Χάσμα γενεών και αξιών στο δυτικό κόσμο
Στην εποχή μας παρατηρείται μια όξυνση του χάσματος αξιών και γενεών η οποία δεν γνωρίζει ανάλογο προηγούμενο. Οι γενιές άνω των 50 και κάτω των 30 περίπου φαίνεται να μην έχουν κανένα δρόμο που να συναντιούνται.
Δείγμα γραφής αυτών είναι πρόσφατες απαντήσεις κοινού σχετικά με σημαντικά ιστορικά γεγονότα της Ελλάδας για τα οποία πολύ μεγάλο ποσοστό νέων ειδικά, εξέφρασε πλήρη μεσάνυχτα.
Τούτο δεν είναι θέμα παιδείας όπως λανθασμένα πολλοί υποθέτουν. Είναι πρωτίστως θέμα αξιών.
Και αξία σημαίνει κυριολεκτικά πόση άξια έχει κάθε θέμα για κάθε άνθρωπο.
Η ιστορική μνήμη λοιπόν συνολικά για τον νέο άνθρωπο έχει όλο και μικρότερη αξία.
Είναι προφανές οτι ο καταναλωτισμός και το lifestylε, με τις πολλές πτυχές τους ως μέσα του συλλογικώς εντώσσεσθαι έχουν μεγαλύτερη αξία για τους σημερινούς νέους κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό ούτε και παράλογο.
Στις συνθήκες της οικονομική κρίσης η ίδια η επιβίωση έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία εξ όλων.
Υπήρξε μια περίοδος που η Ελλάδα απέκτησε με τη συνήθη καθυστέρηση ένα επίπεδο ζωής πολύ κοντά στο μέσο όρο του δυτικού κόσμου.
Το ίδιο διάστημα ο δυτικός προοδευτισμός τόσο σε ιδεολογικό επίπεδο όσο και σε πρακτικό (δάνεια ΕΕ) μαζί με την εισροή των social media ενθάρρυναν την αυτοπροβολή και δημιούργησαν κυριολεκτικά μια νέα γενιά ανθρώπων.
Ενώ η προηγούμενη γενιά έζησε σε σταθερό περιβάλλον, με σταθερές γενικά θέσεις εργασίας και ευκαιρίες πλουτισμού, σε μια μακρά περίοδο ανάπτυξης όπου δημιούργησε σε υλικό και προσωπικό επίπεδο, η νεότερη γενιά γνωρίζει τη σταθερότητα μονο ως προς τον αποκλεισμό της απ όλα τα ανωτέρω.
Αυτή η αλλαγή έχει καταγραφεί με την ταυτόχρονη ραγδαία πτώση του βιοτικού επιπέδου της μεσαίας τάξης στις περισσότερες δυτικές χώρες. Απ΄ την Αμερική έως την Ευρώπη.
Σε άρθρο του 2015 με τον εύστοχο τίτλο "Το ασθενές φύλο" o economist αναφέρει ποσό ειδικά οι άνδρες πλήγηκαν περισσότερο απ την οικονομική κρίση και τις τεκτονικές αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών σημειώνοντας χαρακτηριστικά το προφανές, ό,τι δηλαδή:
"Οι άνδρες που χάνουν θέσεις εργασίας συχνά δεν μπορούν να τις αναπληρώσουν. Και οι άνδρες χωρίς εργασία είναι δύσκολο να προσελκύσουν μόνιμο σύντροφο. Το αποτέλεσμα είναι ένας δηλητηριώδης συνδυασμός χωρίς δουλειά, χωρίς οικογένεια και χωρίς προοπτικές.
Η αμερικανική αριστερά, εστιάζοντας στην οικονομία, λέει οτι η συρρίκνωση των ευκαιριών απασχόλησης για τους άνδρες εδραιώνει τη φτώχεια και την καταστροφή των οικογενειών.
Η αμερικανική δεξιά ανησυχεί για την κατάρρευση της οικογένειας, δοθέντος ότι η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών προτιμάει έναν άνδρα που θα μπορεί ταυτόχρονα να διαθέτει αυτάρκεια οικογενειακά αλλά και οικονομικά, απορρίπτοντας κάθε άλλο σενάριο.
(Ανάλυση του 2012 από μια έρευνα σε 8953 ανθρώπους σε 37 χώρες διαπίστωσε ότι όσο πιο ισχυρή η ισότητα των φύλων σε κάθε χώρα, το πιθανότερο άνδρες και γυναίκες ερωτηθέντες ήταν να αναφέρουν αναζητούν τις ίδιες ιδιότητες. Πλην όμως σε άλλη έρευνα 85% των γυναικών ανέφεραν ότι «καθώς βελτιώνεται η οικονομική μου κατάσταση, ο αριθμός των αποδεκτών συντρόφων μου μειώνεται». Αντίθετα, το 90% των ανδρών θεωρεί ότι «καθώς βελτιώνεται η οικονομική μου κατάσταση , ο αριθμός των αποδεκτών συντρόφων μου αυξάνεται.)
Εξ ου και η διάλυση της εργατικής τάξης. Η παραδοσιακή οικογένεια των δυο γονιών που είναι συνηθισμένη στις ελίτ, εξαφανίζεται στα χαμηλότερα στρώματα.
Ο ΟΟΣΑ προβλέπει ότι ο απόλυτος αριθμός των μονογονεϊκών νοικοκυριών θα συνεχίσει να αυξάνεται σε όλες σχεδόν τις πλούσιες χώρες. Τα αγόρια που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα είναι πιο πιθανό να έχουν προβλήματα να κάνουν μακροχρόνιες σχέσεις, δημιουργώντας έναν κύκλο ανδρικής δυσλειτουργίας»
Το άρθρο καταλήγει με κάποιες προτάσεις αλλά, το κύριο που εισάγει είναι η αποδόμηση του ρόλου των ανδρών και των παραδοσιακών δομών των φύλων, συνέπεια των οποίων είναι να πλήττονται περισσότερο οι άνδρες και η παραδοσιακή οικογένεια και τελικά η ίδια η μεσαία και κατώτερη τάξη άνευ των οποίων δεν υφίσταται κοινωνία.
Πέρα απ την Αμερική, στα καθ ημάς, η Ελλάδα βρίσκεται σε μια αρκετά σχιζοφρενική κατάσταση καθώς ακόμα αφομοιώνει μεν τις συνήθειες της προγενέστερης περιόδου από την άλλη αντιμετωπίζει την σκληρότερη κρίση που έχει διέλθει δυτικό κράτος ποτέ, εδω και 7 χρόνια.
Δεν είναι καθόλου δύσκολο με βάση τα ανωτέρω να δούμε για ποιο λόγο η Αμερική στήριξε Τραμπ.
Ταυτόχρονα δεν θα αποτελέσει καθόλου έκπληξη η ανάδειξη ανάλογων ηγετών και στην Ευρώπη καθώς δεν λείπουν ούτε οι λόγοι ούτε οι ομοιότητες για αυτό:
«Ισχύς σ αυτή την Ευρώπη υπάρχει μόνο σε όσους είναι δικτυωμένοι αρκετά ώστε να απορροφήσουν κοινοτικές επιχορηγήσεις και κονδύλια αλλά και στους διορισμένους κηφήνες των οποίων οι μισθοί πληρώνονται από την πουλημένη κοψοχρονιά ακίνητη περιουσία του Έλληνα.
Όχι για τον άνεργο νέο ο οποίος δεν έχει μέλλον ούτε για τον Μικρομεσαίο Επιχειρηματία που τον έχει γονατίσει η υπερφορολόγηση. Αυτούς η Ευρώπη τους ποδοπατεί και τους εξευτελίζει καθημερινά στις ουρές για πενιχρά επιδόματα και για ρύθμιση χρεών προς το δημόσιο και τη ΔΕΗ.
Το ότι η εξαθλίωση και ο εξευτελισμός των άνεργων νέων της Ευρώπης οφείλεται στην Ευρωπαϊκή ελίτ της υπερφορολόγησης το αποκρύπτουν.
Αυτή την στιγμή οι νέοι έχουν χάσει το δικαίωμα να ονειρεύονται σε μία Ευρώπη που συρρικνώνεται και θα συρρικνώνεται. Η λαθρομετανάστευση έχει καταντήσει τις άλλοτε γαλήνιες και τουριστικές Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες σε πεδία μάχης. Η ανταγωνιστικότητα φθίνει και η μεσαία τάξη βαίνει προς εξαφάνιση.
Δημιουργείται μία ολόκληρη γενιά νέων εξαθλιωμένων άτεκνων Ευρωπαίων. Μία γενιά που θα μένει με τους γονείς της μέχρι τα 40, θα έχει ελάχιστες απαιτήσεις από τη ζωή, θα αποφεύγει τις ευθύνες, θα τη βγάζει όπως όπως.
Και υπαίτιος για όλα αυτά είναι η Ευρωπαϊκή Ελίτ η για να το πούμε αλλιώς αυτοί που εκπροσωπούν την Ευρώπη στην χώρα μας και αλλού. Γιατί η Ευρωπαϊκή Ελίτ έχει προνόμια, είναι δικτυωμένη και απαιτεί θυσίες προκειμένου να διατηρήσει την δύναμη της. Δεν διστάζει να απομυζά ότι καλό υπάρχει στην Ευρώπη σήμερα.»
Aς μην μας προβληματίζει λοιπόν για ποιο λόγο πολλοί σημερινοί νέοι δεν έχουν ιδέα τι έγινε το 1821 γιατί τόσο οι αξίες τους όσο και οι ανησυχίες τους επιτάσσουν το παρόν και το μέλλον που είναι εξαιρετικά ασταθή και με πολλά ζητήματα για επίλυση.
Γράφει ο Παπακασόλας Κωνσταντίνος,Δικηγόρος
marketnews.gr
Σχόλια