Αντίο Χθες… Καλωσήλθες Αύριο
Το “Αντίο” στο Παρελθόν πίσω σου …
είναι το καλύτερο “Καλωσόρισες” στο Μέλλον σου μπροστά.
Όταν μπορέσεις να νικήσεις την Συνήθεια,
… είσαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ …
Το Παρελθόν δεν υπάρχει στ’ αλήθεια… είναι απλά το φάντασμα αυτού που κάποτε ΝΟΜΙΖΑΜΕ πως είναι το Παρόν.
Το Μέλλον δεν υπάρχει στ’ αλήθεια… είναι απλά το φάντασμα αυτού που ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ να είναι κάποτε το Παρόν.
Και αληθινά ΟΝ είναι μόνο το Παρ-όν…
Κάθε Πράξη μας στο ΤΩΡΑ έχει συνέπειες που μας ακολουθούν ΠΑΝΤΑ, σαν Ερινύες αν η Πράξη είναι άδικη, Ευμένιδες αν η Πράξη είναι δίκαιη.
Κάθε άδικη Πράξη γεννά έναν Κακό Δαίμονα και κάθε δίκαιη Πράξη έναν Φύλακα Άγγελο.
Και Πράττοντας, ΕΜΕΙΣ επιλέγουμε το ποιος θα μας συντροφεύει στον Δρόμο μας…
Άνθρωπο που σου μιλά και σε κοιτά στα μάτια, μην τον φοβάσαι… Τα ‘χει βρει με τον εαυτό του και τολμά να κοιτά το βλέμμα του μέσα από τα μάτια του συνομιλητή του, το ίδιο σαν να κοίταζε στον Καθρέφτη.
Είτε στην Αληθινή ζωή, είτε στη Διαδικτυακή…
Τα avatars να φοβάσαι…
Κάποιος που δεν παίρνει την ευθύνη της Ύπαρξής του, δεν θα αναλάβει και την ευθύνη της κάθε του Πράξης.
Και θα φοβάται πάντα να αντικρίσει το ίδιο του το βλέμμα…
Καταραμένος να μην βιώσει ποτέ την Ορέστεια Κάθαρση της αποδοχής της Ευθύνης, αποδοχή που μετατρέπει τις Ερινύες σε Ευμένιδες.
Κρυμμένος πίσω από μια ψεύτικη Εικόνα…
Γιατί δεν έχει την Δύναμη να αντικρίσει αυτό που δεν του αρέσει.
Τον ΑΛΗΘΙΝΟ του Εαυτό…
Η Απογοήτευση και ο Πόνος, σωματικός, ψυχικός ή πνευματικός, είναι τα δίδακτρα που πληρώνει ο καθένας μας για τα μαθήματα που παρακολουθεί στο μεγάλο σχολείο που λέγεται Ζωή…
Ο καλύτερος δάσκαλος δεν είναι αυτός που σου προξενεί Χαρά…
είναι αυτός που σου προκαλεί Πόνο.
Γιατί αυτός σου δείχνει το πού βρίσκονται οι ρωγμές από όπου μπορούν να περάσουν οι εχθροί σου και να σου προκαλέσουν επώδυνες πληγές.
Η Οδύνη διδάσκει…
η Ηδονή όχι…
Η Ευτυχία δεν ενέπνευσε ποτέ για Δημιουργία…
Τα μεγαλύτερα Έργα δημιουργήθηκαν σε συνθήκες Πόνου.
Και μόνο για την Ηδονή του να μπορείς να γεννήσεις Τέχνη, αξίζει να διαβείς τους δρόμους της Οδύνης.
Και μετά την Δημιουργία ακολουθεί η Αναγέννηση…
Οι Δρόμοι έχουν φτιαχτεί για να ταξιδεύονται.
Οι Άνθρωποι για να ταξιδεύουν…
Ο Δρόμος της Ζωής δεν είναι ΠΟΤΕ ευθεία…
Στροφές αριστερά, στροφές δεξιά, εμπόδια, κρυφές πόρτες…
ένας Λαβύρινθος Μύησης στο Μυστικό που λέγεται ΖΩΗ.
Και μια Αριάδνη να υφαίνει τον Μίτο της ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ με το Ταξίδι…
Μέχρι να φτάσεις στο ίδιο σημείο απ’ όπου ξεκίνησες.
Για να ξεκινήσεις άλλη μια φορά το ίδιο Ταξίδι.
Αλλά με έναν ΑΛΛΟΝ Εαυτό…
Αέναα…
Δεν υπάρχει “Αντίο” …
Μα μόνο “Εις το Επανιδείν” …
©2017 Νικόλαος Παναγοδημητρόπουλος
από το βιβλίο «Η Φλόγα των Μυστών».
nickpanagodimitropoulos
Κατηγορίες:
Σχόλια