2015: Η χρονιά που η Ρωσία είπε στην Αμερική «αρκετά»
Από το 2003, η Μόσχα παρακολουθεί με άπειρη υπομονή, καθώς οι –υπό αμερικανική ηγεσία- δυνάμεις σταθερά στρώνουν ένα μονοπάτι χάους και μακελειού σε μια μεγάλη λωρίδα της Κεντρικής Ασίας, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Φέτος, ο Βλαντιμίρ Πούτιν τράβηξε μια γραμμή στην Συρία.Σε μια εποχή όπου οι διπλωμάτες επικοινωνούν συχνά πίσω από την κρύα κάλυψη των firewalls και των λογαριασμών τους στο Twitter, η μέθοδος της Μόσχας για την ενημέρωση των εταίρων της στις ΗΠΑ ότι θα αρχίσει να βομβαρδιστικές επιχειρήσεις στη Συρία θύμιζε μια χειρονομία από μια πιο ιπποτική εποχή.
Η Ουάσιγκτον είπε ότι έμαθε για πρώτη φορά τα σχέδια της Μόσχας στη Συρία όταν έλαβε μια προσωπική επίσκεψη από έναν Ρώσο στρατηγό που εμφανίστηκε στην αμερικανική πρεσβεία στη Βαγδάτη.
Λίγες μόνο ώρες αργότερα, ο ρωσικός στρατός – με την πλήρη υποστήριξη της Δαμασκού – εξέπληξε τον κόσμο ξεκινώντας μια ισχυρή εναέρια επίθεση κατά του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία, όπου ήταν πεισματικά ριζωμένο όχι μόνο ως μια βιώσιμη μαχητική ομάδα, αλλά ως οι ιδιοκτήτες και χειριστές μιας κερδοφόρας επιχείρησης παραγωγής πετρελαίου.
Αυτή η Ρωσική επίδειξη σοκ και δέους εφοδίασε με ένα θαυμαστικό τα σχόλια που έγιναν από τον Πρόεδρο Vladimir Putin, ο οποίος μόλις μία ημέρα νωρίτερα είχε επιπλήξει τις δυτικές δυνάμεις στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών για το μαζικό χάος που είχαν δημιουργήσει στην περιοχή.
«Θέλω να ρωτήσω αυτούς που δημιούργησαν αυτή την κατάσταση: τουλάχιστον, συνειδητοποιείτε τώρα τι έχετε κάνει; Αλλά φοβάμαι ότι η ερώτηση αυτή θα παραμείνει αναπάντητη, γιατί ποτέ δεν εγκατέλειψαν την πολιτική τους, η οποία βασίζεται στην αλαζονεία, στο σύνδρομο ανωτερότητας και την ατιμωρησία», είπε ο Πούτιν στο κοινό.
Ο Ρώσος ηγέτης συνέχισε κάνοντας μια άμεση σύνδεση μεταξύ της αδέξιας εξωτερικής πολιτική της Δύσης, που έχει σφετεριστεί απερίσκεπτα διάφορους ηγέτες και κυβερνήσεις χωρίς σαφή ιδέα για το τι, ή ποιος θα καλύψει το κενό και την άνοδο του Ισλαμικού Κράτους.
«Το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος έχει δεκάδες χιλιάδες μαχητές που αγωνίζονται για αυτό, συμπεριλαμβανομένων Ιρακινών πρώην στρατιωτών που έμειναν στο δρόμο μετά την εισβολή του 2003. Πολλοί νεοσύλλεκτοι προέρχονται από τη Λιβύη, της οποίας η κρατική υπόσταση καταστράφηκε… Και τώρα οι ριζοσπαστικές ομάδες ενώνονται με τα μέλη της λεγόμενης «μετριοπαθούς» συριακής αντιπολίτευσης που υποστηρίζεται από τη Δύση. Παίρνουν όπλα και κατάρτιση και στη συνέχεια αποστατούν και εντάσσονται στο λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος», σημείωσε.
Ο Πούτιν είναι πολύ έμπειρος πολιτικός για να πει ακριβώς ποια παγκόσμια δύναμη-δυνάμεις, μπορεί να ενδιαφέρονται να κανιβαλίσουν τα σπασμένα κομμάτια από το Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία και της μετατροπής τους σε έναν ιδιωτικό εντεταλμένο στρατό, αλλά δεν άφησε καμία αμφιβολία για το ότι η άνοδος του Ισλαμικού Κράτους δεν ήταν σε καμία περίπτωση «ατύχημα».
«Στην πραγματικότητα, το ίδιο το Ισλαμικό Κράτος δεν ήρθε από το πουθενά», δήλωσε ο Πούτιν, σε ό, τι μπορεί να ήταν το πιο αποκαλυπτικό, αλλά υποβαθμισμένο μέρος της ομιλίας του. «Αρχικά αναπτύχθηκε ως όπλο εναντίον ανεπιθύμητων λαϊκών καθεστώτων».
Ο Πούτιν δεν είναι καθόλου μόνος του σε αυτή την πεποίθηση. Τον περασμένο Μάιο, το Judicial Watch, σε απάντηση στις αιτήσεις και αγωγές στον «Νόμου περί Ελευθερίας της Πληροφορίας», έγινε κοινωνός κάποιων ιδιαίτερα εκρηκτικών εγγράφων του Πενταγώνου που συγκεντρώθηκαν περίπου ένα χρόνο πριν την εμφάνιση του Ισλαμικού Κράτους στην παγκόσμια σκηνή με τα Toyota φορτηγά τους και τα όπλα made in ΗΠΑ.
Το έγγραφο αναφέρει ότι «Οι σαλαφιστές [ισλαμικό κράτος], η Μουσουλμανική Αδελφότητα, και η AQI [Αλ Κάιντα στο Ιράκ] είναι οι βασικές κινητήριες δυνάμεις της εξέγερσης στη Συρία. Η Δύση, οι χώρες του Κόλπου και η Τουρκία υποστηρίζουν την αντιπολίτευση, ενώ η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν υποστηρίζουν το καθεστώς».
Το αποχαρακτηρισμένο έγγραφο συνεχίζει:
«Αν η κατάσταση ξετυλιχθεί, υπάρχει η πιθανότητα δημιουργίας ενός δηλωμένου, ή αδήλωτου σαλαφιστικού πριγκιπάτου στην Ανατολική Συρία … και αυτό είναι ακριβώς που οι υποστηρικτικές δυνάμεις [δηλαδή η Δύση, οι χώρες του Κόλπου και η Τουρκία] στην αντιπολίτευση θέλουν, προκειμένου να απομονωθεί το συριακό καθεστώς, το οποίο θεωρείται το στρατηγικό βάθος της επέκτασης των Σιιτών (Ιράκ και Ιράν)».
Όπως τόνισε η Washington Blog, το έγγραφο αποδεικνύει αυτό που τόσοι αντίπαλοι της συριακής παρέμβασης λένε εδώ και πέντε χρόνια: Δεν υπάρχει «μετροπαθής αντιπολίτευση» στη Συρία.
«Αυτό δείχνει ότι ακραίοι μουσουλμάνοι τρομοκράτες – Σαλαφιστές, Μουσουλμανική Αδελφότητα, και AQI … ήταν πάντα οι βασικές δυνάμεις που κινούσαν την εξέγερση στη Συρία».
Δεν είναι να απορεί κανείς με το ότι οι πολιτικές των ΗΠΑ φαίνεται να έχουν δημιουργήσει πολύ περισσότερους τρομοκράτες από όσους έχουν εξαλείψει – ουσιαστικά γιατί είναι αναπόσπαστο μέρος της στρατηγικής να χρησιμοποιήσουν από την αρχή αυτές τις τρομοκρατικές στρατιές ως εντεταλμένους για να εξουδετερώσουν ανεπιθύμητες κυβερνήσεις.
Η Ρωσία συνειδητοποίησε ότι μην κάνοντας τίποτα για το Ισλαμικό Κράτος, ήταν μια πολύ πιο επικίνδυνη εναλλακτική από το να επιτρέψει σε αυτήν την ομάδα άγριων να συνεχίσουν να ανθούν σχεδόν ανενόχλητοι στη Συρία, επικίνδυνα κοντά στα ρωσικά σύνορα, για να μην αναφέρουμε τη ναυτική βάση της Ρωσίας στην Ταρτούς.
Ωστόσο, κατά κάποιο τρόπο η μάλλον προβλέψιμη κίνηση της Ρωσίας έπιασε την Δύση εντελώς απροετοίμαστη.
«Δεν με ανησυχεί στο ελάχιστο», δήλωσε ο Αμερικανός γερουσιαστής Τζον Μακέιν το 2013, όταν ρωτήθηκε αν πίστευε ότι η Ρωσία και η Κίνα θα παρέμβουν στη Συρία. «Επειδή δεν θα δράσουν».
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι το πιο ισχυρό έθνος στον κόσμο και εμείς δεν πρόκειται να φοβηθούμε από τη Ρωσία και την Κίνα», συνέχισε. «Δεν θα το κάνουμε, οπότε σας εγγυώμαι ότι δεν θα ενεργήσουν».
Το μέλος του ΝΑΤΟ Τουρκία, η οποία έχει κατηγορηθεί για αγορά πετρελαίου από το Ισλαμικό Κράτος, επίσης αιφνιδιάστηκε από την αστραπιαία κίνηση της Ρωσίας στη Συρία [παρεμπιπτόντως, η Ρωσία είναι η μόνη χώρα που δραστηριοποιείται στη Συρία με την πλήρη νομική υποστήριξη της συριακής κυβέρνησης]. Στην πραγματικότητα, η Άγκυρα, παραδόξως εξοργισμένη από τι αποφασιστικές προσπάθειες της Ρωσίας να μην καταστρέψει μόνο το κέντρο διοίκησης του Ισλαμικού Κράτους, αλλά και τις επιχειρήσεις πετρελαίου του, έφερε τον κόσμο στο χείλος του Γ ‘Παγκοσμίου Πολέμου, όταν κατέρριψε ένα ρωσικό μαχητικό που λέει πέρασε σε τουρκικό έδαφος.
Εν τω μεταξύ, μια πρόσφατη δήλωση ενός Τούρκου αξιωματούχου, που αποκάλυψε λεπτομερείς πληροφορίες των επιδρομών της ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας στη Συρία, μπορεί να θεωρηθεί ως «επίσημη αναγνώριση» ότι η επιχείρηση κατάρριψης του Su-24 ήταν σχεδιασμένη, δήλωσε το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας της Ρωσίας.
«Όταν, στις 24 Νοεμβρίου, τουρκικό μαχητικό ύπουλα έριξε έναν πύραυλο στο ρωσικό Su-24, το Τουρκικό Γενικό Επιτελείο είχε πλήρη επίγνωση σχετικά με το πότε και πού τα δύο βομβαρδιστικά μας θα εκτελούσαν την αποστολή τους», είπε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Υποστράτηγος Ιγκόρ Konashenkov στους δημοσιογράφους.
Σαφώς, η απόφαση του Πούτιν να εισέλθει στη συριακή σύγκρουση ήταν μια ριψοκίνδυνη, αλλά τώρα φαίνεται, για όλους τους λάθος λόγους. Απίστευτα, η Μόσχα φαίνεται να έχει λιγότερο πρόβλημα να χειριστεί το Ισλαμικό Κράτος από ότι με αυτά τα Δυτικά κράτη που είχαν διακηρύξει την προσήλωσή τους στον αφανισμό της τρομοκρατικής οργάνωσης αρχικά.
Η στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στη Συρία αποκάλυψε μια «σφηκοφωλιά» από παράνομες δραστηριότητες, πολλές από τις οποίες μόνο έμμεσα συνδέονται με το Ισλαμικό Κράτος. Το που αυτές οι ανησυχητικές αποκαλύψεις θα μας οδηγήσουν το 2016, είναι πολύ νωρίς για να πούμε, αλλά οι προοπτικές για ειρήνη στη Συρία σύντομα, δεν φαίνονται πολύ πιθανές.
Robert Bridge, Αμερικανός συγγραφέας και δημοσιογράφος
Μετάφραση: Ι.Γκορ.
hellasforce.com
Κατηγορίες:
Σχόλια