Γιατί δεν θα αυξηθούν τα χρέη μας με την υποτίμηση της νέας δραχμής

Υποστηρίζεται ότι, η υποτίμηση της δραχμής θα μας φορτώσει με αντίστοιχη αύξηση των δημόσιων χρεών. Αυτό είναι ένα λογικό επιχείρημα στην περίπτωση που η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα γίνει με μονομερή ενέργεια από μέρους μας, χωρίς δηλ. μελετημένο σχέδιο συντεταγμένης εξόδου και κατάλληλης διαπραγμάτευσης με τους δανειστές.
Το σχέδιο της συντεταγμένης μετάβασης στο εθνικό νόμισμα προβλέπει δύο στάδια. Στο πρώτο, η ελληνική κυβέρνηση θα δηλώσει στάση πληρωμών για τα χρέη και θα εκδόσει προσωρινό χρήμα σε αναλογία 1:1 προς το ευρώ. Η άμεση παροχή εσωτερικής ρευστότητας μας στην οικονομία μας απεγκλωβίζει από την ανάγκη νέου δανεισμού για να πληρώσουμε παλαιότερα χρέη και να καταβάλλουμε μισθούς, συντάξεις, κλπ.
Η κυβέρνηση θα διαπραγματευτεί τη ρύθμιση των χρεών με την αρχική αναλογία 1: 1 με το ευρώ όπως και το συντεταγμένο Grexit χωρίς «το πιστόλι στον κρόταφο» Αυτό συμβαίνει μέχρι σήμερα,αφού σε κάθε διαπραγμέτευση, οι δανειστές απειλούν να παγώσουν την παροχή ρευστότητας σε ευρώ στην ελληνική οικονομία και απαιτούν συνεχώς βαρύτερα μέτρα για την αποπληρωμή χρεών που συνεχώς αυξάνονται λόγω των επιτοκίων. Με τη στάση πληρωμών και την έκδοση προσωρινού χρήματος, η χώρα μας μπορεί να διαπραγματευτεί κούρεμα του χρέους, περίοδο χάριτος, επιμήκυνση και αποπληρωμή του υπολοίπου χρέους με πολύ πιο ευνοϊκότερους όρους από σήμερα.
Η στάση πληρωμών, το κούρεμα και η ευνοϊκή ρύθμιση του υπολοίπου των χρεών, είναι μια κλασική πρακτική που έχει ισχύσει σε εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις διεθνώς. Η πιο χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση είναι η ευνοϊκή ρύθμιση των τεράστιων χρεών της Γερμανίας με τη συμφωνία του Λονδίνου το 1953, με την οποία χαρίστηκε το 70% των αιματοβαμένων χρεών της και υτο υπόλοιπο 30% συμφωνήθηκε να καταβάλλεται σταδιακά με ρήτρα ανάπτυξης, δηλ. να πληρώνεται μόνο στην περίπτωση που η Γερμανία αναπτύσσεται.
Οι καταστατικές διατάξεις της ευρωζώνης δεν επιτρέπουν ρυθμίσεις χρεών μέσα στο ευρώ. Επί πλέον, αυτό δεν το δέχεται το Βερολίνο, γιατί τότε θα πρέπει να γίνει το ίδιο και για άλλες χώρες όπως η Ιταλία,η Ισπανία,Πορτογαλία κλπ. και έτσι θα τιναχτεί στον αέρα το όλο οικοδόμημα του σκληρού ευρώ και της ισχυρής γερμανικής Ευρώπης που προωθεί.
Η διαπραγμάτευση για την αποπληρωμή των χρεών θα γίνει στην αρχή της συντεταγμένης μετάβασης στη δραχμή που δε θα διαρκέσει περισσότερο από ένα μήνα.Σε δεύτερη φάση η δραχμή θα υποτιμηθεί σε επίπεδα της τάξης του 25 %, όπως έχει προταθεί και από το δική μας πρόταση, απο πολλούς διαπρεπείς οικονομολόγους αλλά και από το το Βερολίνο. Τότε μία δραχμή θα αναλογεί σε 0,75 ευρώ και 100.000 δραχμές σε 75.000 ευρώ. Στην πορεία, η νέα δραχμή μπορεί να συνδεθεί με καλάθι σκληρών και μαλακών νομισμάτων και η κυκλοφορία της να ελέγχεται για την αποφυγή υπερπληθωρισνού από την Τράπεζα της Ελλάδος υπό την ηγεσία σοβαρών, έγκριτων ανεξάρτητων Ελλήνων και όχι απλώς ελληνόφωνων Τραπεζιτών.
Η συγκρατημένη υποτίμηση της δραχμής σε επίπεδα της τάξης του 25%, αποτελεί το βασικότερο όπλο για την ανάκτηση της χαμένης ανταγωνιστικότητα της χώρας μας.Αυτό σημαίνει ότι, τα ελληνικά προΪόντα και υπηρεσίες θα γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικά διεθνώς και θα έχουν περιθώρια μεγαλυτερου κέρδους. Θα επιβαρυνθεί το κόστος το εισαγωγών βέβαια με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι τιμές ορισμένων προϊόντων, αλλά το σύνολο των εισαγωγών θα περιοριστεί.
Ταυτόχρονα, θα ενισχυθούν οι εξαγωγές και ειδικότερα ο τουρισμός που αποτελεί και το ισχυρότερο όπλο της ελληνικής οικονομίας. Σε τελική ανάλυση, η συγκρατημένη υποτίμηση της νέας δραχμής, θα οδηγήσει σε βελτίωση του ισοζυγείου πληρωμών και σε αλαματώδη ανάπτυξη της οικονομίας, όπως μεταξύ πολλών άλλων πειριπτώσεων έγινε το 1953, όταν τότε υποτιμήθηκε η δραχμή έναντι του δολαρίου κατά 50%.