινωνική εξέλιξη, θύμισε πως το κόμμα σύρθηκε πίσω από την αντίδραση της Εκκλησίας για τον πολιτικό γάμο τη δεκαετία του 1980, αλλά ηττήθηκε κατά κράτος από την πραγματικότητα. Σημείωσε ότι φέτος έως τώρα έχουν τελεστεί περισσότεροι πολιτικοί από ό,τι θρησκευτικοί γάμοι και πως η Ν.Δ. δεν πρέπει να είναι ουραγός της Εκκλησίας, αλλά να πρωτοπορεί στα ζητήματα κοινωνικών δικαιωμάτων.
Διχασμός
Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να εμφανιστεί η Ν.Δ. διχασμένη στο ζήτημα αυτό, όπως φάνηκε καθαρά στο ζήτημα του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, όπου κρύφτηκε πίσω από την κατά συνείδηση ψήφο, με αποτέλεσμα να υπάρξει μια ομάδα 27 βουλευτών που καταψήφισε, ενώ άλλοι 26 προτίμησαν να απουσιάσουν αφήνοντας το ένα τρίτο των βουλευτών να υπερασπίζονται την κοινωνική πραγματικότητα.
Για τον λόγο αυτόν στην προχθεσινή ψηφοφορία στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής το κόμμα επισήμως επιφυλάχθηκε να πάρει θέση στην Ολομέλεια. Έχει πέσει στο τραπέζι η πρόταση μέσα στις επόμενες μέρες, πριν έρθει το νομοσχέδιο προς τελική ψήφιση, να κατατεθεί διαφορετική πρόταση νόμου, η οποία θα απορριφθεί και έτσι θα μπορέσουν να αποχωρήσουν από τη συζήτηση. Μια άλλη εκδοχή θέλει να κατατίθενται συγκεκριμένες τροποποιήσεις, οι οποίες, αν δεν γίνουν αποδεκτές, θα μπορέσουν να στήσουν σκηνικό σύγκρουσης.
Υπάρχουν και όρια...
Με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά και την πρωτοφανή αμηχανία του Μητσοτάκη στο να διαχειριστεί την ακροδεξιά ατζέντα συγκεκριμένων συνεργατών του, είναι πολλοί οι βουλευτές της καραμανλικής πτέρυγας που επισημαίνουν ότι επιχειρείται μια αλλοίωση της εικόνας και των παραδόσεων του κόμματος. Σημειώνουν ότι έχει επιβληθεί μια ακραία πολωμένη πολιτική ατζέντα και επισημαίνουν ότι η αντιπολίτευση έχει όρια, όπως όρια πρέπει να έχει και η άγρα ψήφων δεξιότερα της Κεντροδεξιάς.
Πολλοί είναι αυτοί που επισημαίνουν ότι δεν μπορεί να οδηγείται το κόμμα σε ένα κατ’ ευφημισμόν ιδεολογικό συνέδριο, με διαδικασίες «σούπα», όπου ουσιαστικά θα επικυρωθούν κούφιες διακηρύξεις, αν δεν τεθούν σοβαρά θέματα, όπως είναι οι σχέσεις του κόμματος με την Εκκλησία της Ελλάδος και το αν άκριτα και αβασάνιστα υιοθετείται κάθε διαφωνία της.
Τονίζουν ακόμη ότι η Ν.Δ. είναι κόμμα εξουσίας και θα πρέπει να τηρεί αποστάσεις από μια άκριτη στήριξη της Ιεραρχίας. Σημειώνουν ακόμη ότι σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μετανάστευσης θα πρέπει να ξεκαθαριστούν οριστικά οι βασικές αρχές, σημειώνοντας ότι δεν μπορεί ένα κόμμα που φιλοδοξεί να κυβερνήσει να άγεται και να φέρεται από τα μικροσυμφέροντα ή τις ιδεοληψίες του κάθε στελέχους.
Υπάρχουν και βουλευτές που ζητούν να προγραμματιστεί μια συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας χωρίς την παρουσία των Μέσων Ενημέρωσης, όπου κεκλεισμένων των θυρών να μπουν ζητήματα ιδεολογικής στάσης, αλλά και λειτουργίας του κόμματος και να ξεκαθαριστούν ζητήματα με τα οποία επιχειρείται να αλλοιωθεί η φυσιογνωμία της Ν.Δ.
Οι κινήσεις αυτές, αλλά και η δυσφορία που έχει προκληθεί αποδεικνύουν πάντως ότι οι προσπάθειες εκσυγχρονισμού του κόμματος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη έχουν ως τώρα αποτύχει, αφού μια σειρά στελέχη σε σημαντικές θέσεις εξακολουθούν να προωθούν την προσωπική τους ατζέντα.
Είναι φανερό δε ότι η κωλοτούμπα Καμμένου, όπως λένε στην Πειραιώς, η απόφασή του δηλαδή να στηρίζει ακόμη και με πολιτικό κόστος την αριστερή ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την προφανή και πλήρη στήριξη του Αλέξη Τσίπρα κατά την πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή, έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα στη Ν.Δ.
Το ρήγμα
Η κίνηση πίεσης ότι δεν θα ψηφίζει νομοσχέδια και άρθρα τους αν δεν υπάρχει η κυβερνητική δεδηλωμένη, μπορεί να είχε απτό αποτέλεσμα να δεσμευτεί ο Καμμένος ότι οι ΑΝΕΛΛ δεν θα καταψηφίζουν, προκάλεσε όμως πρόβλημα στη Ν.Δ. Και αυτό διότι πολλά στελέχη επιχειρούν να αξιοποιήσουν τη στροφή Καμμένου και τη δυσφορία μέρους του συντηρητικού ακροατηρίου των ΑΝΕΛΛ.
Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη στρατηγική, ακόμη κι αν δεν την υιοθέτησε προσωπικά, την υπέθαλψε για μήνες ο Μητσοτάκης, αφήνοντας τον Γεωργιάδη – και όχι μόνο – ανεξέλεγκτο να επιχειρεί να προσεγγίσει ακροδεξιό ακροατήριο. Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται, αργά αλλά σταθερά, ένα χάσμα. Οι υπερδεξιοί, πολλοί με σαμαρικές καταβολές, άρχισαν να συνασπίζονται για να αντιμετωπίσουν την πολιτική μετατόπιση του κόμματος προς το Κέντρο, όπου υπάρχει η μεγαλύτερη δεξαμενή ψηφοφόρων, βαθαίνοντας το ρήγμα που υπάρχει στη Ν.Δ.
Το ρήγμα δεν είναι νέο: αναδύθηκε με την επικράτηση Σαμαρά, μόνο που την περίοδο εκείνη, λόγω των επειγόντων μνημονιακών υποχρεώσεων και της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, δεν υπήρχε μεγάλο εύρος πολιτικών, πλην της προώθησης μιας άγριας οικονομικής λιτότητας. Στις μέρες μας όμως οι συνθήκες επιτρέπουν να παρεισφρήσουν και άλλες πολιτικές στην ημερήσια διάταξη και το πρόβλημα εντείνεται. Η προοπτική εξουσίας κρατά προς το παρόν τα στόματα κλειστά και δημιουργεί συνθήκες ενότητας, αλλά το ζήτημα είναι τι θα συμβεί αν η σιγουριά της πορείας προς την εξουσία αρχίσει να υποχωρεί...
topontiki.gr
Σχόλια