Oι επιστήμονες ενημερώνουν για την επικινδυνότητα του μικροτσίπ RFΙD. Στον ‘αέρα’ τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών!

Το ξέρατε ότι διά νόμου όλα τα κατοικίδια πρέπει να φέρουν εμφυτεύσιμο μικροτσίπ με πληροφορίες για την ταυτότητα και την υγεία τους; Οτι υπάρχουν και πολλοί άνθρωποι που για λόγους ιατρικούς ή ασφαλείας κάνουν το ίδιο; Ποια τα οφέλη και ποιοι οι κίνδυνοι από τη νέα τεχνολογία;

Η ιδέα αυτή αρχικά μπορεί να μοιάζει τρελή έως απάνθρωπη, θα μπορούσε όμως ενδεχομένως να αποτελέσει μια από τις μελλοντικές εξελίξεις της καλπάζουσας τεχνολογίας των εμφυτεύσιμων μικροτσίπ. Εδώ και χρόνια η συγκεκριμένη τεχνολογία εφαρμόζεται σε ζώα. Ωστόσο, όπως όλα δείχνουν στον επιστημονικό κόσμο σειρά έχει ο άνθρωπος: με πυρήνα την αστραπιαία ταυτοποίηση, τα εμφυτεύσιμα μικροτσίπ ταυτοποίησης μέσω ραδιοσυχνοτήτων (RFΙD) θα μπορούσαν κατά τους ειδικούς να εξυπηρετήσουν ιατρικούς σκοπούς σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης ή να προσφέρουν διευκολύνσεις στον εργασιακό ή ακόμη και στον προσωπικό μας χώρο.

Ο δρ Μαρκ Γκάσον, επικεφαλής ερευνητής από το Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ στη Βρετανία, μάς εξήγησε πώς ακριβώς λειτουργεί η εν λόγω τεχνολογία, τους πιθανούς κινδύνους που μπορεί ενδεχομένως να κρύβει, αλλά μας μίλησε και για το πρωτότυπο πείραμα που πραγματοποίησε με πειραματόζωο τον... ίδιο του τον εαυτό.

Εμφυτεύοντας στο χέρι του ένα μικροτσίπ RFΙD το οποίο σε ρόλο «κλειδιού» τού παρέχει πρόσβαση σε συγκεκριμένους χώρους και εργαστήρια εντός των κτιριακών εγκαταστάσεων του πανεπιστημίου, ο ερευνητής μελέτησε τα κενά ασφαλείας της φουτουριστικής εφαρμογής, καθώς μέσω του ειδικού συστήματος ανάγνωσης κατάφερε να μολύνει το μικροτσίπ με έναν ηλεκτρονικό ιό.

«Αποδείξαμε ότι το σύστημα μπορούσε να μολύνει με έναν ιό τις εμφυτεύσιμες συσκευές. Αποδείξαμε, ακόμη, ότι πλήττοντας το κεντρικό σύστημα ο ιός μπορεί να καταστρέψει τη βάση δεδομένων ή να ανοίξει ένα παραθυράκι επιτρέποντας σε κάποιον να κλέψει στοιχεία από αυτήν» εξηγεί στο «Βήμα» ο δρ Γκάσον.

«Για την ακρίβειασχεδιάσαμε μια ηλεκτρονική “επίθεση”μέσω ενός ιού με στόχο την πλήρη καταστροφή της βάσης δεδομένων έτσι που κανένας να μην έχει πρόσβαση στο κτίριο. Από τη στιγμή που θα μολυνθεί η βάση, οποιοσδήποτε επιχειρήσει να περάσει από αυτήν- είτε με τη βοήθεια μιας “έξυπνης” κάρτας είτε φέροντας εμφυτεύσιμο μικροτσίπ“μολύνεται” επίσης με τον ηλεκτρονικό ιό.Αν,δηλαδή,κάποιος ως “φορέας” πλέον πάει στο διπλανό κτίριο, το οποίο διαθέτει το ίδιο σύστημα εισόδου,τότε το πιθανότερο είναι ο ιός να εξαπλωθεί και εκεί».

Στόχος του ειδικού ήταν να υπογραμμίσει το ενδεχόμενο διαρροής προσωπικών δεδομένων. «Τον τελευταίο καιρό υπάρχει αυξημένο ακαδημαϊκό ενδιαφέρον ως προς το τι ακριβώς συμβαίνει με τις συγκεκριμένες συσκευές καθώς, εκτός από τα μικροτσίπ,ούτε τα ιατρικά εμφυτεύματα διαθέτουν αυστηρές δικλίδες ασφαλείας,γεγονός που τα κάνει πιο ευάλωτα.Θα θέλαμε,μέσα στα επόμενα χρόνια, να δούμε μια πιστοποίηση ως προς τα πρωτόκολλα επικοινωνίας που χρησιμοποιούν οι συσκευές αυτές» αναφέρει ο ειδικός.

«Οι εμφυτεύσιμες συσκευές μοιράζονται σε δύο κατηγορίες. Από τη μία έχουμετα ιατρικά εμφυτεύματα όπως, π.χ.,οι διεγέρτες εγκεφάλου, οι βηματοδότες κ.ά.και από την άλλη τα εμφυτεύσιμα μικροτσίπ ταυτοποίησης μέσω ραδιοσυχνοτήτων, όπως, π.χ., το VeriChip (σ.σ. το εν λόγω τσιπ έλαβε έγκριση από την FDΑ το 2004, αλλά εδώ και δύο χρόνια η κατασκευάστρια εταιρεία σταμάτησε την παραγωγή του).Οι πρώτες μάλιστα είναι ιδιαίτερα περίπλοκες καθώς πρόκειται ουσιαστικά για μίνι υπολογιστές, που πραγματοποιούν ιδιαίτερα λεπτές συνδέσεις με τον ανθρώπινο οργανισμό.Αυτό που ξεχνούν οι πολέμιοι των μικροτσίπ RFΙDείναι ότι τα ηλεκτρονικά ιατρικά εμφυτεύματα χρησιμοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια.Από την άλλη πλευρά,οι επιστήμονες τώρα προσπαθούν να προχωρήσουν την τεχνολογία αυτή σε σημείο ώστε να μπορεί να εμφυτεύεται ακόμη και σε υγιή άτομα, βελτιώνοντας στοιχεία όπως, π.χ., τον δείκτη νοημοσύνης,τη μνήμη, κ.ά.» μας λέει ο δρ Γκάσον.