Γράψε ένα γράμμα στο θυμό σου
Της Χαράς Νικολαΐδου
Κάθε τι που βιώνουμε στην ζωή μας εμπεριέχει Ευλογία!
Θυμός, ίσως το πιο δηλητηριώδες και τοξικό συναίσθημα. Πίσω από κάθε θυμό βρίσκεται ένας καλά κρυμμένος φόβος. Στο ευρύτερο φάσμα των ανθρώπινων συναισθημάτων συνεργάζεται με τον φόβο, μιας και στην πραγματικότητα είναι ίδιας ποιότητας. Το μόνο που αλλάζει είναι η όψη τους. Ο φόβος παθητικός, ο θυμός ενεργητικός. Ο φόβος αμυντικός, ο θυμός επιθετικός. Ο φόβος συστέλλει, ο θυμός διαστέλλει. Ίδιο νόμισμα, δύο οι όψεις.
Τα συναισθήματα γενικότερα είναι συνυφασμένα στην ανθρώπινη ύπαρξη, χρειάζονται και γι αυτό επιτελούν έργο. Τι γίνεται όμως όταν αντί να βλέπουμε τον πραγματικό λόγο της ύπαρξής τους, ταυτιζόμαστε με αυτά; Τα συναισθήματα είναι οδηγοί μας προς ανακάλυψη του εαυτού μας. Το λάθος ξεκινά την στιγμή που την ευκαιρία την αντιμετωπίζεις ως εμπόδιο στο ταξίδι της ζωής. Το εμπόδιο προηγείται της ανάπτυξης και όλο αυτό ονομάζεται μάθηση!
Το πιο δύσκολο είναι να αναγνωρίσεις τον θυμό, παρά να τον νικήσεις. Η μη παραδοχή σου στην εμπλοκή του θυμού, σε απομακρύνει από την θεραπεία. Την κατάλληλη στιγμή θα βγει από τις αποθήκες της μνήμης σου, ένας κρυμμένος θησαυρός από λόγια παλιά ειπωμένα, από κάποιον άνθρωπο στο ρόλο του αγγελιοφόρου (που τότε απλώς δεν έδωσες καμιά τύχη) ίσως γιατί δεν ήσουν έτοιμος να τα κατανοήσεις και να τα δεχτείς, όμως η εργασία και η σπορά έγινε και τα λόγια ευόδωσαν και ευλογήθηκαν με τους θείους καρπούς αυτού του γράμματος που ετοιμάζεσαι να γράψεις.
Κοίτα τον θυμό κατάματα και πες του… «Είναι αργά πια, έχω ξεσκεπάσει το άθλιο τερατώδες προσωπείο σου. Σε είδα, σε ένιωσα και τώρα μπορώ να γνωρίζω την απατηλή σου ύπαρξη βιωματικά, μιας και υπάρχεις μόνο στον χώρο των ψευδαισθήσεων που είναι ανύπαρκτος. Η δύναμη που προσφέρεις στα θύματά σου δεν είναι αληθινή, όπως και η παρουσία σου. Βρίσκεσαι πίσω από κάθε παρεξήγηση και διχόνοια. Τρέφεις το «σαρκίο σου», μεγαλώνεις και αναπτύσσεσαι στις παρυφές του σκότους. Έχω σταθεί εκεί στον ταραχώδη ίσκιο σου, στην πλάνη των απατηλών ψευδαισθήσεων.
Σε αντάμωσα, δεν σε φοβάμαι πια. Δεν φοβάμαι το τερατόμορφο παρουσιαστικό σου. Σε νίκησα! Μπορεί να με πλάνεψε η απατηλή δήθεν δικαιοσύνη που φύτεψες με σκέψεις στο νου μου για να συνεχίζω να θυμώνω και να υπάρχεις μέσα από εμένα, αλλά η παράσταση τελειώνει εδώ! Ελευθερώνομαι! Καλλιέργησες στη ψυχή μου, μία κατασκευή σκοτεινή με την άδεια μου, αλλά τώρα αποκάλυψα τα ύπουλα κίνητρα σου και την δίψα σου για διαβολή. Σηκώνω το ανάστημά μου και προσμετράω την αληθινή μου δύναμη, που εκπορεύεται από το κέντρο της ύπαρξής μου και σου ζητάω να γυρίσεις πίσω, εκεί, στην πηγή της εκπόρευσης σου. Η εργασία σου εδώ τελείωσε δεν με κατέχεις άλλο».
Η ΑΠΟΦΑΣΗ είναι μισή θεραπεία!
Μην ξεχνάς πως ό,τι χρειάζεται να γνωρίσεις, σου αποκαλύπτεται την κατάλληλη στιγμή. Αρκεί μια ακτίνα φωτός και η θεραπεία ξεκινά… η ακτίνα φωτός είσαι εσύ και η απόφασή σου να παραιτηθείς από το παιχνίδι του. Αφήνεσαι για πάντα έρμαιό του, ζώντας βασανισμένος ή απλά σταματάς έτσι μαγικά βγαίνοντας από το παιχνίδι. Βγες από το ρόλο σου, κάνε ένα θεατρικό de rolling. Εξέφρασε την ευγνωμοσύνη σου για την γνώση που έχει παραχθεί από την εμπειρία σου μαζί του. Σου έδειξε ολοφάνερα αυτό που δεν θέλεις να είσαι. Διότι αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης του. Ένας δρόμος αδιέξοδος. Στο αδιέξοδο γυρίζεις πίσω στην αφετηρία και ξεκινάς πάλι εκ νέου αλλάζοντας διαδρομή. Αν δεν διαβείς όμως τον αδιέξοδο δρόμο, πού θα ξέρεις πού θα σε οδηγήσει… τώρα όμως ξέρεις!
Την στιγμή που τον άφησες να κατοικήσει στο σώμα σου και στην ψυχή σου, υπέγραψες συμβόλαιο και σε κρατά δέσμιο στην απατηλή χρυσή φυλακή του, σε κάνει να πιστεύεις ότι είσαι βασιλιάς των πάντων και μαζί με τον εγωισμό σου σε έχουν σφιχτοδέσει στο απατηλό και αέναο φρούριο τους. Μόνο εσύ έχεις το κλειδί. Τι περιμένεις; Πότε θα είσαι έτοιμος; Μήπως είναι ώρα;
Ο θυμός είναι ένας ιός που παίρνει θέση μέσα σου μόνο αν εσύ του ανοίξεις την πόρτα της ψυχής σου, και παραδοθείς στην κούφια δύναμη του. Θα βλέπεις μέσα από τον παραπλανητικό φακό των ψευδαισθήσεων και θα σε βουλιάζει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ στην δύνη του. Σε μία στιγμή αναλαμπής θα δεις το πρόσωπο σου στον καθρέφτη και δεν θα αναγνωρίσεις τίποτα από την παλιά εικόνα σου, παρά θα δεις μόνο το ανθρωπόμορφο τέρας που εσύ δημιούργησες, την στιγμή που άνοιξες εκείνη την πόρτα και θα αντιληφθείς την απάτη του, τώρα τρέχεις να κρυφτείς όπως τρέχουν τα μυρμήγκια με την έλευση της βροχής.
Μην επιλέξεις τον φόβο. Δεν είναι ώρα για συστολή. Είναι ώρα για δράση! Εξάλλου μία πολικότητα είναι και ο θυμός. Το αντίθετο του η Αγάπη. Άρα μεγάλη ευλογία η συνάντηση του μαζί σου, γιατί σε οδηγεί στην Αγάπη. Εκεί που υπάρχει το δηλητήριο υπάρχει και το αντίδοτο. Στο δηλητήριο που ονομάζεται θυμός υπάρχει αντίδοτο και λέγεται ΑΓΑΠΗ!
Μετουσίωσε την δηλητηριώδη τοξική ενέργεια του Θυμού σε Αγάπη και βίωσε την διαφορά. Γέμισε το σπίτι της ψυχής σου με ένα λαμπερό γεμάτο από φωταύγεια ήλιο και άσε τις θεραπευτικές πάνλαμπρες ακτίνες του να ξεπλύνουν τα σκιερά μέρη που δημιούργησε ο θυμός μέσα σου. Περπάτησες στα πιο σκοτεινά μονοπάτια του για να βρεις το φως! Και να η ευλογία !
enallaktikidrasi.com
Κάθε τι που βιώνουμε στην ζωή μας εμπεριέχει Ευλογία!
Θυμός, ίσως το πιο δηλητηριώδες και τοξικό συναίσθημα. Πίσω από κάθε θυμό βρίσκεται ένας καλά κρυμμένος φόβος. Στο ευρύτερο φάσμα των ανθρώπινων συναισθημάτων συνεργάζεται με τον φόβο, μιας και στην πραγματικότητα είναι ίδιας ποιότητας. Το μόνο που αλλάζει είναι η όψη τους. Ο φόβος παθητικός, ο θυμός ενεργητικός. Ο φόβος αμυντικός, ο θυμός επιθετικός. Ο φόβος συστέλλει, ο θυμός διαστέλλει. Ίδιο νόμισμα, δύο οι όψεις.
Τα συναισθήματα γενικότερα είναι συνυφασμένα στην ανθρώπινη ύπαρξη, χρειάζονται και γι αυτό επιτελούν έργο. Τι γίνεται όμως όταν αντί να βλέπουμε τον πραγματικό λόγο της ύπαρξής τους, ταυτιζόμαστε με αυτά; Τα συναισθήματα είναι οδηγοί μας προς ανακάλυψη του εαυτού μας. Το λάθος ξεκινά την στιγμή που την ευκαιρία την αντιμετωπίζεις ως εμπόδιο στο ταξίδι της ζωής. Το εμπόδιο προηγείται της ανάπτυξης και όλο αυτό ονομάζεται μάθηση!
Το πιο δύσκολο είναι να αναγνωρίσεις τον θυμό, παρά να τον νικήσεις. Η μη παραδοχή σου στην εμπλοκή του θυμού, σε απομακρύνει από την θεραπεία. Την κατάλληλη στιγμή θα βγει από τις αποθήκες της μνήμης σου, ένας κρυμμένος θησαυρός από λόγια παλιά ειπωμένα, από κάποιον άνθρωπο στο ρόλο του αγγελιοφόρου (που τότε απλώς δεν έδωσες καμιά τύχη) ίσως γιατί δεν ήσουν έτοιμος να τα κατανοήσεις και να τα δεχτείς, όμως η εργασία και η σπορά έγινε και τα λόγια ευόδωσαν και ευλογήθηκαν με τους θείους καρπούς αυτού του γράμματος που ετοιμάζεσαι να γράψεις.
Κοίτα τον θυμό κατάματα και πες του… «Είναι αργά πια, έχω ξεσκεπάσει το άθλιο τερατώδες προσωπείο σου. Σε είδα, σε ένιωσα και τώρα μπορώ να γνωρίζω την απατηλή σου ύπαρξη βιωματικά, μιας και υπάρχεις μόνο στον χώρο των ψευδαισθήσεων που είναι ανύπαρκτος. Η δύναμη που προσφέρεις στα θύματά σου δεν είναι αληθινή, όπως και η παρουσία σου. Βρίσκεσαι πίσω από κάθε παρεξήγηση και διχόνοια. Τρέφεις το «σαρκίο σου», μεγαλώνεις και αναπτύσσεσαι στις παρυφές του σκότους. Έχω σταθεί εκεί στον ταραχώδη ίσκιο σου, στην πλάνη των απατηλών ψευδαισθήσεων.
Σε αντάμωσα, δεν σε φοβάμαι πια. Δεν φοβάμαι το τερατόμορφο παρουσιαστικό σου. Σε νίκησα! Μπορεί να με πλάνεψε η απατηλή δήθεν δικαιοσύνη που φύτεψες με σκέψεις στο νου μου για να συνεχίζω να θυμώνω και να υπάρχεις μέσα από εμένα, αλλά η παράσταση τελειώνει εδώ! Ελευθερώνομαι! Καλλιέργησες στη ψυχή μου, μία κατασκευή σκοτεινή με την άδεια μου, αλλά τώρα αποκάλυψα τα ύπουλα κίνητρα σου και την δίψα σου για διαβολή. Σηκώνω το ανάστημά μου και προσμετράω την αληθινή μου δύναμη, που εκπορεύεται από το κέντρο της ύπαρξής μου και σου ζητάω να γυρίσεις πίσω, εκεί, στην πηγή της εκπόρευσης σου. Η εργασία σου εδώ τελείωσε δεν με κατέχεις άλλο».
Η ΑΠΟΦΑΣΗ είναι μισή θεραπεία!
Μην ξεχνάς πως ό,τι χρειάζεται να γνωρίσεις, σου αποκαλύπτεται την κατάλληλη στιγμή. Αρκεί μια ακτίνα φωτός και η θεραπεία ξεκινά… η ακτίνα φωτός είσαι εσύ και η απόφασή σου να παραιτηθείς από το παιχνίδι του. Αφήνεσαι για πάντα έρμαιό του, ζώντας βασανισμένος ή απλά σταματάς έτσι μαγικά βγαίνοντας από το παιχνίδι. Βγες από το ρόλο σου, κάνε ένα θεατρικό de rolling. Εξέφρασε την ευγνωμοσύνη σου για την γνώση που έχει παραχθεί από την εμπειρία σου μαζί του. Σου έδειξε ολοφάνερα αυτό που δεν θέλεις να είσαι. Διότι αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης του. Ένας δρόμος αδιέξοδος. Στο αδιέξοδο γυρίζεις πίσω στην αφετηρία και ξεκινάς πάλι εκ νέου αλλάζοντας διαδρομή. Αν δεν διαβείς όμως τον αδιέξοδο δρόμο, πού θα ξέρεις πού θα σε οδηγήσει… τώρα όμως ξέρεις!
Την στιγμή που τον άφησες να κατοικήσει στο σώμα σου και στην ψυχή σου, υπέγραψες συμβόλαιο και σε κρατά δέσμιο στην απατηλή χρυσή φυλακή του, σε κάνει να πιστεύεις ότι είσαι βασιλιάς των πάντων και μαζί με τον εγωισμό σου σε έχουν σφιχτοδέσει στο απατηλό και αέναο φρούριο τους. Μόνο εσύ έχεις το κλειδί. Τι περιμένεις; Πότε θα είσαι έτοιμος; Μήπως είναι ώρα;
Ο θυμός είναι ένας ιός που παίρνει θέση μέσα σου μόνο αν εσύ του ανοίξεις την πόρτα της ψυχής σου, και παραδοθείς στην κούφια δύναμη του. Θα βλέπεις μέσα από τον παραπλανητικό φακό των ψευδαισθήσεων και θα σε βουλιάζει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ στην δύνη του. Σε μία στιγμή αναλαμπής θα δεις το πρόσωπο σου στον καθρέφτη και δεν θα αναγνωρίσεις τίποτα από την παλιά εικόνα σου, παρά θα δεις μόνο το ανθρωπόμορφο τέρας που εσύ δημιούργησες, την στιγμή που άνοιξες εκείνη την πόρτα και θα αντιληφθείς την απάτη του, τώρα τρέχεις να κρυφτείς όπως τρέχουν τα μυρμήγκια με την έλευση της βροχής.
Μην επιλέξεις τον φόβο. Δεν είναι ώρα για συστολή. Είναι ώρα για δράση! Εξάλλου μία πολικότητα είναι και ο θυμός. Το αντίθετο του η Αγάπη. Άρα μεγάλη ευλογία η συνάντηση του μαζί σου, γιατί σε οδηγεί στην Αγάπη. Εκεί που υπάρχει το δηλητήριο υπάρχει και το αντίδοτο. Στο δηλητήριο που ονομάζεται θυμός υπάρχει αντίδοτο και λέγεται ΑΓΑΠΗ!
Μετουσίωσε την δηλητηριώδη τοξική ενέργεια του Θυμού σε Αγάπη και βίωσε την διαφορά. Γέμισε το σπίτι της ψυχής σου με ένα λαμπερό γεμάτο από φωταύγεια ήλιο και άσε τις θεραπευτικές πάνλαμπρες ακτίνες του να ξεπλύνουν τα σκιερά μέρη που δημιούργησε ο θυμός μέσα σου. Περπάτησες στα πιο σκοτεινά μονοπάτια του για να βρεις το φως! Και να η ευλογία !
enallaktikidrasi.com
Κατηγορίες:
Σχόλια