ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ, ΕΝΩ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΚΑΡΑΔΟΚΕΙ

Χαρές, πικρίες, θλίψεις και απογοητεύσεις παρατηρούνται κάθε φορά που χηρεύει μία Μητρόπολη και εκδηλώνεται ενδιαφέρον πλήρωσής της από υποψηφίους προς αρχιερατείαν και φίλους τούτων. Ο έμμονος προσανατολισμός ορισμένων ρασοφόρων στην ανάδειξή τους στον τρίτο βαθμό της ιερωσύνης είναι αλήθεια πως δεν συνοδεύεται τις περισσότερες φορές από τις δέουσες αρχές των διδαχών του Κυρίου και των Αγίων Αποστόλων. Αντιθέτως η θέση του Επισκόπου εκλαμβάνεται ως θέση κοσμικού κύρους και εφήμερης εξουσίας συνδεόμενης ως είθισται με ανέσεις παντός είδους... Και γι’ αυτό κατά κύριο λόγο η επικρατούσα αρχή σε κάθε νέα εκλογή στηρίζεται στη δυτικοφερμένη και παντελώς ανόητη ρήση που φέρει τον σκοπό να αγιάζει τα μέσα. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως σε κάθε εκλογή Επισκόπου κυρίαρχο λόγο έχει το παρασκήνιο και η συνδιαλλαγή, η οποία ενίοτε υποκρύπτει πράξεις παράνομες όπως λ.χ. πλαστογραφίες ψηφοδελτίων, αλλοιώσεις αποτελεσμάτων, εκβιασμούς ακόμη και χρηματισμούς, ως λέγουν κάποιοι. Αφορμή της δυσμενούς για τον γράφοντα αλλά και την πλειονότητα των πιστών αναμόχλευσης των ανωτέρω αποτέλεσαν δυό πράγματα. Το πρώτο έχει να κάνει με την επιβεβαιωμένη πληροφορία που φέρει κάποιον ενεργό Ιεράρχη της Εκκλησίας να νοιάζεται διακαώς για την ανάδειξη στον επισκοπικό βαθμό στελέχους της Μητροπόλεώς του. Θα μου πείτε πως αν έχει διαγνώσει πως πραγματικά αξίζει και είναι προικισμένος με φόβο Θεού καλό έργο ποιεί... Το τραγικό στην υπόθεση είναι πως προκειμένου να προωθήσει τον εκλεκτό του ο εν λόγω καλός κατά τα άλλα Ιεράρχης προσφέρει εμμέσως πακέτο διακοπών σε συνεπισκόπους του στην εκκλησιαστική επαρχία του με πλήρη διατροφή!!!

Το πράττει για να γνωρίσουν, ως ισχυρίζεται και οι σύνδουλοι εν Κυρίω συνεπίσκοποι του τα προσόντα του υποψηφίου στελέχους του και να δώσουν προθύμως την ψήφο τους. Παρόμοιες σαν τις ανωτέρω καταστάσεις έχουν γίνει επανειλημμένως και κατά το παρελθόν που αποσκοπούσαν πάντα στο δελεασμό του εκλεκτορικού σώματος. Υπήρξαν και οι λεγόμενες αρχιερατικές διευκολύνσεις μιας φθηνής συνδιαλλαγής με ίδιους η παρόμοιους στόχους, ακόμη και επισκέψεις ιερέων- λογιστών σε ακραίες περιπτώσεις!Η δεύτερη αφορμή δόθηκε από αγαπητό «φίλο και γνωστό» της εφημερίδας μας, που είχε εκλάβει την φιλία και τη γνωριμία ως μοχλό περαιτέρω ανάδειξής του στο τρίτο βαθμό της ιερωσύνης. Πίστευε μάλιστα πως μία ωραία προβολή του έργου του και της όλης ποιμαντικής δράσης του από τις σελίδες της εφημερίδος θα έπαιζε ουσιαστικό ρόλο στο στόχο του. Και όταν διαπίστωσε ότι δεν πρόκειται να προβληθεί ουδέποτε κατά τρόπο τέτοιο διέκοψε ο δυστυχής κάθε είδους επικοινωνία απογοητευμένος, θλιμμένος και πικραμένος. Δεν κατάλαβε ο καημένος ο ρασοφόρος πως εκείνος που ωθεί τα νήματα είναι ο Θεός.

Και δεν μιλούμε για νήματα κοσμικής δόξας και ευτελούς τιμής και εξουσίας αλλά μιλάμε για νήματα σωτηρίας. Ως ρασοφόρος λοιπόν με φόβο Θεού θα έπρεπε κατά την ταπεινή μας φτωχή άποψη να είναι προσανατολισμένος στη διακονία του Κυρίου ανεξαρτήτως θέσεως και τόπου... Βέβαια δεν είναι, θα μου πείτε ο μόνος που παγιδεύεται στις καλοστημένες παγίδες του Σατάν και ανοίγει διάπλατα τις πύλες για ανοίκειες συμπεριφορές και λυκοφιλίες σαν και αυτές που ήδη προαναφέραμε. Παλαιότερα υπήρξαν ρασοφόροι που γνωρίζοντας το βάρος της επισκοπικής θέσης και την ευθύνη που εξ αυτής απορρέει κρυβόντουσαν για να αποφύγουν την πρόταση εκλογή τους. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα. Μας έρχεται στο νου η περίπτωση του μακαριστού Μητροπολίτη Ύδρας Ιερόθεου που επιμελώς κρυβόταν στη Βόρεια Ελλάδα αναλογιζόμενος την αναξιότητά του έναντι του επισκοπικού διακονήματος. Βέβαια θα μου πείτε πως οι καιροί άλλαξαν. Θα συμφωνήσω μαζί σας πως πραγματικά άλλαξαν οι καιροί και ο τριαδικός Θεός έπαψε να κατέχει στις καρδιές μας τη θέση που πρέπει να έχει. Έπαψε να είναι το βασικό επίκεντρο της επιδιωκόμενης και αδιαλείπτου ζητούμενης σωτηρίας μας και εισόδου μας στην αιωνιότητα. Γιατί αν πραγματικά ο Κύριος αποτελούσε επίκεντρο σε ρασοφόρους και λαϊκούς τότε με λυγμούς θα ζητούσαμε νυχθημερόν το έλεος και την φιλευσπλαχνία Του, προβάλλοντας την αναξιότητά μας και το βάρος των ανομημάτων μας.

Η ευλογία άλλωστε του τριαδικού Θεού έρχεται σε ταπεινές ψυχές, σε καρδιές άδολες και σε νου καθαρό σε σκέψεις και συμπεριφορές που αφορούν τις σχέσεις μας με την εικόνα του Θεού, δηλαδή τον πλησίον μας. Το «ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταις σαρκικαίς επιθυμίαις και ηδοναίς προσέρχεσθαι η προσεγγίζειν η λειτουργείν σοι βασιλεύ της δόξης’ το γαρ διακονείν σοι μέγα και φοβερόν και αυταίς ταις επουρανίαις δυνάμεσιν», που μυστικώς απαγγέλλει ο ιερέας κατά τη στιγμή του χερουβικού ύμνου, πρέπει να συνοδεύει σε κάθε πράξη όλους ανεξαιρέτως ρασοφόρους και λαϊκούς. Αναγκαία η ριζική αναδιάρθρωσηΩς εκ τούτου και μετά τις ανωτέρω διαπιστώσεις η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας έχει ιερό πλέον καθήκον να αντιμετωπίσει ριζικά τέτοιες καταστάσεις και όχι να τις περιθάλπει, να τις καλλιεργεί και να τις διαιωνίζει, επειδή καθίστανται ευτελείς βάσεις μιας ψευτο- αναγνώρισης κοσμικού χαρακτήρος. Και ριζική αντιμετώπιση σημαίνει άμεσο ξεκαθάρισμα του καταλόγου προς αρχιερατείαν, νέοι όροι εγγραφής σ’ αυτούς. Στους όρους αυτούς πρέπει μάλιστα μεταξύ των άλλων να περιλαμβάνεται διατυπωμένα και η σύμφωνη γνώμη του πιστού λαού κληρικών και λαϊκών, η οποία θα εκφράζεται σε ανύποπτο χρόνο μέσα από την επιβαλλόμενη αναβίωση των κληρικολαϊκών συνάξεων.

Επίσης απαιτείται πλέον η επαναφορά του αποστολικού τρόπου εκλογής, ώστε να αφήσουμε τόπο και στον Παράκλητο μέσω της δια κλήρου τελικής εκλογής. Σήμερα δυστυχώς έχουν κλείσει ερμητικά πόρτες και παράθυρα στο Άγιο Πνεύμα και όλα γίνονται πρωτίστως υπό τον μόδιον με εμπλοκές εξωτερικών παραγόντων πολιτικών, επιχειρηματιών και περίεργων φίλων... Εμπλοκές που συμβάλουν τις περισσότερες φορές στην επιλογή αναξίων και στον παραμερισμό των αξίων που εμμένουν να διατηρούν έναντι του Θεού την αξιοπρέπεια τους και δεν ενδίδουν σε ανίερους συμβιβασμούς. Φθάνει πια! Δεν μπορεί να συνεχίζεται ο χλευασμός του ουρανού.
Συντάκτης: Δ.ΜΑΚΡΗΣ Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ