Κύριοι της παγκοσμιοποίησης, δεν θα τα καταφέρετε!

Η παγκόσμια διακυβέρνηση δίνει τα ρέστα της για να μετατρέψει τον πλανήτη σε ένα απέραντο γκουλάγκ ανελευθερίας. Η «οικονομική κρίση», που κάποιοι εκμεταλλεύονται για να ποδηγετήσουν τις εξελίξεις και να βγάλουν από τη μέση όσους ηγέτες κρατών δεν συμβιβάζονται με την ιδέα της υπαγωγής στο ΔΝΤ και στις διαθέσεις των κερδοσκόπων, είναι το πρόσχημα. Αν οι οικονομίες τεθούν υπό έλεγχο, τότε όλα τελείωσαν. Ένα υπερεθνικό κέντρο, θα ελέγχει τα πάντα, κρατώντας όλη την ανθρωπότητα όμηρο των διαθέσεων των τραπεζιτών. Μια διεθνής χούντα, ξημερώνει. Νομίζετε ότι τα παραπάνω, είναι απλή συνωμοσιολογία; Διαβάστε τις ομιλίες των κεντροαριστερών κυρίως ηγετών της Ευρώπης. Όλοι αυτοί μιλούν πλέον ανοικτά…

Όσοι αντιστέκονται, όσοι υπερασπίζονται το εθνικό ιδεώδες, βρίσκουν το μπελά τους. Βλέπουν τις χώρες τους να δέχονται κερδοσκοπικές επιθέσεις και αυτοί να κινδυνεύουν με πολιτική αλλά και φυσική εξόντωση. Πολλά αεροπλάνα πέφτουν τώρα τελευταία… Η παγκόσμια διακυβέρνηση, η απώτατη αυτή επιδίωξη της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας, αλλά και των θιασωτών του κοσμοπολιτισμού, του διεθνισμού, της ελευθεριότητας, της ανοχής και της ανηθικότητας, είναι προ των πυλών. Οι κυβερνήσεις-ανδρείκελα που σε λίγο θα τοποθετηθούν παντού, θα αποτελούν στάχτη στα μάτια μας. Η δημοκρατική νομιμότητα θα έχει στην ουσία καταλυθεί. Αυτή την Ευρώπη θέλαμε; Αυτόν τον κόσμο επιδιώκαμε;

Η Ελλάδα μας κινδυνεύει. Όπως και όλη η Ευρώπη. Η Ευρώπη των εθνών. Που αν δεν προσέξει, θα γίνει το πειραματικό πεδίο και η πρώτη πρότυπη αποικία της παγκοσμιοποίησης. Ο φόβος για τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες, που οδήγησε σε ομογενοποίηση πολιτικών, υποδομών, ακόμα και ιδεολογιών (μεσαίος χώρος), οδήγησε την Ευρώπη σε αυτοαναίρεση. Διώχθηκαν ο πατριωτισμός, η μεταρρυθμιστική αντίληψη, οι παραδόσεις, ό,τι θεωρήθηκε από κάποιους ότι διαφοροποιεί ή χωρίζει. Από την άλλη, μια σοσιαλδημοκρατική αντίληψη για την κοινωνία, οδήγησε στη δημιουργία κρατών υδροκέφαλων και αναποτελεσματικών, που δεν μπορούν πλέον να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, ιδιαίτερα σε επίπεδο κοινωνικής πολιτικής.

Ως θεραπεία, προτάσσεται πλέον ένας σαρωτικός διεθνιστικός νεοφιλελευθερισμός, που ισοπεδώνει στο πέρασμά του και στο όνομα μιας «εξυγίανσης», ό,τι βρει μπροστά του. Πάνω απ’ όλα όμως, σαρώνει κάθε έννοια εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας, καταργώντας επί της ουσίας τον θεσμό του έθνους-κράτους. Αυτό, δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να το ανεχθούμε. Τα όσα ανήθικα κάνει εδώ η κυβέρνηση υπονομεύοντας τον εθνικό κορμό, ώστε όταν έρθει η απόπειρα ολοσχερούς παράδοσης στη Νέα Τάξη, να μην υπάρξουν αντιδράσεις, δεν θα περάσουν.