Η "τεράστια" κοινωνική σημασία των βλακών στην σύγχρονη ζωή
Ας απολαύσουμε κάποια τμήματα, από την διαχρονική αυτή μελέτη, με το απαράμιλλο ύφος και το δεικτικό χιούμορ του Ε. Λεμπέση.
Κατ’ αρχάς, θεωρεί ότι η προέλευση των βλακών δεν είναι ταξική. Οι βλάκες υπάρχουν σ’ όλες τις τάξεις και ως εκ τούτου έχουν εισχωρήσει παντού. (Η λέξη «επεδαψίλευσεν» που χρησιμοποιεί στο κείμενο σημαίνει «έδωσε εν αφθονία»).
Η βλακεία και η ανηθικότητα συνυπάρχουν στους ανθρώπους. Ο συνασπισμός των βλακών δεν μπορεί να αγωνισθεί και αν ποτέ το πράξει, τότε χρησιμοποιεί ανήθικα μέσα, οπότε οι βλάκες είναι και ανήθικοι.
Σ’ ένα άλλο σημείο της μελέτης του αναφέρεται στην ανωμαλία που έγινε κανόνας κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης, δηλαδή, να θεωρούνται οι κλέφτες, έξυπνοι. Αυτό είναι ολέθριο για την κοινωνία και τις επιπτώσεις των αντιλήψεων αυτών τις ζούμε σήμερα. Έγραψε ο Ε. Λεμπέσης…
Γράφει σε κάποιο άλλο σημείο μία αλήθεια που αν και είναι πολλοί αυτοί που την γνωρίζουν, κανείς όμως δεν την λέει. Ο βλάκας γνωρίζει ότι υστερεί και αυτό τον καθιστά πονηρό και καχύποπτο.
Τι καταπληκτική διαπίστωση! Ουδέποτε ευφυής έπεισε βλάκα! Το συμπέρασμα αυτό του Λεμπέση είναι μονίμου ισχύος και πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη απ’ όλους.
Η βλακοκρατία γκρεμίζεται με την βία ή με τον εκφυλισμό. Δηλαδή, όταν φθάσει στο έσχατο σημείο σήψης. Ποιος να ξέρει ποιο από τα δύο είναι χειρότερο;
Τελειώνοντας, σε άλλο σημείο ο κοινωνιολόγος γράφει ότι η λέξη «μετριότητα» και η λέξη «βλάξ» συμπίπτουν, διότι «μέτριος» είναι ο κατώτατος βαθμός της ευφυΐας και ταυτόχρονα ο ανώτατος βαθμός της βλακείας.
Πάντα σύγχρονος ο Ε. Λεμπέσης… Σε μια εποχή που η έκφραση «κοινή λογική» έχει καταντήσει καθαρά φιλοσοφικός όρος, ο επανανθρωπισμός είναι η μοναδική λύση.
Χρήστος Μαντζιάρης
ΠΗΓΗ
Σχόλια