Η αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίζει η σημερινή κυβέρνηση το πρόβλημα του Πατριάρχη Ειρηναίου μας δημιουργεί μια εύλογη πικρία.

Στο πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του, «ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ», ο δημοσιογράφος – επικοινωνιολόγος κ. Σωτ. Τζούμας μας επιβεβαιώνει κάτι γνωστό από την εποχή της εκλογής του Πατριάρχη Ειρηναίου.

 Ότι ο ΥΠΕΞ της εποχής εκείνης και σημερινός Πρωθυπουργός κ. Γ.Α. Παπανδρέου ήθελε για Πατριάρχη Ιεροσολύμων τον τότε Μητροπολίτη Ελβετίας Δαμασκηνό. (Σελ. 179). Όμως ο Ιεράρχης αυτός ήταν εξωκλιματικός (δεν ήταν Αγιοταφίτης) και δεν είχε τα τυπικά προσόντα για να προωθήσει στον θρόνο της Σιωνίτιδας Εκκλησίας. Στη συνέχεια ένα σοβαρό πρόβλημα Υγείας τον έθεσε οριστικά εκτός μάχης. Η αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίζει η σημερινή κυβέρνηση το πρόβλημα του Πατριάρχη Ειρηναίου μας δημιουργεί μια εύλογη πικρία.

Ο κ. Πρωθυπουργός παραμένει απαθής προς το δράμα του Πατριάρχη Ειρηναίου επειδή δεν ήταν ο εκλεκτός του; Γιατί να εξετάσει τον τρόπο με τον οποίο ο κ. Θεόφιλος κατέλαβε τον θρόνο της Σιωνίτιδας εκκλησίας και να μην αποδεχθεί τα τετελεσμένα; Αν στη θέση του Πατριάρχη Ειρηναίου ήταν ο Δαμασκηνός ο κ. πρόεδρος της κυβερνήσεως θα συμπεριφερόταν εξ ίσου αδιάφορα; Δεν μπορούμε να το πιστέψουμε. Κατ’ αρχήν ο κ. Πρωθυπουργός ήταν ο άνθρωπος που από πλευράς Ελληνικής πολιτείας «νομιμοποίησε» ως ΥΠΕΞ τότε τον Πατριάρχη με την παρουσία του κατά την ενθρόνισή του. Αλλά και σήμερα ως επικεφαλής και του υπουργείου των εξωτερικών δεν είναι δυνατόν να μην γνωρίζει το πρόβλημα. Σαν « άνθρωπος του διαδικτύου» δεν είναι δυνατόν να μην έχει πληροφορηθεί για τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης του Ιεράρχη τον οποίο εκείνος νομιμοποίησε.

Πριν λίγες μέρες όλη η ανθρωπότητα ξεσηκώθηκε εναντίον του Ισραήλ για την επίθεσή του στην ειρηνευτική αποστολή προς τη Γάζα. Όμως για το έγκλημα που συντελείται στο πρόσωπο του Πατριάρχη Ειρηναίου από τους «αδελφούς» του και τα «πνευματικά του τέκνα»με την ανοχή της κυβέρνησης του Ισραήλ αλλά και του ΥΠΕΞ της Ελλάδας κανείς δεν συγκινείται.

Πράγματι όλους μας γεμίζει αγωνία η τύχη της ελληνικής Οικονομίας που έχει αντίκτυπο στην επιβίωση της ίδιας της χώρας μας. Είναι φυσικό όλα τα κυβερνητικά στελέχη και ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός να αναλίσκονται σε επαφές με πρόσωπα που θα συμβάλλουν στη λύση των Εθνικών μας προβλημάτων.

Αυτό όμως δεν νομιμοποιεί την αδιαφορία για την διάσωση μιας ανθρώπινης ζωής και μάλιστα της ζωής ενός αθώου που το μόνο του έγκλημα ήταν ότι έμεινε ακλόνητος στην πίστη του στο Χριστό και την Ελλάδα.

Ο κ. Πρωθυπουργός – και προς τιμήν του – βρήκε το χρόνο να συναντηθεί με τον δάσκαλο που απελευθερώθηκε από τα χέρια των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Άρα έχει πολλές μεγάλες ανθρώπινες ευαισθησίες (ανέκαθεν γνωστές). Δεν μπορεί να ανέχεται τέτοιες ταλιμπανικές συμπεριφορές από Έλληνες και μάλιστα ρασοφόρους.

Σε λίγες μέρες (23 Ιουνίου) συμπληρώνονται 14 χρόνια από τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου. Την ημέρα της κηδείας του στο Μητροπολιτικό ναό Αθηνών ο σημερινός Πρωθυπουργός εκφώνησε ένα συγκλονιστικό λόγο. Πίσω από τον Γιώργο Παπανδρέου (ακριβώς πίσω του) στεκόταν ο Πατριάρχης Ειρηναίος!!! Θα μπορούσε άραγε ο σημερινός Πρωθυπουργός να απευθυνθεί με τα ίδια λόγια στον μεγάλο νεκρό;

«Τα έμαθες τα νέα πατέρα; Ο άνθρωπος που στεκόταν πίσω μου όταν σε αποχαιρετούσα είναι σήμερα έγκλειστος από ανθρώπους που ξέχασαν την αποστολή τους. Που αντικατέστησαν την αγάπη με την εξουσία, τη συγγνώμη με το μίσος, την νομιμότητα και την κανονικότητα με τη σκοπιμότητα.

Στον άνθρωπο αυτό δεν απαγγέλθηκε καμιά κατηγορία δεν παραπέμφθηκε σε δίκη, δεν δικάστηκε, δεν καταδικάστηκε. Ο άνθρωπος που χειροτονήθηκε από τα χέρια του πρωτοστατεί στον εγκλεισμό του. Δεν μπορεί να τον δει κανείς ούτε γιατρός, ούτε φίλος ούτε καν μπορεί να εκτελέσει τα θρησκευτικά του καθήκοντα.

Θέλουν να τον διώξουν από τον τόπο που έζησε πάνω από πενήντα πέντε χρόνια γιατί η παρουσία του ενοχλεί και τους θυμίζει τα ανομήματα τους. Θέλουν την φυσική εξόντωσή του».

Σας κουράσαμε και σας στενοχωρήσαμε. Όμως η ζωή, η τιμή και η υγεία ενός ανθρώπου που διώκεται άδικα δεν αποτιμάται με όλα τα χρηματοοικονομικά μεγέθη του κόσμου. Πολύ δε περισσότερο όταν αυτός ο άνθρωπος υφίσταται μαρτύρια ανάλογα των διωγμών της πρώτης Χριστιανικής Εκκλησίας από τους «αδελφούς του».

Το καλύτερο μνημόσυνο στη μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου θα ήταν η λύση αυτού του δράματος। Αυτός θα το άφηνε να διαιωνίζεται; Είναι στο χέρι σας να γράψετε και εκκλησιαστική ιστορία.

Γρηγορούντες Αγιοταφίται Προσκυνηται