ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ ΕΜΠΡΑΚΤΑ.

Νέες τορπίλες εξαπολύει κατά του ελληνοχριστιανισμού ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΝ Αντώνης Αντωνιάδης, ο οποίος αφού κρέμασε τη στολή του ναυάρχου, φόρεσε τη «στολή» του συγγραφέα και μέσα από το βιβλίο του «Κρεμώντας τη στολή» καταθέτει εμπειρίες και βιώματα από την πολύχρονη σταδιοδρομία του στο Πολεμικό Ναυτικό, προκαλώντας με τις απόψεις και τις θέσεις του σχετικά με το Χριστιανισμό.

Ο επί τρία χρόνια αρχηγός (2002-2005) του Πολεμικού Ναυτικού αποκαλύπτει τις φαντασιώσεις του «για την καλλίγραμμη νεαρή μητέρα», την Παναγία, θεωρεί «ανοησία» τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, χλευάζει όσους πιστεύουν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, χαρακτηρίζει τα Ευαγγέλια κείμενα «απίστευτης απλοϊκότητας και αφέλειας», αποκαλεί «σαχλαμάρες» τα όσα πιστεύει ο λαός
 και οι ναυτικοί για τον Αγιο Νικόλαο. Ακόμη, περιγράφει ως «αισθητική παρωδία» την εμφάνιση των μητροπολιτών και θεωρεί «δουλοπρεπή παπαδοπαίδια» τους ναυτικούς δοκίμους που συνοδεύουν με άγημα το Ευαγγέλιο στις τελετές ορκωμοσίας.

Ο bon viveur ναύαρχος ομολογεί ότι ουδέποτε επιθυμούσε «οι ναυτικοί δόκιμοι, που προορίζονται για μέλλοντες ηγέτες, να υποβαθμίζονται σε δουλοπρεπή παπαδοπαίδια συνοδεύοντας το Ευαγγέλιο» (σελ. 262). Συγκεκριμένα, αναφερόμενος σε δεκάδες τελετές ορκωμοσίας που είχε παραστεί, ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΝ γράφει: «Το θέαμα ναυτικών δοκίμων να συνοδεύουν ιερείς και ευαγγέλια μου προκαλούσε θλίψη. Δεν ήταν τόσο το θέαμα που με εκνεύριζε όσο οι συνειρμοί. Η τιμητική συνοδεία εμπεριέχει και το στοιχείο της υποταγής. Γι’ αυτό άλλωστε και η Πολιτεία την περιορίζει για τους ένστολους μόνο όταν πρόκειται για εθνικά σύμβολα και πολιτειακούς θεσμούς. Το Ευαγγέλιο και οι ιερωμένοι σε καμία πολιτισμένη χώρα δεν ανήκουν σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες» (σελ. 24).

Και ποια είναι η άποψη του κ. Αντωνιάδη για τα Ιερά Ευαγγέλια; Ο ναύαρχος χαρακτηρίζει τα Ευαγγέλια ως «απίστευτης απλοϊκότητας και αφέλειας κείμενα», που «από επιστημονικής απόψεως είναι σχεδόν ανύπαρκτης ιστορικής εγκυρότητας».

«Καθαρόαιμος Ιουδαίος ήτανε ο Χριστός»

Οσο για την εμφάνιση των μητροπολιτών, ο Αντώνης Αντωνιάδης είναι ιδιαίτερα καυστικός: «Με απωθούσε, επίσης, η όλη κακόγουστη γραφικότητα του σκηνικού. Μητροπολίτες, συνήθως παχύσαρκοι, τυλιγμένοι μέσα σε φανταχτερά, κιτς άμφια με κωμικές, υπερμεγέθεις μίτρες στο κεφάλι να περιστοιχίζονται από μαυροντυμένους ιερείς και όλοι μαζί να ψέλνουν, να κουνάνε κεριά και εικονίσματα και από καιρού εις καιρόν να λιβανίζουν. Την επιτομή της αισθητικής παρωδίας έδιναν οι μακριές γενειάδες. Ενα αμιγώς ιουδαϊκό τελετουργικό, τόσο στην ουσία όσο και στην εμφάνιση. Και πώς να μην είναι! Καθαρόαιμος Ιουδαίος ήτανε ο Χριστός και αίρεση του Ιουδαϊσμού η συνακόλουθη θρησκεία του» (σελίδα 26).

Υπενθυμίζεται ότι στην αποκλειστική συνέντευξη που είχε δώσει στην «Espresso» o κ. Αντωνιάδης το Νοέμβριο του 2006, είχε πει για τους ιερείς: «Οταν ήμουν κυβερνήτης στο αντιτορπιλικό “Σφενδόνη”, απαγόρευα την είσοδο ιερέα στο πλοίο και, επιπλέον, θεωρώ και γρουσουζιά την παρουσία παπά στο πλοίο, όπως και πολλοί ναυτικοί. Επίσης, δεν θα έπρεπε να παρίστανται ιερείς σε καθελκύσεις πλοίων και ορκωμοσίες. Σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν συμβαίνει αυτό. Τι γυρεύουν οι παπάδες στις εκδηλώσεις αυτές;»

Ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΝ χαρακτηρίζει «κακόγουστες και ανόητες» τις θρησκευτικές λειτουργίες: Ειδικότερα, στη σελ. 27 του βιβλίου διαβάζουμε: «Δυσκολεύομαι να εξηγήσω πώς ένας λαός με αποδεδειγμένες γενετικές συγγένειες με την πλατωνική ή την αριστοτέλεια σκέψη μπορεί να αποδεχτεί, με τόση αφέλεια, ότι προγονοί του ήταν ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, η Σάρα και... όλο το κακό συναπάντημα και να καταντήσει να προσκυνάει Ιουδαίους θεούς, αγίους, προφήτες, αποστόλους, ακόμη και λείψανα. Δεν χωράει στο μυαλό μου και στην αισθητική μου το γεγονός ότι οι απόγονοι του καλαίσθητου ελληνισμού -έστω κι αν ακόμη πιστεύουν ότι ο Χριστός είναι ο “Υιός του Θεού”!- μπορεί να παρακολουθούν όλες αυτές τις κακόγουστες και ανόητες τελετουργίες και να νιώθουν θρησκευτική κατάνυξη».

Από την πένα του ναυάρχου δεν... γλιτώνει ούτε ο Αγιος Νικόλαος. Στη σελίδα 74 του βιβλίου του, ο κ. Αντωνιάδης αναφέρει: «Ο Αγιος Νικόλαος ήταν ένας Μικρασιάτης επίσκοπος από τα Πάταρα. Δεν πρόσφερε απολύτως τίποτα στον ελληνισμό, δεν γνωρίζω αν πάτησε καν το πόδι του ποτέ στην Ελλάδα, είναι θαμμένος κάπου στην Ιταλία και, σε κάθε περίπτωση, δεν έχει την παραμικρή ιστορική ή εθνολογική σχέση με το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. Αλλά ούτε και με τη θάλασσα γενικότερα, εκτός κι αν πάρουμε στα σοβαρά τις ανοησίες περί θαυμάτων του με θαλασσοπόρους και τις σαχλαμάρες για “αναβλύζοντα” από τον τάφο του νερά (δεν αναφέρεται εάν είναι ποταμίσια ή θαλασσινά)».

«Οι εικόνες της Παναγίας εξέπεμπαν μια θηλυκή ομορφιά, η οποία με έθελγε»

Εντύπωση προκαλούν τα όσα αναφέρει για την Παναγία, η εικόνα της οποίας τον «θέλγει». Αφού θεωρεί «ανοησία» τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, αποκαλύπτει τις φαντασιώσεις του για «την όαση της ομορφιάς», την «καλλίγραμμη νεαρή μητέρα», χαρακτηρισμούς που ο ίδιος αποδίδει στο πρόσωπο που περισσότερο από κάθε άλλο ιερό πρόσωπο τιμά ο ελληνικός λαός. Συγκεκριμένα, στη σελίδα 75 αναφέρει ο συγγραφέας: «Θεσμοθετήσαμε να εορτάζουμε την εθνική μας επέτειο αντί στις 21 Μαρτίου -ημέρα που άρχισε η Επανάσταση-, στις 25 του ίδιου μήνα για να συμπίπτει με μια θρησκευτική ανοησία την οποία αποκαλούν... Ευαγγελισμό της Θεοτόκου!»

Και λίγο παρακάτω, στη σελίδα 81, διαβάζουμε: «Απ’ όλες τις άλλες εικόνες, αυτές της Παναγίας είχαν μια ασυνήθιστη για αγιογραφία γλύκα και ανθρωπιά. Ορισμένες ακόμη φορές εξέπεμπαν και μια θηλυκή ομορφιά, η οποία με έθελγε». Και σε άλλο σημείο για την εικόνα της Παναγίας: «Για μένα, περιέργως, ήτανε πράγματι μια όαση ομορφιάς μέσα στην ασχήμια και κακομοιριά όλων των υπόλοιπων αγιογραφιών. Πολλές φορές δε, τη φαντασιωνόμουν σαν μια όμορφη, καλλίγραμμη νεαρή μητέρα, να περιφέρεται με τα σανδάλια της στους χωματόδρομους της Ναζαρέτ, γεμάτη ζωή και ανύποπτη, ασφαλώς, για τον ανιστόρητο και εξωπραγματικό ρόλο που της επιφύλασσε η ανθρώπινη άγνοια και η εκμετάλλευσή της από τον εκκλησιαστικό σκοταδισμό. Είναι και η μόνη εικόνα την οποία, για ανεξήγητους λόγους, έχω ακόμη κρεμασμένη στο δωμάτιό μου».

Επίσης, ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΝ στη συνέντευξή του στην «Espresso» είχε δηλώσει άθεος, με αποτέλεσμα λίγες μέρες αργότερα ο βουλευτής της Ν.Δ. Γιώργος Σούρλας να ζητήσει, με ερώτησή του που κατάθεσε στη Βουλή, να αφαιρεθεί ο τίτλος του επίτιμου αρχηγού ΓΕΝ ναύαρχου Αντώνη Αντωνιάδη. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που οδήγησαν τον κ. Αντωνιάδη να γράψει το βιβλίο «Κρεμώντας τη στολή». Ο ίδιος στη σελίδα 258 αναφέρει: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάθε λαός αξίζει τους πολιτικούς και τις κυβερνήσεις που ο ίδιος εκλέγει. Αναρωτιέμαι, όμως, αν τα λίγα αυτά χρόνια κοινοβουλευτικού βίου δικαιολογούν ένα επίπεδο λαού που στέλνει στο Κοινοβούλιο ανθρώπους η πολιτισμική υστέρηση των οποίων μετριέται κυριολεκτικά σε αιώνες! Αναρωτιέμαι, ακόμη, αν δικαιολογούν εκλεγμένους βουλευτές οι οποίοι να ζητούν θεσμικές κυρώσεις εις βάρος μου επειδή δεν πιστεύω στον Χριστό και στην Παναγία! Ή η Ελληνική Βουλή ζει το Μεσαίωνά της ή εγώ έχω την ψευδαίσθηση ότι ζω σε πολιτισμένη χώρα».

Ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΝ Αντώνης Αντωνιάδης κλείνει το βιβλίο του ως εξής: «Στην ερώτηση γιατί δεν παραιτήθηκα από το Ναυτικό αφού δεν ήμουν χριστιανός, απαξιώ να απαντήσω. Τη θεωρώ τόσο βαθιά απολίτιστη και βλακώδη, ώστε να με πείθει ότι η νοητική θόλωση του ερωτώντος δεν θα του επιτρέψει ποτέ να καταλάβει και την πιο απλοϊκή απάντηση την οποία θα μπορούσα να δώσω».