Τραπεζικός έγινε στα 57 χρόνια του άμισθος ιερέας!
Aπό τον Κώστα Παππά
Κατά καιρούς έχουν αναφερθεί πολλές περιπτώσεις άμισθων ιερέων, οι οποίοι απασχολούνται σε επαγγέλματα που φαίνεται ότι απέχουν από τον εκκλησιαστικό χώρο. Παρ' όλα αυτά, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι ανακάλυψαν τον τρόπο να οδηγηθούν στην ιεροσύνη που τόσο επιθυμούσαν από μικρή ηλικία. Σε πιο προχωρημένη ηλικία οι περισσότεροι από αυτούς, χωρίς να εγκαταλείψουν τη βασική εργασία τους, βρίσκουν τον χρόνο να λειτουργούν και να ανταποκρίνονται στα γενικότερα ιερατικά καθήκοντά τους.
Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι άνθρωποι οι οποίοι έχουν σταδιοδρομήσει σε κάποιο επάγγελμα αποφασίζουν να προσφέρουν τη διακονία τους στην Εκκλησία από τη θέση του ιερέα. Ολοι αυτοί είναι άμισθοι κληρικοί, οι οποίοι στα χρόνια της οικονομικής κρίσης είναι για τις Μητροπόλεις τους κάτι σαν το μάννα εξ ουρανού.
ΕΝΟΡΙΑΚΑ ΚΕΝΑ
Είναι γνωστό το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλές Μητροπόλεις από τις κενές θέσεις των εφημερίων, με αποτέλεσμα οι ήδη υπάρχοντες κληρικοί να κουράζονται διπλά και τριπλά, για να φέρουν εις πέρας το ποιμαντικό και λειτουργικό έργο των Μητροπόλεών τους. Μέσα στη χορεία αυτών των άμισθων ιερέων βρίσκεται και ο π. Ιωάννης Πετρίδης, ο οποίος πριν από περίπου τέσσερα χρόνια χειροτονήθηκε κληρικός, αν και υπηρετεί εδώ και δεκαετίες σε κεντρική υπηρεσία τράπεζας ως υπάλληλος γραφείου.
Σήμερα, στα 57 του, ο π. Ιωάννης υπηρετεί στον Ιερό Ναό Παναγίας Θεοτόκου στη Φιλοθέη. Ο ίδιος επισημαίνει: «Προέρχομαι από μια οικογένεια που έχει παράδοση στην Εκκλησία. Ο παππούς μου ξεκίνησε χτίζοντας εκκλησίες και σε μεγάλη ηλικία έγινε καλόγερος. Και εγώ από πολύ μικρός ήμουν μέσα στην Εκκλησία».
ΠΑΙΔΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ
Η επιθυμία του να διακονήσει στο ιερό θυσιαστήριο φαίνεται ότι δεν έσβησε ποτέ. Ετσι, ανάμεσα στα έγγραφα και στις τραπεζικές εργασίες, μπόρεσε να βρει τον χρόνο και να οδηγήσει τη ζωή του πιο κοντά στην Εκκλησία. Ο π. Ιωάννης αναφέρει χαρακτηριστικά: «Δόξα τω Θεώ, βρέθηκε η συγκυρία, χάρη στον σημερινό Αρχιεπίσκοπο και στην Ιερά Σύνοδο, και επιτράπηκε σε εργαζομένους όπως εγώ, που επιθυμούν να ιερωθούν, να δοκιμαστούμε και να γίνουμε ιερείς. Ετσι, αυτό το παιδικό όνειρό μου έγινε πραγματικότητα και νιώθω σαν να ξαναγεννήθηκα».
Μιλώντας για τα καθήκοντά του, τονίζει ότι αυτά είναι υποχρεωτικά κάθε Σαββατοκύριακο και όχι μόνο -όπως σε κάθε άλλον ιερέα-, ενώ δεν παραλείπει να αναφερθεί στο πώς αποδέχθηκαν οι συνάδελφοί του την απόφασή του να γίνει κληρικός. Οπως σημειώνει, έσπευσαν να τον αγκαλιάσουν και αντιμετώπισαν με χαρά αυτή την απόφασή του. «Οταν έχουν έναν άνθρωπο κοντά τους ο οποίος κρατάει έναν τύπο διαφορετικό από ό,τι ξέρουμε σε κάθε δουλειά, αλλά, ταυτόχρονα, έχει και την ελευθερία να είναι μαζί τους, να συζητά, να αστειεύεται, τον αισθάνονται δικό τους άνθρωπο» αναφέρει χαρακτηριστικά ο π. Ιωάννης Πετρίδης.
«ΝΙΩΘΩ ΠΑΛΙ ΣΑΝ ΕΦΗΒΟΣ»
Ο π. Ιωάννης Πετρίδης, αναφερόμενος σε όσα αισθάνεται ως ιερέας, δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά του, καθώς νιώθει σαν να γεννήθηκε ξανά. «Την ιεροσύνη σού τη χαρίζει ο Κύριος. Μέσα μου πάντα ήθελα να γίνω ιερέας και κάποια στιγμή αυτή η επιθυμία ήρθε και φούντωσε. Και ξέρω πολύ καλά και από άλλους κληρικούς ότι, όταν μέσα σου κάτι φουντώσει, δεν μπορεί να σταματήσει με τίποτα. Παρά την ηλικία μου νιώθω πάλι σαν έφηβος» επισημαίνει και συμπληρώνει: «Εχει φουντώσει η αγάπη μου για τον συνάνθρωπο, για την προσφορά. Μου ανοίγονται οι άνθρωποι πιο εύκολα, μου εκφράζουν απορίες τους σε πνευματικά ζητήματα και από την πλευρά μου προσπαθώ να βοηθήσω σε μια δύσκολη στιγμή, να παρηγορήσω, να προσφέρω ό,τι μπορώ».
Σχόλια