Η ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΟΥ ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΣΤΟΝ…ΥΠΗΡΕΤΗ ΤΗΣ!
Γράφει ο Γιώργος Βολουδάκης
Ένας λογοτέχνης όταν γράφει για απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας, ιδίως για να απαξιώσει την απονομή, είναι απόλυτα βέβαιο ότι θα πέσει θύμα της αυτόματης καχυποψίας του κόσμου ότι από φθόνο γράφει ό,σα γράφει.
Πλην όμως εγώ, απηλλαγμένος ανέκαθεν από αυτήν την κατηγορία, λόγω της παντελούς αποχής μου από κάθε εσκεμμένη και άρα άσκοπη δημοσιότητα, έχοντας ξεκαθαρίσει εξ αρχής στον ίδιο μου τον εαυτό και προς πάσαν κατεύθυνσιν, ότι δεν γράφω παρά μόνο γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς και εν τέλει επειδή δεν με νοιάζει ότι κι αν πει ο οποιοσδήποτε, εφ΄όσον εγώ πρόκειται να πω την αλήθεια, θεωρώ ότι έχω το δικαίωμα να μιλήσω για ένα βραβείο που από Nobel Prize έχει καταντήσει Nobel Price.
Πάντοτε ήθελα να βρω μιαν αφορμή να το γράψω αλλά ετούτη νομίζω είναι η καλύτερη. Είναι να απορεί κανείς, γιατί ο κόσμος απορεί, ότι το Nobel Price το έδωσαν στον Robert Allen Zimmerman, έναν ασκεναζίμ (δηλαδή όχι αληθινό αλλ΄ εκ χαζάρων) εβραίο, που κάλυψε το επώνυμο (και άρα την καταγωγή) του με το μικρό όνομα ενός αληθινά πολύ μεγάλου ποιητή από την Ουαλία, του Dylan Thomas, ο οποίος δεν επρόκειτο να πάρει Nobel ακόμη κι αν ο κόσμος τον διάβαζε πιο πολύ κι από τους New York Times!
Διότι το Nobel Price δίδεται ως τίμημα και όχι ως τιμή! Ως τίμημα εξαγοράς της ψυχής και του νου. Και αν ακόμη κάποιους που δεν «πωλούνται» τους εκ-θέτουν ως υποψηφίους του «Βραβείου» (όπως λέει ο λαός «για ξεκάρφωμα»), δεν τους το δίνουν ποτέ!
Σπουδαίες περιπτώσεις που αφορούν την Ελλάδα είναι ο Γιάννης Ρίτσος και ο Νίκος Καρούζος! Κακώς νομίζουν οι περισσότεροι ότι η αριστερή ταυτότητα του Ρίτσου του στέρησε το Nobel. Του Μαρκες αίφνης γιατί του το έδωσαν; Του του Ρίτσου του το στέρησαν εξ αιτίας του ύμνου που έγραψε στην «Ρωμιοσύνη»! Έτσι και στον Καρούζο (που επίσης ήταν υποψήφιος) το αρνήθηκαν για τις αντινεοταξικές του πεποιθήσεις που έφταναν μέχρι…θεολογίας:
«Ευρώπη, Ευρώπη δεν είσαι τίποτ’ άλλο, είσαι μονάχα η συνέχεια του Βαραββά»!
Η Σουηδική Ακαδημία δεν ενδιαφέρεται πλέον για το βαθύ, ποιοτικό και κυρίως πανανθρώπινο έργο, δεν την απασχολεί η μεγάλη Λογοτεχνία. Επιβραβεύει, τώρα πλέον ξεκάθαρα, όσους εξυπηρετούν τα σχέδια της Νέας Τάξης και στην καλύτερη περίπτωση όσους είναι ακίνδυνοι γι αυτά τα σχέδια.
Η περίπτωση του Bob Zimmerman (Dylan) είναι κραυγαλέα. Οι αντιρρήσεις που ακούγονται, κυρίως από συγγραφείς είναι αστείες. Προσωπικά δεν θα είχα καμμία αντίρρηση εάν ήταν πράγματι ένας σπουδαίος ποιητής-τροβαδούρος. Αλλά αλήθεια οι στίχοι του μπορεί να πει κανείς ότι είναι υψηλή ποίηση;» The answer my friend is blowin’ in the wind» όπως λέει ο ίδιος στο πιό διάσημο στιχάκι του, που όμως και αυτό είναι μια κοινότυπη φράση που θα μπορούσε να την έχει γράψει και ο τελευταίος αμερικανός εργάτης. Ούτε καν ποίηση δεν είναι, όχι υψηλή…
Γιατί δεν σκέφτηκαν λοιπόν στο παρελθόν να τιμήσουν πραγματικούς τροβαδούρους που ήταν και σημαντικοί ποιητές όπως ο Georges Brassens ή ο Boris Vian; Απλούστατα διότι αυτοί ήταν ορατά επικίνδυνοι για το σύστημα της Νέας Τάξης, εκτός από το γεγονός ότι τότε ούτε καν περνούσε από το μυαλό τους να βραβεύσουν κάποιο τραγουδοποιό, κάτι τέτοιο θα ξεσήκωνε θύελλα φρίκης και απαξίας για το «Βραβείο»…
Θα πουν ορισμένοι, που αρκούνται στην εικόνα των περιωνύμων όπως αυτή σχηματίζεται από τα ΜΜΕ, καλά ο Bob Dylan δεν είναι επαναστάτης, δεν είναι ανατρεπτικός;
Την απάντηση την δίνει ο καλός μας ποιητής Λευτέρης Πούλιος σε ένα ποίημα του που έγραψε όχι τώρα ούτε πριν 10 χρόνια αλλά τότε που ο Dylan μεσουρανούσε ως «επαναστάτης»… Το 1969!!!Απολαύστε το…(οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου)
ΑΣΜΑ
Η μηχανή σπάει τις πέτρες σαν κόκαλα μικρού παιδιού
κάποτε συντρίβει τα χέρια του χειριστή πάντοτε
ακολουθεί ένα νόμο.
ο τραγουδιστής Ντύλαν που είχε μια κιθάρα
και μια καλύβα στον Αμαζόνιο
έφτυνε στο ποτάμι ακολουθώντας δικό του νόμο
για να χωθεί στα γρανάζια της μηχανής
απ’ την καλύβα και το ποτάμι.
άνοιξε
μία
τρύπα και βούλιαξε μαζί με την κιθάρα
στον Αμαζόνιο ουρλιάζοντας ένα σκοπό
αψηφώντας στα φρεναρίσματα της μηχανής
στην αγκαλιά της πόρνης εκμετάλλευσης
κατέληξε
νικημένος
πια.
το μηχάνημα εξαπέλυσε ένα βλήμα στη σελήνη
αν και θα διαγείρει τις συνειδήσεις των νεκρών.
ο Ντύλαν μπροστά στο χωνί μασούσε χαλίκια
σαν υποταχτικό σκυλί.
…………………
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΟΥΛΙΟΣ «Ποίηση 1« 1969
Κι αν κάποιοι πάλι ισχυριστούν ότι αυτή είναι μια υποκειμενική άποψη, την απάντηση την έδωσε ο ίδιος, σε μια συνέντευξη, νομίζω πριν πέντε χρόνια και μπορεί κανείς εύκολα να την βρει στο διαδίκτυο, όπου λέει ξεκάθαρα ότι πολύ νωρίς έκανε συμφωνία με τον ίδιο τον διάβολο που τον ονομάζει αρχηγό, μια συμφωνία υποταγής με αντάλλαγμα την διασημότητα και τα βραβεία…
Οίμος-Αθήνα: Δείτε το βίντεο
Επομένως ας μην απορεί κανείς γιατί η Σουηδική Ακαδημία επέλεξε να βραβεύσει ένα παιδί της Νέας Τάξης, που γράφει σαν ένας έφηβος στιχάκια σε ακίνδυνα τραγούδια τα οποία εκτονώνουν την φυσική οργή των ανθρώπων για την αδικία που σαν νόσος λοιμική κυριαρχεί συνεχώς στα πέρατα του πλανήτη…
Μόνο ας θλίβεται που στον απατ-αιώνα της α-φασίας, όπου το χρήμα και η αδικία κρατούν τα σκήπτρα, το κάποτε ένδοξο Nobel Prize έχει καταντήσει Nobel Price και δίδεται ως αντίτιμον στην πώληση της ψυχής του «τιμωμένου»..
oimos-athina.blogspot.gr
Κατηγορίες:
Σχόλια