Μεταρρυθμίσεις και εκβιασμοί...
Είτε πρόκειται για την κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, είτε για το άνοιγμα των αγορών, στον πυρήνα των μεταρρυθμίσεων, όπως...τις εννοούν το ΔΝΤ και η Ευρωζώνη, είναι η διευκόλυνση της επιχειρηματικής δράσης και της απρόσκοπτης λειτουργίας της αγοράς. Το πλαίσιο ορίζεται από τη νεοφιλελεύθερη λογική και τα οικονομικά της προσφοράς που βασίζονται στην ιδέα ότι η ανάπτυξη ευνοείται με την ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων και την κατάργηση των εμποδίων στην παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών.
Στον αντίποδα βρίσκονται τα οικονομικά της ζήτησης που στηρίζονται στην ενίσχυση των δημοσίων επενδύσεων και των εισοδημάτων ώστε μέσω της αύξησης της δημόσιας και της ιδιωτικής κατανάλωσης να αναπτύσσεται η οικονομία.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, το μείγμα που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα είναι αντιφατικό, αφού βασικό στοιχείο των οικονομικών της προσφοράς είναι η μείωση της φορολογίας, ενώ στη χώρα μας έγινε το αντίθετο.
Οι πολιτικές στις οποίες επέμειναν μέχρι σήμερα οι δανειστές είχαν ως στόχο την εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή τη μείωση των εισοδημάτων και της αξίας των περιουσιακών στοιχείων (ακίνητα, κεφαλαιακά αγαθά, επιχειρήσεις), η οποία έχει σήμερα ολοκληρωθεί, καθώς και στη δημοσιονομική εξυγίανση, δηλαδή τη μείωση των ελλειμμάτων, η οποία επίσης έχει ολοκληρωθεί.
Τα μέτρα στους τομείς αυτούς εφαρμόστηκαν παρότι ήταν ιδιαίτερα σκληρά και αντιδημοφιλή διότι σε κάθε βήμα η τρόικα επέμενε για την υλοποίησή τους επισείοντας την απειλή της πτώχευσης και του Grexit.
Η τρόικα, όμως, δεν έδειξε την ίδια επιμονή για άλλες μεταρρυθμίσεις, όπως το άνοιγμα των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών και η εφαρμογή των κανόνων του ανταγωνισμού, που στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα προβληματική καθώς υπάρχουν ολιγοπωλιακές καταστάσεις και άλλες στρεβλώσεις.
Χαρακτηριστικό είναι το χρόνιο φαινόμενο προϊόντων ευρείας κατανάλωσης των πολυεθνικών, τα οποία πωλούνται στην Ελλάδα ακριβότερα απ' ό,τι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Το αναπόφευκτο συμπέρασμα είναι ότι οι δανειστές δεν ενδιαφέρονται για τις μεταρρυθμίσεις που θα εξυγιάνουν την ελληνική οικονομία, αλλά μόνο για εκείνες που συνδέονται με τα στενά συμφέροντά τους, δηλαδή με τη δυνατότητα του ελληνικού κράτους να έχει πλεονάσματα για να εξυπηρετεί τα δάνειά του και με τη διευκόλυνση της επιχειρηματικής δραστηριότητας των ξένων ομίλων στη χώρα μας.
Τώρα πλέον οι δανειστές συνδέουν τις μεταρρυθμίσεις με τη ρύθμιση του χρέους και βέβαια εννοούν τις ιδιωτικοποιήσεις.
Τώρα που οι τιμές έπεσαν, ύστερα από εννιά χρόνια ύφεσης και στασιμότητας, η προτεραιότητα των δανειστών είναι η μεταβίβαση των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά και του ιδιωτικού τομέα μέσω των κόκκινων δανείων. Και, όπως φαίνεται, έχουν στόχο να χρησιμοποιούν το χρέος ως εργαλείο πίεσης για να λαμβάνονται οι αποφάσεις...
Γ. Χ. Παπαγεωργίου, protothema.gr
Σχόλια