“ΒΓΗΚΑΝ” ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ – Θράσος ΠΑΣΟΚ: “Kαλούμε τον κ. Τζιτζικώστα να μην συμμετέχει στην παρέλαση”

Tο γνωστό θράσος του ΠΑΣΟΚ εξέθρεψε χθες η ΝΔ, με την κάλυψη που παρείχε στο κόμμα του 4-5%, με αποτέλεσμα ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματός τους, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος να απαιτήσει να μην παραβρεθεί στην παρέλαση ο περιφερειάρχης Α.Τζιτζικώστας.

Ο άπειρος, ωστόσο πολιτικά θρασύς, εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος έγραψε στον λογαριασμό του προφίλ του στο twitter:

«Μετά τις τελευταίες εξελίξεις καλούμε τον κ. Τζιτζικώστα να μην συμμετέχει στην παρέλαση, είναι προσβολή για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας».

Διότι ο περιφερειάρχης Τζιτζικώστας, στο πλαίσιο κριτικής που του ασκήθηκε, με αφορμή το γεγονός ότι προσκάλεσε, ως όφειλε με βάση το Νόμο, στην στρατιωτική παρέλαση της Θεσσαλονίκης όλους τους Βουλευτές, μεταξύ αυτών και της Χρυσής Αυγής, δήλωσε τα αυτονόητα:

«Πρέπει να σεβόμαστε τους νόμους, γιατί τότε ένας άλλος περιφερειάρχης, μακριά απο έμενα αυτό, θα μπορούσε να μην καλέσει το ΠΑΣΟΚ στην παρέλαση γιατί θα μπορούσε να πει ότι είναι εγκληματική οργάνωση επειδή καταδικάστηκε ο Άκης Τσοχατζόπουλος και ως εκ τούτου δεν το καλώ».

Και προκύπτει το έυλογο ερώτημα. Τι θα γίνονταν εάν ο περιφερειάρχης έκανε αναφορά στους ελεγχόμενους Παπακωνσταντίνου, Μαντέλη, Τσουκάτο, και Παπαντωνίου ή ακόμα και στο νυν πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Βενιζέλο ο οποίος πρέεπι να ελεγχθεί κατόπιν αιτήματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για την υπόθεση-σκάνδαλο των υποβρυχίων (και για τον ρόλο του στην λίστα Λαγκάρντ θα προσθέταμε).

Βλέπετε το ΠΑΣΟΚ έχει αφθονία προς έλεγχο στελεχών, και αυτό ακριβώς είχε κατα νου ο περιφερειάρχης όταν δήλωσε ότι θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί “εγκληματική οργάνωση”. Έχει όλα τα εχέγγυα, για του αποδοθεί αυτός ο χαρακτηρισμός.

Στην Ελλάδα τα πράγματα παίρνουν επικίνδυνη τροπή. Αρκεί να διαβάσουμε κάποιες γραμμές από τον μέγιστο Θουκυδίδη:

“Για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους άλλαζαν ακόμα και την σημασία των λέξεων. Η παράλογη τόλμη θεωρήθηκε ανδρεία και αφοσίωση στο κόμμα, η προσωπική διστακτικότητα θεωρήθηκε δειλία που κρύβεται πίσω από εύλογες προφάσεις και η σωφροσύνη προσωπίδα της ανανδρείας. Η παραφορά θεωρήθηκε ανδρική αρετή, ενώ η τάση να εξετάζωνται προσεκτικά όλες οι όψεις ενός ζητήματος θεωρήθηκε πρόφαση για υπεκφυγή.

Όποιος ήταν έξαλλος γινόταν ξακουστός, ενώ όποιος έφερνε αντιρρήσεις γινόταν ύποπτος. Όποιον επινοούσε κανένα τέχνασμα και πετύχαινε, τον θεωρούσαν σπουδαίο, κι όταν υποψιαζόταν σύγκαιρα και φανέρωνε τα σχέδια του αντιπάλου, τον θεωρούσαν ακόμα πιο σπουδαίο. Ενώ όποιος ήταν αρκετά προνοητικός, ώστε να μην χρειαστούν τέτοια μέσα, θεωρούσαν ότι διαλύει το κόμμα και ότι είναι τρομοκρατημένος από την αντίπαλη παράταξη. Με μια λέξη, όποιος πρόφταινε να κάνη κακό πριν από τον άλλον, ήταν άξιος επαίνου, καθώς κι εκείνος που παρακινούσε στο κακό όποιον δεν είχε σκεφτεί να το κάνη.

Αλλά και η συγγένεια θεωρήθηκε χαλαρότερος δεσμός από την κομματική αλληλεγγύη, γιατί οι ομοϊδεάτες ήσαν έτοιμοι να επιχειρήσουν οτιδήποτε, χωρίς δισταγμό, και τούτο επειδή τα κόμματα δεν σχηματίστηκαν για να επιδιώξουν κοινή ωφέλεια με νόμιμα μέσα, αλλά, αντίθετα, για να ικανοποιήσουν την πλεονεξία τους παρανομώντας. Και η μεταξύ τους αλληλεγγύη βασιζόταν περισσότερο στην συνενοχή τους παρά στους όρκους τους στους θεούς.”

Eάν βρίσκεται ομοιότητες με την σημερινή εποχή είναι ακριβώς διότι υπάρχουν! Αλλάζουν τις σημασίες των λέξεων. Τα μέτρα λέγονται “μεταρρυθμίσεις”, όσοι αντιστέκονται (Λαϊκός Σύνδεσμος, κάτοικοι στις Σκουριές) λέγονται “εγκληματικές οργανώσεις”, και όσοι είναι συνοθύλευμα παρανόμων ονομάζονται “δημοκρατικές παρατάξεις”.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr